به گزارش خبرنگار ایمنا، در فاصله کمتر از دو روز از گران شدن نرخ بنزین، اینترنت کشور نه بتدریج که به یک باره قطع شد تا آنانکه که فکر می‌کردند نهایت محدودیت‌های اینترنتی، فیلترینگ است، با پدیده "قطع اینترنت" در روزهای پرتنش بنزینی کشور آشنا شوند.
دوری از اینترنت، آنهم برای چند روز و در برخی شهرها برای دو هفته، چیزی شبیه به تبعید به دنیایی دیگر بود؛ دنیایی که برای بسیاری از کاربران معمولی اینترنت سرشار از کرختی و بی حوصلگی بود و برای خیلی‌ها که کسب و کارشان به دنیای نت گره خورده است، لبریز از کسادی.
شاهد این کلام، توئیت‌هایی است که کاربران توئیتر پس از وصل شدن اینترنت در شهر خود به اشتراک می‌گذاشتند؛ عده‌ای از سر ذوق‌زدگی حرف‌های تلنبار شده و نگفته‌شان را پشت سرهم برای دیگران می‌نوشتند و عده‌ای دیگر مانند دانش‌آموزانِ اولِ مهر که از دوستان خود می‌پرسند "تابستان چه کارهایی کرده‌ای؟" از دیگران می‌پرسند در روزهای قطعی اینترنت چه کار کردند؛ انگار که این چند روز از زندگی آن‌ها برشی متفاوت‌تر از روزهای دیگر بوده است که البته چیز چندان عجیبی نیست.
بشر دنیای مدرن به خود اثبات کرده که در کنار دیگر نیازهایش، تاب دسترسی نداشتن به دنیای مجازی را ندارد و به محض قطع شدن این دسترسی، تقریبا زندگی لنگ و دست پایی در بند شده دارد، آنطور که دانیال وصل شدن اینترنت را به آزادی از زندان تشبیه کرده است "اینترنت بین الملل تو این یازده یا دوازده روزی که واسه من قطع بود، حس زندانی شدن تو سلول انفرادی رو بهم دست داده بود." حرفی که پویا نیز آن را تصدیق می‌کند "وقتی به اینترنت میرسی، مثل این میمونه، زندانی بودی تازه آزادی رو بهت دادن!"
همین اهمیت سبب شد تا در این دو سه روز اخیر منهای چند شهر، وقتی تمام ایران بدیهی‌ترین حق خود را در دنیای مدرن بازپس گرفت، بار دیگر جمع کاربران شبکه‌های مجازی جمع شود؛ همانگونه که امیرحسین یکی از همین کاربران به طنازی نوشته: "اندک اندک جمع مستان می‌رسد!"
جمعی که این چند روز نبود اینترنت نشان داد نمی‌توان به این راحتی‌ها از آن دل کَند "دوهفته اینترنت قطع شده بود همه مون داشتیم دیوونه میشدیم اونوقت عکس کلبه جنگلی میذارین میگین حاضرم شش ماه بدون اینترنت اونجا باشم.!!"
وابستگی بی حدی که خیلی‌ها فکر آن را هم نمی‌کردند "هیچ وقت فکر نمیکردم یک روزی وصل شدن اینترنت میتونه اینقدر خوشحالم کنه! بعد از ۱۳ روز به زندگی معمولی برگشتیم. بر طبل شادانه بکوب.."
این نوع وابستگی البته سالها پیشتر از آنکه قرنطینه این روزهای جامعه ایرانی آن را برای کاربران شبکه‌های اجتماعی عیان کند، نخستین بار در سال ۱۹۹۵ توسط"ایوان گلدبرگ" با عنوان اختلالی روانی مطرح شد و نظریاتی از این دست درسال ۱۹۹۶ توسط "یانگ"توسعه یافت.
در حال حاضر مراکز درمانی در سراسر ایالات متحده حتی در دادگاه و سیستم قانونی این کشور وابستگی به اینترنت را به عنوان یک اختلال روانی واقعی با نام "اعتیاد مدرن" شناخته‌اند. البته که این نوع وابستگی مشکلات جسمی اعتیادهای شیمیایی را ندارد، اما مشکلات اجتماعی ناشی از آن همانند اعتیادهای دیگر است.
اگر شما نیز مانند برخی کاربران، اینترنت را به اکسیژن برای خود تشبیه می‌کنید و نبود آن را اینگونه وصف می‌کنید، دچار همین اعتیاد مدرن شده‌اید "واقعا عجیب بود این ده روز اندازه ده سال گذشت"
افراد معتاد به اینترنت از اطرافیان خود کناره‌گیری می‌کنند تا بیشتر با دوستان اینترنتی خود باشند، درست مثل دیگر معتادان که مصاحبت با دوستان همانند خود را ترجیح می‌دهند حتی اگر این امر را یک مزیت بدانند "اینترنت که قطع بود تازه فهمیدم چقدر تنهام، چه دوستایی تو مجازی پیدا کردم که حتی تو واقعیت پیدا کردنشون سخته. اینجا بود که قدردان اینترنت شدم."
با این حال همانگونه که اعظم، از کاربران توئیتر می‌گویند امروز وابستگی به اینترنت در چهارچوب سن و سال مشخصی جای نمی‌گیرد و هرکس به فراخور، آسیب‌های آن را دچار خواهد شد "بچه فسقلی ما به بحران اینترنت خورده و دائم سراغش رو می‌گیره وای به حال اونی که نونش از اینترنت درمیاد. دیشب باهم شعر تمرین می‌کردیم، در جواب «اَتل متل توتوله حالا چی می‌خوایم؟» باید می‌گفت یه کوله؛ اما خیلی جدی گفت: اینترنت!"
ناگفته نماند که استفاده سالم از اینترنت در جهت یک هدف مشخص به میزان زمانی معقول، بدون ناراحتی رفتاری یا شناختی، لازمه عصر اطلاعات است و مشکل بر سر استفاده افراطی از آن است.
استفاده‌ای که با علائمی همچون ازدست دادن کنترل رفتار ، ولع زیاد برای کار با اینترنت ، گوشه‌گیری اجتماعی و افت تحصیلی و شغلی همراه است و افراد مبتلا به آن، از اینترنت برای فرار از مشکلات یا رفع احساس درماندگی ، گناه ، اضطراب و افسردگی استفاده می‌کنند.
در کنار آنچه گفته شد، توئیت امیر ناظمی، معاون وزیر ارتباطات و رییس سازمان فناوری اطلاعات ایران، پس از وصل اینترنت قابل توجه بود "بازگشتیم اما برای جلوگیری از عادی‌سازی قطع اینترنت در حال تهیه لایحه‌ای هستیم تا از این پس قطع اینترنت و هر اپ با بیش از ۱۰ میلیون کاربر ایرانی تنها با تصویب مجلس امکان‌پذیر باشد! از نمایندگان می‌خواهم از آن پشتیبانی کنند."
او اذعان کرده که "اینترنت مثل آب، مثل هوا، قابل قطع‌کردن نیست!" اما کاش او یا هرکس دیگری که دکمه فیلترینگ یا قطع سراسری اینترنت در ایران با تدبیر آنان زده می‌شود، بدانند در کنار ایجاد این محدودیت‌ها که این نوشته در مقام درستی و یا نادرستی آن نیست، هر اقدامی برای استفاده بهینه جامعه ایرانی از اینترنت ضروری است. جامعه‌ای که می‌خواهد فرزندان خود را بدون هراس از وابستگی به دنیای ارتباطات روانه کند.
نظر شما