به گزارش ایمنا به نقل از ستاد خبری جایزه جمالزاده، «سولماز شبانی» که سال گذشته توانست نام خود را در میان برگزیدگان بخش آزاد جایزه جمالزاده جای دهد، می گوید که عاشق اصفهان است، از شرکت در جایزه جمالزاده و به دنبالش حضور در اصفهان تجربه خوشایندی نصیبش شده و در دوره دوم آن هم شرکت می کند.
اما داستان نویس شدن سولماز شبانی هم ماجرایی شنیدنی دارد که از سال ۹۱ تا کنون او را قدم به قدم به جایزه جمالزاده رسانده است! او می گوید: «سال ۹۱ به طور اتفاقی در فیسبوک عضو صفحه ای به مدیریت امید بلاغتی از داستان نویس های معروف شدم. در این صفحه داستانی نوشته نمی شد اما از مخاطبان خواسته می شد تا با بیان خوشبختی های کوچک زندگی شان آن را بیان کنند. اگرچه هرگز نه در آن صفحه مطلبی نوشتم و نه در کارگاه داستان نویسی آقای بلاغتی که همان سال برگزار شد، شرکت کردم، اما آن اتفاق جرقه ای در ذهنم زد که من هم می توانم تجربه های زیسته ام را بنویسم و در قالب داستان روایتشان کنم.»
وقتی احساس و میل به نوشتن در سولماز شبانی بیدار می شود، شروع به نوشتن می کند. تا آنجا که راه به سوی جایزه ادبی بوشهر برده و از داستانش با نام «هیچ چیز مثل قبل نمی شه» تقدیر می شود.
این نویسنده جوان ادامه می دهد: «داستان هایم روایت تجربه های زیسته ام از برخورد با آدم های مختلف هستند. درواقع هر کاراکتر و شخصیت برداشتی از تجارب من در برخورد با آدم هاست که در قالب داستان روایتشان می کنم.»
اگر داستان سولماز شبانی که در جایزه جمالزاده شرکت کرد را هم خوانده باشید، روایت کشف و شهود چند کاراکتر از شخصیت اصلی داستان است که در سفری دسته جمعی به شمال کشور از روند داستان حذف شده و اطرافیان با خاطره ها و قضاوت هایشان بازتعریفی از او ارائه می دهند. گویی که هرچه از او می فهمند، بیشتر نمی فهمند!
این نویسنده جوان برگزاری دوره نخست جایزه جمالزاده را هم مثبت ارزیابی کرده و می گوید: «معتقدم داستان نویسان بسیار خوب و مستعدی در این رویداد شرکت کرده بودند و شاید اگر داوری ها کمی فراتر از مرزهای جغرافیایی انجام می شد، نتایج در انتخاب آثار برگزیده تغییر می کرد. هرچند معتقدم در همه جای دنیا داوری در رویدادهای فرهنگی و ادبی تا حد زیادی وابسته به سلیقه داوران است و از این مسئله گریزی نیست.»
نظر شما