بازیافت در کهکشان‌ها

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، حقیقت این است که ابری بزرگ و تقریبا نامرئی از گرد و غبار و گاز، کهکشان‌ها را احاطه کرده است؛ این ابر که به آن محیط دورگرا (CGM) گفته می‌شود از خروج مواد داخل کهکشان جلو گیری می‌کند. قرار است تلسکوپ FORTIS پس از پرتاب از نیو مکزیکو، یک کهکشان نزدیک را رصد کرده و مقدار گازی را که ستاره‌های آن به بیرون این کهکشان و به محیط (CGM) می‌فرستد، اندازه بگیرد.

 این مشاهدات نشان می‌دهد چگونه مواد در داخل و خارج از کهکشان‌ها، به تشکیل ستاره و تکامل کهکشانی کمک می‌کنند. به گفته ستاره شناسان یکی از مسائل مهم پیرامون چرخه زندگی کهکشان‌ها، این است که به نظر می‌رسد فرآورده‌های جانبی ستاره‌های موجود مانند گازها و فلزات تولید شده، از بین نرفته ‌است. به گفته استفان مک کانلیس، اختر فیزیکدان دانشگاه جان هاپکینز و محقق اصلی FORTIS، با افزایش سن ستارگان، آن‌ها محیط اطراف خود را آلوده کرده و مواد اطراف خود را پرتاب می کنند.

درواقع ستارگان، پس از مدتی سوخت هسته‌ای خود را تمام کرده و برای زنده ماندن، مجبور به تولید عناصر سنگین‌تر مانند فلزات می‌شوند. گاهی اوقات طی انجام این واکنش‌های هسته‌ای و در اثر انفجارهایی که رخ می‌دهد، فلزات تولید شده به خارج از ستاره پرتاب می‌شود و محیط اطراف را آلوده می‌کند؛ این پرتاب‌ها در ستاره‌های مسن بیشتر است.

در واقع ماموریت FORTIS به بخشی از فرآیند بازیافت مربوط می‌شود که میزان گاز وارد شده به CGM را اندازه‌گیری می‌کند؛ این تلسکوپ میزان پرتاب‌های ستاره‌ها و ابرنواخترها را اندازه می‌گیرد تا دریابد چه مقدار گاز در CGM ایجاد می‌شود و دقیقا چه مقدار گاز از آن عبور می‌کند.

به گفته مک کندلیس اگر گاز با سرعتی بسیار زیاد خارج شود، کاملاً از محیط کهکشانی فرار خواهد کرد. ممکن است فلزات گرانبها از طریق CGM به فضای بین ستاره‌ای شلیک و از فرآیند بازیافت خارج شوند، اما اگر فلزات با سرعت کم خارج شوند به گردش در می‌آیند."

موضوع قابل توجه اینکه این مواد به تشکیل ستاره‌های جوان کمک کرده و چرخه زندگی آن‌ها را کامل می‌کند. گرد و غبار اطراف کهکشان‌ها با جا به جا کردن فلزات به دور کهکشان، سوخت و تغذیه‌ دوباره را برای ستارگان فراهم می‌کند، اما خروج آن‌ها از کهکشان، موجب ایجاد محیط های ناهمگون و در نتیجه هدر رفتن مواد اولیه لازم برای کهکشان می‌شود.

تلسکوپ FORTIS در ۲۷ اکتبر، با موفقیت از نیومکزیکو پرتاب شد و داده‌های به دست آمده از این تلسکوپ در حال بررسی است؛ در مدت زمان پرواز ۱۵ دقیقه‌ای این تلسکوپ، ابرنواخترها و ستاره‌های کهکشان M۳۳ به مدت ۶ دقیقه رصد شدند.