به گزارش خبرنگار ایمنا، حتماً تاکنون کودکانی را که در پیاده‌رو چند بسته دستمال کاغذی در دست دارند و از رهگذران ملتمسانه درخواست می‌کنند که بخرند را دیده‌اید؛ حتماً بساط ترحم برانگیز مردی که دو کودک با لباس‌های کهنه را روی سنگفرش خیابان خوابانده و کاسه‌ای در مقابل خود گذاشته یا زنی که چند جفت جوراب در دست دارد و در ایستگاه اتوبوس می‌خواهد به اصرار به دیگران بفروشد را مشاهده کرده‌اید؛ همه این‌ها روش‌هایی نادرست و ناخوشایند از طلب کمک است، معضلی که در هر شهری ممکن است وجود داشته باشد و گریبانگیر شهر گلپایگان نیز هست. قانون متولی جمع‌آوری متکدیان را مشخص کرده است، اما گاه تیغ قانون آنقدرها هم برش ندارد.
نبود برنامه باعث افزایش تکدی‌گری
پیمان شکرزاده، شهردار گلپایگان تکدی‌گری را از ناهنجاری‌های اجتماعی می‌داند که قابل رفع است و می‌گوید: باید یک بار برای همیشه این مشکل را ریشه‌یابی و رفع کنیم؛ البته در شهر گلپایگان معضل تکدی‌گری در حدی نیست که چهره شهر را نازیبا کند، اما موارد اندک آن هم خوشایند نیست.
او می‌افزاید: شهروندان در صورت مشاهده این معضل در اسرع وقت از طریق سامانه ۱۳۷ یا شماره‌های تماس شهرداری به مأموران خدمات شهری اطلاع دهند.
شهردار گلپایگان با بیان اینکه اگر مسئولان اداره بهزیستی برای جمع‌آوری متکدیان از سطح شهر به کمک نیاز داشته باشند با آنان همکاری می‌کنیم، می‌افزاید: با استفاده از راهکارهای عملی می‌توان بر معضل تکدی‌گری چیره شد تا هم چهره شهر نازیبا نشود و هم از مشکلات امنیتی که در نتیجه افزایش متکدیان ایجاد می‌شود جلوگیری کنیم.
شکرزاده تصریح می‌کند: همواره تکدی گری راهکاری آسان برای کسب درآمد افرادی است که از کار کردن طفره می‌روند، اما بخش مهمی از این معضل نیز نتیجه نبود برنامه‌ریزی در جهت ایجاد منابع درآمدی برای اقشار ضعیف جامعه است.
فقر، علت گرایش به تکدی‌گری
حسین زاهد، رئیس شورای اسلامی شهر گلپایگان فقر را عامل ایجاد پدیده تکدی‌گری می‌داند و می‌گوید: در شهر گلپایگان متکدیان بومی شناخته شده‌ای هستند که به دلیل فقر و مشکلات مالی و کمبود درآمد از این طریق امرار معاش می‌کنند.
او می‌افزاید: شماری از متکدیان مستاصل و درمانده حتی به شورای شهر نیز مراجعه می‌کنند، اما شورا بودجه‌ای در این خصوص ندارد و اعضا از روی تمایلات انسان دوستانه از دارایی خود مبالغی به آن‌ها کمک می‌کنند.
رئیس شورای اسلامی شهر گلپایگان تصریح می‌کند: برخی کسبه شهر که معتمد اهالی هستند نیز برای متکدیان بسته‌های غذایی تهیه می‌کنند و در مناسبت‌های مختلف به آنان تحویل می‌دهند؛ اما حذف این معضل اجتماعی نیازمند تشریک مساعی همه مسئولان و رفع علل ایجاد آن است.
زاهد تأکید می‌کند: شهروندان گاه کمک‌های نقدی و غیر نقدی خود را به مؤسسات خیریه و کمیته امداد امام خمینی (ره) و بهزیستی تحویل دهند تا در اختیار افراد نیازمند و مستحق کمک قرار دهند.
او با بیان اینکه فرهنگ کار در جامعه آسیب دیده است، می‌افزاید: تکدی‌گری کسب درآمد از راه نادرست است که برخی زنان سرپرست خانواده به دلیل مشکلات معیشتی و از روی ناچاری به آن روی می‌آورند.
رئیس شورای اسلامی شهر گلپایگان می‌گوید: فقیر و نیازمند در هر شهری وجود دارد که باید از سوی مراکز خیریه و نهادهای حمایتی دولتی باید به آنان کمک شود. عده‌ای نیز گدایی را به کار کردن ترجیح می‌دهند که باید صف آن‌ها از نیازمندان حقیقی جدا شود.
باید با تکدی‌گری مقابله کرد نه با متکدیان
مددکاران اجتماعی از منظری دیگر به بیان پدیده تکدی‌گری در شهر گلپایگان می‌پردازند.
شهربانو طبرزدی، کارشناس امور اجتماعی بهزیستی گلپایگان می‌گوید: امسال یک مورد اقدام به تکدی‌گری به صورت خانوادگی کشف شد که عوامل آن در یکی از روستاهای شهر ساکن شده بودند؛ این افراد به دنبال انتشار فیلمی در فضای مجازی در هنگام تکدی‌گری از سوی کارشناسان اورژانس اجتماعی شناسایی و از طریق بستگان به شهر محل اقامت خود منتقل شدند. تعداد محدودی کودک کار غیر بومی که با جمع‌آوری زباله‌های قابل بازیافت کسب درآمد داشتند و حتی حاضر به قبول کمک مالی نبودند نیز شناسایی شدند.
کارشناس امور اجتماعی بهزیستی گلپایگان می‌افزاید: در سال‌های گذشته متکدیان زیادی حتی در ورودی‌های شهر به تکدی‌گری مشغول بودند که برای جلوگیری از شیوع این شیوه، مسئولان اورژانس اجتماعی با تمسک به راهکارهای قانونی و همکاری مقام قضائی، نیروی انتظامی و شهرداری از هجوم متکدیان جلوگیری و ثابت کردند گلپایگان محیط امن و مناسبی برای متکدیان نیست.
مرتضی طبرزدی، کارشناس پیشگیری از معلولیت اداره بهزیستی گلپایگان می‌گوید: در گذشته مهاجرت متکدیان به این شهر به صورت خانوادگی بود، اما با اقدامات انجام شده در حال حاضر با کاهش شمار متکدیان مواجه هستیم.
او می‌افزاید: مشکلات اقتصادی سبب افزایش تکدی‌گری می‌شود، حتی ناامن کردن شهرهای کوچک نیز راهکار مطمئنی برای مقابله با متکدیان نیست، زیرا آنان می‌توانند به کلانشهرها مهاجرت کنند، پس نه با متکدیان بلکه باید با تکدی‌گری مقابله کرد.
نظر شما