به گزارش خبرنگار ایمنا، سیاوش اسعدی کارگردان فیلم‌های جیب بُر، خیابان جنوب و حوالی اتوبان این بار فیلمی درخشان و بسیار متفاوت نسبت به آثار قبلی خود را بر پرده نقره‌ای به نمایش گذاشت؛ بازیگران شناخته شده این فیلم امین حیایی،
ژاله صامتی، مهراوه شریفی‌نیا، جمشید هاشم پور و نیما فلاح به خوبی و درستی در کنار هم قرار گرفته و وظیفه خود را انجام داده‌اند. کمی جلوتر بیشتر به بازیگران و نقش‌ها می‌پردازیم.
اسعدی فیلم خود را به مسعود کیمیایی کارگردان بزرگ، مؤلف و جریان‌ساز سینمایی ایران تقدیم کرده است. این تقدیم فقط در لفظ خلاصه نمی‌شود اسعدی در فرم و محتوا نیز درخونگاه را به کیمیایی و سینمای او تقدیم کرده، اسعدی کاملاً دانسته
و درست به کیمیایی و ارزش‌های آن سینما ادای دین کرده است؛ سینمایی که همواره بر اخلاق، انسانیت، معرفت، خانواده و اصالت ایرانی بودن استوار بوده و هست.
درخونگاه در اجرای تمامی موارد ذکر شده موفق بوده و علاوه بر آن لبریز از المان‌هایی است که جدای از ادای دین به کیمیایی، خاطره‌بازی دلپذیری را برای طرفداران آن سینما و همچنین متولدین دهه ۴۰ تا ۷۰ به ارمغان می‌آورد.
نقش پر رنگ معماری و بافت قدیمی خانه حیاط دار، کوچه‌های باریک پایین شهر، نمای زیر بازارچه نواب و ریل قطار محله راه آهن از جمله المان‌هایی است که می‌توان به آن اشاره کرد.
داستان یک خطی درخونگاه عبارت است از: پسر خانواده‌ای به اسم رضا (با بازی امین حیایی) که بعد از مدت‌ها از ژاپن به خانه برمی‌گردد و در صدد است با ماحصل تلاش خود اعضا خانواده را سامان دهد، درگیر حوادث و اتفاقاتی می‌شود که دور از
انتظارش بوده است. داستان شاید در ابتدا کلیشه‌ای به نظر برسد ولی روند فیلمنامه و پردازش کارگردان فیلمی کاملاً متفاوت و دیدنی را پدید آورده است.
امین حیایی، ژاله صامتی و پانته‌آ پناهی‌ها در این فیلم بسیار خوش درخشیدند؛ بازی دقیق و درست این بازیگران به ترتیب، نامزدی بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین بازیگر نقش مکمل زن را در سی و هفتمین
جشنواره فجر به همراه داشته است.
از دیگر نقاط قوت درخونگاه فیلم فیلمبرداری بی نظیر و متفاوت آن است که کاملاً در خدمت فرم فیلم قرار گرفته است. فیلمبرداری خلاقانه درخونگاه سرشار از نماهایی است که مخاطبان دهه ۸۰-۹۰ هالیوود را هم به وجد می‌آورد و خاطراتی را از
آن دوره برای مخاطب زنده می‌کند.
اسعدی علاوه بر تمام موارد ذکر شده در دیالوگ نویسی هم بسیار موفق بوده و کلام بازیگران دقیقاً منطبق بر فضای دهه شصت داستان و طبقه‌ای است که نقش‌ها از آن برخاسته‌اند.
درخونگاه از نظر کلام و دیالوگ بسیار غنی و با محتوا است آنچنان که جمله‌های خاص و درخشان فیلم انگشت شمار نیستند و همواره در سیر داستان با جملات مناسب و درخشان روبه‌رو می‌شویم؛ جملاتی که از اندازه کاراکترها و از فرم فیلم بیرون
نمی‌زنند و در عین حال تلاش می‌کنند با طنز ظریف خود از غلظت تلخی حوادث بکاهند.
نکته آخر اینکه در انتها فیلم قضاوت نمی‌کند و با پایانی باز مخاطب را به اتمام سرنوشت قهرمان دعوت می‌کند.
نظر شما