به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کنه‌ها معمولاً پس از گزیدن حیوانات آلوده مانند گوزن و موش، ناقل این باکتری می‌شوند؛ به دلیل اینکه تمام کنه‌ها آلوده نیستند، بیماری به اکثر افرادی که توسط کنه گزیده می‌شوند، سرایت نمی‌کند، اما هر چه مدت زمان زندگی کنه روی بدن فرد بیشتر باشد، خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. در این گزارش شما را با علائم، راه‌های تشخیص و پیشگیری از بیماری لایم آشنا می‌کنیم:
علائم اولیه لایم
اکثر افراد طی یک تا چهار هفته از زمان گزش کنه آلوده، علائم بیماری لایم را مشاهده می‌کنند. در حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد موارد، جوش‌های حلقوی گسترده‌ای در محل گزش بروز می‌کند. در این مرحله، برخی افراد علائمی مشابه با آنفلوآنزا مانند تب، لرز، سردرد، خستگی، تورم غدد لنفاوی، درد مفاصل و دردهای عضلانی را تجربه می‌کنند.
علائم ثانویه لایم
اگر این بیماری در مراحل اولیه خود تشخیص داده نشده و تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است به نواحی بیشتری از بدن گسترش یابد و بر مفاصل، قلب و سیستم عصبی تأثیر بگذارد که معمولا چند هفته تا چند ماه پس از گزش اولیه اتفاق می‌افتد. گاهی جوش‌های بیشتری روی بدن افراد ایجاد می‌شود و به صورت متناوب درد و ضعف در بازوها یا پاها احساس می‌شود. فلج عضلات صورت، سردرد، ضعف حافظه، افزایش ضربان قلب و از دست دادن کنترل بعضی از ماهیچه‌های صورت از دیگر علائم بیماری در مرحله پیشرفته است.
علائم مرحله پایانی بیماری
در صورت درمان نشدن بیماری یا موفقیتآمیز نبودن روش درمان، چندین ماه پس از نیش اولیه، جدی‌ترین مرحله بیماری اتفاق می‌افتد. در چنین شرایطی معمولا التهاب مفاصل زانوها آشکار می‌شود. ممکن است این وضعیت به دلیل بیماری اعصاب محیطی با احساسی غیرطبیعی در سیستم عصبی و همچنین گیجی همراه باشد. اگرچه مشکلات قلبی در مرحله پایانی بیماری چندان رایج نیست، اما احتمال التهاب عضله قلب و ضربان نامنظم وجود دارد.
چگونه می‌توان از شیوع لایم پیشگیری کرد؟
بیماری لایم در اثر تماس با فرد آلوده منتقل نمی‌شود؛ اگرچه حیوانات اهلی ممکن است توسط کنه آلوده شوند، اما آن‌ها نمی‌توانند بیماری را به انسان منتقل کنند. حشراتی مانند پشه، مگس یا کک، ناقل بیماری نیستند، بلکه این حشرات ناقل نوعی باکتری به نام "بورلیا" هستند. براساس گزارش‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، هیچ مدرک موثقی مبنی بر انتقال بیماری لایم از طریق هوا، غذا، آب و یا نیش پشه، مگس، کک یا شپش وجود ندارد؛ این بیماری تنها توسط کنه‌های آلوده منتقل می‌شود.
تشخیص لایم
پزشکان این بیماری را از طریق معاینه فیزیکی افراد تشخیص می‌دهند، اما گاهی با وجود بیماری، هیچ نشانه‌ای دیده نمی‌شود یا برخی افراد زمان تماس با کنه را به یاد نمی‌آورند. برای تأیید تشخیص، سه تا چهار هفته پس از تماس با کنه، آزمایش ویژه خون انجام می‌شود. آزمایشات دیگری مانند "پنکسیون نخاعی" ( روش نمونه‌برداری از مایع مغزی نخاعی ستون فقرات) یا بیوپسی پوست (نمونه‌برداری از پوست) نیز ممکن است برای کمک به تشخیص بیماری انجام شود.
درمان لایم
بیماری لایم در اکثر مواقع به‌ویژه هنگامی‌که عفونت تشخیص داده شود با مصرف آنتی‌بیوتیک قابل درمان است. درمان بیماری در مراحل بعدی ممکن است با مصرف طولانی‌مدت و داخل وریدی آنتی‌بیوتیک انجام شود.
آیا واکسنی برای بیماری لایم وجود دارد؟
در حال حاضر، هیچ واکسن انسانی برای این بیماری وجود ندارد. سال‌ها پیش، واکسنی برای استفاده در مناطق پرخطر ساخته شد، اما اکنون در دسترس نیست.
پیشگیری از بیماری لایم
توصیه می‌شود افراد هنگام ورود به مناطق آلوده، بدن خود را از سر تا انگشتان پا بپوشانند و یک ماده دفع کننده حشره حاوی DEET را مستقیماً بر پوست خود بمالند. برای از بین بردن کنه‌ها، می‌توان مواد دافع حشرات (حاوی پرمترین) را روی لباس استفاده کرد، اما این مواد هرگز نباید با پوست تماس داشته باشد. همچنین افراد باید هنگام رسیدن به منزل، بدن خود و حیوانات خانگی را به‌طور کامل از نظر وجود کنه بررسی کنند؛ در صورت وجود کنه، شستشوی پوست بدن و سر به دفع این حشره کمک می‌کند.
نظر شما