به گزارش خبرنگار ایمنا، در دومین روز از نمایش آثار حاضر در جشنواره سینما حقیقت در اصفهان، "پروژه ازدواج" به کارگردانی حسام اسلامی و عطیه عطارزاده روی پرده نقره‌ای پردیس سینمایی سیتی سنتر اکران شد. این مستند که به پروژه‌ای تحت عنوان ازدواج در یکی از مراکز بستری و نگهداری بیماران اعصاب و روان می‌پردازند، توانسته بازخوردهای خوبی را در تهران بگیرد. در این پروژه دکتر رمضان زاده رئیس این مرکز سعی دارد تا دو نفر از مددجویان که برای ازدواج شرایط مناسب‌تری را دارند انتخاب تا این زوج به عنوان خادم مسجد در حال ساخت این مرکز باشند.
"پروژه ازدواج" داستان جنون عشق است، این بار مجنونان روزگار که به دلیل بیماری پشت درهای بسته تیمارستان‌ها در اسارت هستند درگیر این جنون می‌شوند. عشق از هر مفهوم و اتفاق دیگری قوی‌تر بوده و این مستند به خوبی نشان دهنده همین نکته است. افرادی که روح آن‌ها خورده شده و دیگر روانشان نایی جز فریاد و آه و ناله ندارد، با نیروی عشق جانی دوباره می‌گیرند. اما صد افسوس که ته این قصه تلخ است و جدایی.
عشق سایکوتیک می‌تواند مفهوم جدیدی باشد که این مستند روایتگر آن است، عشقی که تمام متخصصان دنیا در مقابل آن ایستاده‌اند اما مدیر مرکز اصرار به اجرا و به سرانجام رسیدن آن دارد. عشق اینجا برای برخی آخرین امید است، برای آن‌هایی که توسط خانواده طرد شده‌اند و هیچگاه معنی عشق را نفهمیده‌اند ازدواج می‌تواند راه دستیابی به عشق باشد.
سوژه و پژوهش این مستند بسیار قوی بوده و درون مایه‌ای عالی دارد همچنین تصاویر آرشیوی بی‌نظیری از ۱۰ سال پیش شخصیت‌ها در همین مراکز را نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد توسط همسر یکی از کارگردانان ضبط شده است. اما در این بین آشفتگی در کارگردانی و به نمایش درآوردن چند داستان از جمله داستان کارگردان اثر و همسرش کمی مستند را از داستان اصلی خود دور کرده و چیز زیادی جز چند جمله زیبا که توسط راوی نقل می‌شود، به فیلم اضافه نمی‌کند.
عطیه عطارزاده کارگردان این فیلم که روایتی از زندگی شخصی‌اش در بخشی از این مستند وجود داشت، پیش‌تر گفته بود: "بعد از آن که بخش عمده کار، فیلمبرداری شد احساس کردیم که باید لایه معنایی دیگری به فیلم اضافه شود. من و حسام اسلامی (دیگر کارگردان اثر) هریک داستانی شخصی درباره بیماران روانی و اختلالات روانپزشکی داشتیم. ضمن این که حسام پیش از این در سرای احسان فیلم ساخته بود و نسبت به محیط آشنایی داشت. همچنین آشنایی ما با این مرکز زمانی بود که حسام سالگرد ازدواجش را در آنجا برگزار کرد و از من خواست آن را فیلمبرداری کنم. در واقع هریک از ما به نوعی با این مرکز ارتباط داشتیم."
"آبشار"؛ روایتی از شور، اشتیاق، عشق، امید و فوتبال
دیگر مستندی که از بخش ملی در پردیس سینمایی سیتی سنتر اکران شد مستند "آبشار" بود. این مستند درباره یک مربی معلول فوتبال در یکی از روستاه‌های شهرستان شادگان خوزستان است که به بچه‌های روستا فوتبال می‌آموزد. فوتبال برای او و شاگردانش شور، اشتیاق، عشق و امید به زندگی است. رحمان را در روستا یک مرد کامل نمی‌دانند، زیرا از نگاه آن‌ها مرد باید کار کند و فوتبال و مربیگری نون و آب نمی‌شود.
