صادق فرهادیان در گفتگو با خبرنگار ایمنا در خصوص نمایشگاه "لیلی و شیرین" اظهار کرد: من و همسرم هر کدام به صورت جداگانه بر روی مجموعه‌های خودکار کردیم و قصد داشتیم دو نمایشگاه انفرادی متفاوت را برگزار کنیم. در طول کار اصلاً به نمایشگاه مشترک فکر نمی‌کردیم، اما زمانی که کارها به مرحله پایانی نزدیک‌تر می‌شد نمایشگاه گردان با دیدن آثار، شباهت‌ها و مشترکاتی در آنها دید و گفت که این آثار می‌تواند در یک نمایشگاه دیده شوند. از آن زمان ما هم سعی کردیم در مواردی مانند قاب، اندازه و… شباهت‌ها را بیشتر کنیم تا کارها به هم نزدیک‌تر شوند.
این هنرمند در خصوص نام نمایشگاه افزود: "لیلی و شیرین " این علت انتخاب شد چون موضوع آثار زن و ادبیات ایران بود لیلی و شیرین انتخاب مناسبی برای آن بود و نظر مخاطب را به این اسم جلب می‌کرد.
وی ادامه داد: موضوع هر دو مجموعه پرتره‌نگاری از زنان است، اما دو تفکر کاملاً متضاد در آنها وجود دارد چراکه هر کدام از ما یک قشر از زنان جامعه را در نظر گرفته که نحوه زیست و جایگاه آنها کاملاً متفاوت بود.
این هنرمند با بیان اینکه آثار من غمی دارد که مخاطب را درگیر می‌کند اما کارهای مهسا نجفی مانند یک روزنه امید در این فضا است، گفت: من در آثار خود به یکی از اقشار پایین‌دست اجتماع پرداختم و فضای تیره کارم نشان‌دهنده درد و رنج و اندوه آنهاست. درحالی‌که مجموعه آثار مهسا نجفی تفکر نخبه‌گرا دارد و به قشری از زنان پرداخته است که با همه سختی‌هایی که کشیده‌اند در نهایت به جایگاه و اعتبار خاصی دست‌یافته‌اند. به نظر من آنچه در این میان اهمیت دارد مسئله انتخاب و همچنین تأثیرات اجتماعی است که راه این دو قشر را از هم جدا می‌کند.
فرهادیان با اشاره به تکنیک این مجموعه تصریح کرد: آثار روی پلکسی گلاس کار و زمینه‌سازی آنها با شن انجام شده است. زادگاه من کرمان است و متریال موجود در همان محل را در کارهایم استفاده کردم. سال‌ها در حال آزمون و خطا بودم تا به متریال جدیدی دست پیدا کنم. آثارم لایه‌لایه شکل‌گرفته و در نهایت می‌تواند در حوزه نقاشی شناخته شود.
وی خاطرنشان کرد: مهسا نجفی ابتدا سوژه‌هایی که انتخاب می‌کند را روی مقوا با زغال یا مداد طراحی کرده و بعد پرتره افراد مورد نظرش را توسط فیلترهای فتوشاپ تغییراتی داده و آنها را چاپ می‌کند. سپس با توجه به طرحی که ابتدا کشیده شده است بر روی آن پرتره‌ها برش‌های بسیار ریز ایجاد می‌کند تا تصویر نهایی شبیه پارچه توری شود. این کاغذ توری به گونه‌ای بر روی طرح زمینه قرار می‌گیرد که طرح زیرین کاملاً مطابق با برش‌های عکس باشد.
نظر شما