چگونه با قرنطینه کنار بیاییم؟

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پیش از محکوم کردن دیگران به بی‌فرهنگی بخاطر رفتار بدون فکر در دوران شیوع ویروس فراگیر کرونا و بیرون رفتن از خانه باید دانست که قرنطینه پزشکی و جداسازی به صورت کلی اثرات جدی منفی بر سلامت روان دارد و باتوجه به تحقیقات انجام‌ گرفته در طول قرنطینه‌های قبلی، علائم آن می‌تواند شامل استرس پس از سانحه (PTSD )، سردرگمی، عصبانیت و افسردگی باشد که دارای اثرات ماندگار هستند. در شرایط کنونی که به‌نظر می‌رسد بحران کروناویروس احتمالاً برای مدتی باقی خواهد بود، پیامدهای سلامت روان ناشی از آن را نمی‌توان نادیده گرفت.

استرس ناشی از ماندن یا نماندن در قرنطینه هر دو با سردرگمی و قضاوت اجتماعی بدتر می‌شود چرا که مردم به دنبال پاسخی برای سوالات شان هستند. در این بین ارائه اطلاعات شفاف توسط منابع دولتی بخش مهمی از مدیریت این روند محسوب می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که به‌روزرسانی‌های قابل‌اطمینان نقش بسزایی در درک مردم از شرایط پیش رو دارد، بنابراین مراکز خدمات بهداشت عمومی و خدمات دولتی باید اطلاعات دقیقی در مورد علائم کروناویروس، دوره معمول آن، تعداد مبتلایان، بستری‌شدگان، تلفات، بهبودیافتگان و طول زمان درمان بیماری، چگونگی دوام آوردن در قرنطینه، اقدامات موردنیاز در صورت بروز علائم ابتلا و راهکارهایی کاملاً واضح، دقیق و منعطف برای برآرودن سطوح مختلف نیازهای مردمی با هر میزان توانایی در استفاده از فن‌آوری‌های روز را ارائه دهند.

لازم است از ارائه اطلاعات پیچیده، مبهم و چندگانه خودداری و دستورالعمل‌های گوناگون ولی قابل‌فهم ارائه شود چراکه هنوز برخی از افراد سلامت را در قرنطینه خانگی اعلام می‌کنند، برخی پرهیز از حضور در اجتماعات شلوغ و برخی حفظ فاصله مناسب از دیگران که این چندگانگی مشکل‌آفرین و سردرگم‌کننده است.

جدای از سردرگمی در مورد چگونگی و زمان قرنطینه، میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به ناچار ارتباطات اجتماعی خود را به شدت کاهش می‌دهند و به انزوا رو می‌آورند. قرنطینه اجباری بسیار ناراحت‌کننده است حتی اگر به‌صورت خودخواسته انجام گیرد و حالت ناخوشایندی هم‌چون مورد ترحم قرار گرفتن از سوی دیگران و یا شرایط غیرقابل‌کنترلی روزافزونی ایجاد می‌کند که منجر به احساس ناتوانی و بی‌اعتمادی نسبت به آینده می‌شود. این احساس می‌تواند بسیار نگران‌کننده باشد زیرا انسان به توانایی تصمیم‌گیری و کنترل، احساس حضور در اجتماع، ارتباط داشتن با دیگران، هدفمندی یا اثربخشی نیاز دارد. از سوی دیگر طولانی‌مدت شدن قرنطینه بدون تغییر در شرایط باعث می‌شود افراد به درون‌نگری روی آورند که این تجربه می‌تواند برای کسانی که به آن عادت ندارند منجر به بروز احساسات منفی شود.

در بسیاری موارد مرز بین آنچه که در ذهن می‌گذرد و وقایع در حال اتفاق در دنیای بیرون محو می‌گردد و انجام فعالیت‌هایی هم‌چون تغییر دکوراسیون که به‌منظور ایجاد احساس تغییر و هدفمندی انجام می‌گیرید این شرایط را بدتر می‌کند. با این حال تا زمانی که افراد اقدام به قرنطینه نکنند شرایط بهبود نخواهد یافت و سیل عظیمی از مشکلات جسمی و روحی به سوی جوامع جاری خواهد بود.

به منظور رفع مشکلات روانی ناشی از انزوا، برقراری ارتباط از طریق فضای مجازی، پرداختن به فعالیت‌های اجتماعی، ورزش کردن در منزل، انجام فعالیت‌های فکری و خلاقانه، نقاشی کردن، جمع‌آوری عکس، حل جدول، انجام بازی‌های گروهی و غیره می‌تواند به فعال نگه‌داشتن ذهن کمک کند. از سوی دیگر می‌توان با ارائه کمک به دیگران اقدام به تشکیل اجتماعاتی کوچک کرد و شرایط را برای خود و دیگران بهبود بخشید. تنهایی یک خطر جدی برای سلامتی افراد مسن است که در مقابل کروناویروس آسیب‌پذیر و مجبور به قطع روابط اجتماعی هستند. تشکیل گروه‌های آنلاین به‌منظور انجام دادن امور این قشر و جمع‌آوری مواد غذایی برای آن‌ها می‌تواند کمک مؤثری برای افرادی به حساب آید که از انزوا رنج می‌برند.

در نهایت باید گفت که هر چند مراقبت از سلامت جسمانی بسیار اهمیت دارد، انجام اقدامات مفید برای پیشگیری یا درمان طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامت روانی نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است.

به همین دلیل کمیسیون بهداشت ملی چین در دروان قرنطینه عمومی به دلیل شیوع کووید ۱۹، دستورالعمل‌هایی برای مراقبت‌های روانشناختی منتشر و اقدام به ارسال متخصصان بهداشت روان به مرکز شیوع بیماری، ووهان کرد. علاوه بر این چندین استان در این کشور نیز به‌منظور حمایت از مبتلایان به بیماری و افراد جداسازی و قرنطینه‌شده خطوط تماس تلفنی یا آنلاین ۲۴ ساعته ایجاد کردند.

لازم ذکر است که پیامدهای بهداشت روان ناشی از انزوا به معنی پرهیز از قرنطینه نیست بلکه مهم است که مشکلات جسمی و روانی ناشی از این بیماری را شناخت، از راهنمایی‌های پزشکان متخصص در این زمینه پیروی کرد، با روش‌های حفظ سلامت روان و تأمین آسایش‌خاطر آشنا شد و با ماندن در قرنطینه زنجیره شیوع آن را قطع کرد.