به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، سحابی خرچنگ، شناخته‌شده‌ترین جرم باقی‌مانده از انفجار یک ابرنواختر در سال ۱۰۵۴ پس از میلاد است که در صورت فلکی ثور یا گاو قرار دارد. این سحابی دارای وسعتی به بزرگی ۱۰ سال نوری بوده و احتمالاً منشأ بخش بزرگی از پرتوهای کیهانی است، زیرا قوی‌ترین منبع ساطع کننده پرتو ایکس و امواج رادیویی در فلک محسوب می‌شود.
این سحابی میزبان یک تپ‌اختر در مرکز خود است؛ تپ‌اخترها، ستاره‌هایی نوترونی هستند که با سرعت بالایی دور خود می‌چرخند و با ارسال پالس‌های تابشی مداوم، نوعی میدان مغناطیسی بسیار قوی به وجود می‌آورند. ستاره‌های نوترونی نیز متراکم‌ترین و کوچک‌ترین ستاره‌های شناخته شده هستند. ابرنواختر، الکترون‌ها و پروتون‌هایی که پس از انفجار هسته فروپاشی شده یک ستاره پر جرم و بزرگ باقی مانده در اثر پدیده طبیعی گرانش فشرده شده و این ستاره‌ها را تشکیل داده‌اند.
بعضی از این ستاره‌ها که سریع‌ترین آن‌ها در سحابی خرچنگ قرار دارند و با سرعت سی دور در ثانیه می‌چرخند به شکل تپ‌اختر از خود اشعه تولید می‌کنند. ازآنجایی‌که با افزایش سن تپ‌اخترها، از سرعت آن‌ها کاسته می‌شود، در نتیجه تپ‌اختر سحابی خرچنگ، جوان‌ترین نمونه موجود محسوب می‌شود. ترکیبی از چرخش سریع و وجود یک میدان مغناطیسی قوی در خرچنگ، یک میدان الکترومغناطیسی شدید در آن ایجاد می‌کند که باعث ایجاد کنش‌های ماده و ضدماده از هر دو قطب شمالی و جنوبی تپ‌اختر و تشکیل گردبادی شدید در جهت استوایی آن می‌شود.
جدیدترین عکس ناسا از سحابی خرچنگ در سال ۲۰۱۸ گرفته شده که ترکیبی از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا به رنگ‌های آبی و سفید، تلسکوپ فضایی هابل به رنگ بنفش و تلسکوپ فضایی اسپیترز به رنگ صورتی است. از زمان راه‌اندازی چاندرا در سال ۱۹۹۹، این تلسکوپ مداوم سحابی خرچنگ را بررسی کرده و میدان نفوذ پرتو ایکس آن سهم بسزایی در افزایش دانش اخترشناسان در شناخت بهتر این خرچنگ آسمانی داشته است.
این سحابی از اولین موارد رصد شده توسط چاندرا و از سحابی‌های انگشت‌شماری است که آثار انفجاری تاریخی در خود دارد. خط زمانی سحابی خرچنگ، عامل مهمی در افزایش آگاهی نسبت به چگونگی انفجار ابرنواختر شکل‌دهنده آن و رخدادهای نجومی محسوب می‌شود که این انفجار باعث شده است؛ این امر سحابی خرچنگ را در زمره بهترین و عالی‌ترین موارد برای مطالعه قرار داده است.
نظر شما