به گزارش ایمنا به نقل از شهرنوشت، حسین عبده تبریزی با بیان اینکه در"مسکن در استطاعت" می توانیم از مالکیت صحبت کنیم اما در "مسکن اجتماعی" نه، "مسکن اجتماعی" را برای افرادی مناسب دانست که نمی‌توانند کل اجاره را پرداخت کنند نه کسانی که بی خانمان هستند.
وی با اشاره به گرایش‌های مسکن در کشورهای توسعه و سیاست‌های آن‌ها، اظهار کرد: این کشورها تلاش می‌کنند تا حد ممکن شرایط بازار را به هم نزنند و در واقع از طریق روغن کاری به بازار ورود پیدا کنند. نرخ‌های سود بانکی هم در این کشورها نزدیک به صفر رسیده و به همین دلیل دو هزار شرکت در اروپا توان انتشار اوراق به شکل منفی را پیدا کرده‌اند. نکته مهم تر این است که بیشتر حمایت‌هایشان از طرف تقاضا است نه عرضه.
این اقتصاددان با اشاره به شکل دخالت شهرداری در حوزه مسکن اظهار کرد: در کشوری که ۴۰ درصد مردم آن زیر خط فقر هستند و در تهران ۲۰ درصد حاشیه نشین داریم که سالانه ۱۰ درصد به جمعیت آنان اضافه می‌شود، در صورت اجرای طرح مسکن قابل استطاعت از سوی شهرداری، قطعا صف طولانی تقاضا ایجاد خواهد شد و همین پنج هزار واحد مسکونی ممکن است فساد ایجاد کند. اما باید ریسک کرد و کار را انجام داد. از طرف دیگر شناسایی دهک‌ها هم بسیار دشوار است.
عبده تبریزی با بیان اینکه هر مسکن کوچکی مسکن قابل استطاعت نیست، گفت: شهرداری توان تبدیل واحدهای بزرگ به واحدهای کوچک را ندارد چرا که زیرساخت‌های آن فراهم نیست، در غیر این صورت بهترین کار در تهران کوچک کردن واحدهای بزرگ است، اما لزوماً گروه‌های هدف را جواب نمی‌دهد.
وی خاطرنشان کرد: در کشور به ارزش ۱۴۰ میلیارد دلار خانه خالی وجود دارد و باید یک نظام مالیاتی قدرتمند اجرا شود.
نظر شما