به گزارش خبرنگار ایمنا، بسیاری از ما وقتی با افرادی که با وجود محدودیت‌های فراوان در اوج امید زندگی می‌کنند و اطرافیان را نیز به سمت امیدواری سوق می‌دهند، روبرو می‌شویم از خودمان خجالت می‌کشیم که با وجود سلامت کامل، از همه توان خود برای رسیدن به قله‌های موفقیت استفاده نمی‌کنیم.
تعداد عده‌ای که توانمندی را به معلولیت گره زده‌اند در جامعه کم نیست و بسیاری از آنها قادرند با اندک یاری از سوی کسانی که باید یاری رسان آنها باشند و حداقل با اجرای قانون جامع معلولان، زندگی خود را اداره کنند و حتی دیگران را از کار خود منتفع کنند.
محمد علی یکی از همین افراد موفق و البته فعال است که در ۲۴ بهار را پشت سر گذاشته است و دانشجوی کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی است، او فعالیت فرهنگی و هنری خود را در رشته کارگردانی آغاز کرده و در جشنواره‌های بهزیستی مقام آور بوده است.
محمد علی مکارم با وجود محدودیت‌ها و محرومیت‌هایی که دارد تلاش کرده تا معلولان را به افراد بشناساند و از مردم، رسانه و مسئولان درخواست دارد تنها در ۱۲ آذرماه به معلولیت توجه نشود چرا که معلولان در روزهای دیگر نیز زندگی می‌کنند؛ خبرنگار ایمنا با این هنرمند توانمند دارای معلولیت گفت و گو کرده که در ادامه می‌خوانید:
از چه سنی دچار معلولیت شده‌اید؟
معلولیت من ژنتیکی بود و تقریباً از سن یک سالگی به دنبال تب و تشنج دچار این مشکل شدم.
با وجود محدودیت‌ها و محرومیت‌ها چه انگیزه‌ای باعث شد تا ادامه تحصیل دهید؟
این مسئله به خود فرد بستگی دارد به اینکه چه کسی دچار محدودیت شود و با چه دیدی به آن نگاه کند برخی می‌توانند این محدودیت را به فرصت تبدیل کنند و به اهدافشان برسند و برخی دست روی دست می‌گذارند و هیچ کاری نمی‌کنند.
خود انسان است که تصمیم می‌گیرد سرنوشتش درچه مسیری قرار گیرد و به هدف‌هایش دست پیدا کند منتها توانایی افراد متفاوت است و برخی انگیزه این کار را پیدا می‌کنند اما برخی دیگر پیدا نمی‌کنند و در نهایت هر کسی مسائل زندگی خویش است.
اهداف شما برای ادامه زندگی چه بود؟
یکی از اهداف بلند مدتم این است که به دیگران بفهمانم که خواستن توانستن است با هر مشکلی که سر راه قرار بگیرد و "معلولیت محدودیت نیست" تنها یک شعار است چراکه معلولیت محدودیت است اما اینکه به اهدافمان برسیم یا نرسیم به خودمان بستگی دارد و با قبول شرایط و با وجود سختی‌ها در راه اهدافمان قدم برداریم، اگر افراد عادی با پنجاه درصد از انرژی خود به اهدافشان می‌رسند افراد معلول باید صد درصد از انرژی خود را صرف رسیدن به اهدافشان کنند ولی دور از دسترس نیست.
به نظر شما چه فرهنگ سازی برای معلولان نیاز است؟
آموزش یکی از نیازهای فرهنگ سازی است، متاسفانه هیچ آموزشی در صداو سیما، کتاب، مدارس و دانشگاه‌ها برای برخورد مناسب با معلولین صورت نگرفته و به این مسائل پرداخته نشده است و بخش دیگر دسترس پذیری افراد معلول به خدمات عمومی است چرا که خدمات رسانی باعث می‌شود که همه معلولان را به رسمیت بشناسند و آن تفکر آرام آرام از بین برود.
با توجه به فعالیت‌های فرهنگی‌تان تلاشی برای آموزش و فرهنگ سازی کرده‌اید؟
بله، در دانشگاه اصفهان اجراهای متعددی دارم که پیکان را به طرف افراد معلول می‌گیرم و خودمان را مقصر نشان می‌دهم البته برخی مواقع مسئولان را مقصر میدانم، همچنین یک طرح برنامه تلویزیونی در ذهنم است که طبق قانون حمایت از معلولان و با توجه به این بند که "حداقل یک برنامه در هفته داخل صدا و سیما باید به افراد معلول اختصاص یابد " به دنبال تهیه کننده هستم تا این برنامه را به مرحله اجرا برسانم.
در این برنامه به نوعی می‌توان اشتغال زایی ایجاد کرد برای افراد معلول هنرمند و هم به نوعی فرهنگ سازی صورت می‌گیرد همچنین افراد سالم خود را در جایگاه افراد معلول قرار داده و آنها را درک می‌کنند برنامه‌ای شاد و پرمفهوم که بتوانیم مسائلی را در آن آموزش دهیم.
به نظر شما چه مشکلاتی برای معلولان در جامعه وجود دارد؟
متاسفانه در حد ضروری همانند اتوبوس، مترو، سرویس بهداشتی و ورودی ساختمان‌ها امکانات وجود ندارد و برای افراد معلول یک درد است. به دلیل نبود وسایل نقلیه درست، سردی هوا و ضعیف بودن قوای بدنی‌شان و همچنین نبود مکان تفریحی مناسب نمی‌توانند در زمستان‌ها از خانه بیرون بیایند.فضای بسته‌ای که در فصل سرما معلولان بتوانند از آن استفاده کنند وجود ندارد.
متاسفانه وضعیت اشتغال اسعف بار است و قانون سه درصد اجرا نمی‌شود و اگر دفترچه آزمون استخدامی سال ۹۸ را مشاهده کنید وزارت بهداشت که اصلاً تقاضا نداشت و در دستگاه‌های اجرایی یکی دو معلول را بیشتر نمی‌خواستند.
نظر شما