در این میان این مربی، اما بسیار سختکوش است و می‌خواهد ثابت کند که علیرغم داشتن پای معلول، ذهنی آماده دارد. شاگرد محبوب رحمان جعفر است، او استعداد عالی اما پدری سختگیر دارد که اجازه نمی‌دهد پسرش سر تمرین برود. پدر جعفر پس از عدم موفقیت پسرش در تست‌های تیم صنعت نفت آبادان دیگر اجازه نمی‌دهد او با رحمان تمرین کند، زیرا معتقد است جعفر باید به درس و کار بپردازد.
در نهایت با اصرار و پادرمیانی رحمان، جعفر تمرینات را ادامه داده و در تست‌های تیم صنعت نفت قبول می‌شود. این اتفاق بزرگترین افتخار اهالی روستا را رقم زده و حالا دیگر هرکس بخواهد بچه‌اش درست رشد کند او را به رحمان می‌سپارد. جعفر قصه نیز همان جعفر سلمانی است که تا کنون بیش از ۲۰ بار به عنوان یار ثابت در لیگ برتر حاضر شده و سه گل نیز به ثمر رسانده، او حالا یکی از اعضای تیم ملی امید ایران نیز است.
"جمیله" ترکش‌هایی که نور چشم را گرفتند
با هر ایدئولوژی و در هرکجای دنیا جنگ هیچ طعمی جز تلخی ندارد. "جمیله" نیز روایتگر یکی از داستان‌های تلخ جنگ سوریه است که مانند قطره‌ای در دریای زهرها و ترکش‌های جنگ چند ساله در سوریه جا خوش کرده است. جمیله زنی ۲۳ ساله با دو فرزند است که ناگهان موشکی بر خانه‌اش در روستا فرود آمده و دنیای او برای همیشه سیاه می‌شود.
این موشک نور چشمانش را از او می‌گیرد و دنیای جمیله در تاریکی فرو می‌رود. حالا فقط با چشمانش می‌تواند اشک بریزد و به سوال کودکش که می‌گوید مادر چرا در خانه ما موشک زدند فکر کند. این روایت عمق فاجعه‌ای که جنگ برای مردم سوریه رقم زده را نشان می‌دهد.
محمدباقر شاهین، کارگردان فیلم "جمیله" درباره این مستند پیش‌تر اظهار کرده بود: "ما در جهانی پرتنش زندگی می‌کنیم و این تنش‌ها در منطقه خاورمیانه بیشتر از سایر نقاط جهان است. اگر مسائل سیاسی و متعلقات مربوط به آن را کنار بگذارم باید بگویم علاقه‌مندی من متمرکز بر طرح مباحث جامعه‌شناسانه و در سطحی عمیق‌تر انسان‌شناسانه است. من در پژوهش‌هایم بیشتر به سوژه‌های انسان‌محور تعلق‌خاطر دارم. اتفاقی که منجر به ساخت مستند «جمیله» شد، خارج از این موضوعاتی که طرح کردم نیست. در پژوهش‌هایی که در سوریه داشتم با سوژه‌های بسیار زیادی برخورد کردم که بار دراماتیکی بالا و ماجراهای بسیاری برای بیان کردن داشتند، اما سوژه جمیله بیشتر از سایر موضوعات مورد توجهم قرار گرفت."
این مستندساز با تاکید بر این که دنبال کشف جنبه‌های پنهان انسان‌هاست، گفت: "عمدتاً به دنبال سوژه‌هایی هستم که بتوانم در روند تولیدشان، جهان پنهانی که در پس آن‌ها قرار دارد را کشف کنم. کشف جنبه‌های پنهان انسان‌ها فارغ از جغرافیا یکی از موضوعات مهمی است که در فیلم‌هایم تلاش کردم به آن‌ها برسم و در مستند "جمیله" هم سعی کردم تا این رویکرد را داشته باشم. فیلم "جمیله" در سوریه روایت می‌شود ولی من جمیله را نماینده انسان‌های بیشماری دیدم که از جنگ آسیب دیدند."
نظر شما