امیر حسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: واژه اغتشاش به معنی بهم خوردن انسجام یک سازمان یا نظام است، چنانچه نظمی که بین اجزای یک مجموعه وجود داشته تحت هر شرایطی دچار اختلال شود و روابط بین این اجزا تغییر کند، هدف اولیه‌ای که به واسطه آن اجزا در کنار یکدیگر و در قالب یک سیستم کار می‌کردند، محقق نمی‌شود و بر هم ریختگی برای آن سیستم به وجود می‌آید.
وی با اشاره به برهم ریختگی سیستم شهری، افزود: اجزای سیستم شهری در تعامل و ارتباط با اجزای دیگر سعی دارد هویت و انسجام کلی نظام شهری را محقق کند، اما زمانی که این نقش به وسیله یک عامل خارجی یا داخلی به هم می‌خورد، ارتباط بین اجزای سیستم دچار اخلال می‌شود و هدف غایی سیستم محقق نمی‌شود.
این دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: در زمان بروز اغتشاش وظیفه و نقشی که اجزای کالبدی و غیرکالبدی شهر باید به طور معمول در حیات شهر داشته باشند، محقق نمی‌شود و این موجب شده تا شهر دچار آشفتگی و برهم‌ریختگی شود.
وی تصریح کرد: در برخی مکان‌ها این اغتشاشات به گونه‌ای پیش می‌رود که بخشی از ارگان‌ها و زیرساخت‌های شهری دچار از هم پاشیدگی و نابودی می‌شود، به عبارت دیگر حالت‌های حادتر اغتشاشات شهری از هم پاشیدگی و نابودی سیستم شهر را به دنبال دارد.
شبانی تاکید کرد: نارضایتی‌های اجتماعی چه در سطح شهر، کشور و حتی در سطح بین الملل، به شکل نمادها و نشانه‌های بیرونی نشان داده می‌شود، بدین معنا که ممکن است بخشی از جامعه نسبت به یک موضوع سیاسی، اقتصادی، هویتی و قومی و فرهنگی واکنش‌هایی نشان دهد.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه یکی از روش‌های نشان دادن این نارضایتی، تظاهرات بیرونی در قالب رفتارهای اجتماعی است، ادامه داد: چنانچه این تظاهرات در یک قالب تعریف شده مدنی به خصوص ساختارهای قانونی یک مجموعه سیاسی و اجتماعی تعریف شده در نیاید، از طرف نظام مدیریتی به عنوان آشوب و ناآرامی تلقی می‌شود که باید با آن برخورد کرد زیرا کارکرد سیستمی یک شهر را بهم می‌ریزد.
شبانی افزود: ریشه‌یابی علت اختلال در سیستم شهری و بررسی راه‌هایی برای بازگردانی اجزا و بخش‌های مختلف به نقش اولیه خود در حیات سیستمی شهر، بعد از این ناآرامی‌ها اهمیت زیادی دارد.
نظر شما