به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، هر سال حدود هزاران نفر علائم این بیماری را از خود نشان می‌دهند، اما با وجود شایع‌بودن صرع، پزشکان قادر به تشخیص علت نیمی از موارد نیستند. چنانچه علت صرع شناسایی نشود، این بیماری، صرع "کریپتوژنیک" نامیده می‌شود. اکثر افراد در دوران کودکی یا بعد از ۶۰ سالگی به این بیماری مبتلا میشوند، اما این عارضه ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. در این گزارش شما را با شایع‌ترین علل بیماری صرع آشنا می‌کنیم:
شایع‌ترین علل صرع چیست؟
سابقه خانوادگی: ژن‌ها نقش زیادی در ابتلا به این بیماری دارند؛ تقریباً ۴۰ درصد از موارد صرع به این علت اتفاق می‌افتد که فرد مبتلا دارای ساختار ژنتیکی خاصی است که احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد. به عقیده برخی از کارشناسان تنها یک ژن علت ابتلا به صرع نیست، بلکه ممکن است حدود ۵۰۰ ژن در این امر نقش داشته باشد. احتمال ابتلا به این بیماری در افرادی که دارای والدین، خواهر و برادر مبتلا به صرع هستند، بیش از افرادی است که در فامیل درجه یک خود هیچ سابقه‌ای از این بیماری ندارند. هنوز پزشکان مطمئن نیستند که چگونه این بیماری به اصورت وراثتی منتقل می‌شود؛ آن‌ها فکر می‌کنند این امر ممکن است با جهش ژنی موثر بر سلول‌های عصبی مغز ارتباط داشته باشد، اما با وجود این جهش، ممکن است هرگز صرع اتفاق نیفتد. بنابراین ساختار ژنتیکی همراه با مواردی مانند ابتلا به یک بیماری دیگر، ممکن است باعث ایجاد صرع شود.
ضربه مغزی یا ضربه به سر: در هر دو صورت حملات ناگهانی ایجاد می‌شود؛ گاهی اوقات این حملات از بین می‌رود و در این صورت، می‌توان گفت فرد به بیماری صرع مبتلا نیست. ادامه یافتن این حملات، نشانگر این است که فرد به صرع پس از سانحه یا PTE مبتلا شده است. همچنین ممکن است تا مدت زیادی پس از آسیب‌دیدگی مغز، علائم ابتلا به صرع مشاهده نشود.
بیماری‌های مرتبط با مغز: بیشتر موارد صرع در افراد بالای ۳۵ سال به دلیل آسیب مغزی که در اثر سکته مغزی یا حتی بعد از جراحی مغز رخ می‌دهد، ایجاد می‌شود. سایر بیماری‌های مغزی مانند تومور مغزی، مشکلات رگهای خونی مانند سختشدن شریانهای مغز، سکته مغزی، بیماری آلزایمر و توبروز اسکلروزیس (Tuberous sclerosis) که باعث رشد تومور در مغز می‌شود نیز درایجاد صرع نقش دارد.
بیماری‌های عفونی: بیماری‌های ناشی از عفونت ویروسی یا باکتریایی نیز به خصوص اگر به‌علت عوامل شایعی مانند ایدز، آنسفالیت ویروسی و مننژیت باشد، منجر به عفونت مغز شده که گاهی اوقات ممکن است زمینه ابتلا به بیماری صرع را فراهم کند.
اختلالات رشدی: این امر می‌تواند ناشی از نحوه رشد مغز در رحم مادر باشد؛ بعضی اختلالات مانند سندرم داون، اوتیسم، نوروفیبروماتوز که نوعی بیماری ژنتیکی است و باعث رشد تومورهای غیرسرطانی در پوششهای عصبی می‌شود نیز احتمال ابتلا به صرع را افزایش می‌دهد.
صدمات قبل یا بلافاصله پس از تولد: بروز هر گونه اختلال در رشد مغز که در رحم مادر یا در اوایل دوران شیرخوارگی اتفاق بیفتد، احتمال ابتلا به صرع را افزایش می‌دهد. آسیب‌های مغزی جنین ممکن است به علل مختلفی مانند وجود عفونت در بدن مادر، تغذیه ضعیف و پایین‌بودن سطح اکسیژن اتفاق بیفتد.؛ اختلالات مغزی یا نقایص مغزی حین تولد نقش مهمی در ایجاد صرع دارد.
نظر شما