به گزارش خبرنگار ایمنا، رده بندی سنی فیلم‌های سینمایی ایران همواره از موضوعات پر بحث و حاشیه‌ای بوده و از اهمیت زیادی در سینما و تلویزیون برخوردار است، چراکه امروزه تصویر در دسترس ترین و تاثیرگذارترین نوع هنر است. نظام درجه‌بندی سنی سینمای ایران، حرکتی تازه در سینما است که مانند هر اقدام تازه ای در این کشور با ترس ها و هراس‌هایی روبرو شده است. موضوعی که موجب نقد و تحلیل و بررسی های گوناگون قرار گرفته است. محور بالاگرفتن این نقد و بررسی های البته برنامه هفت بود که در آن سعید الهی در میز کارشناسی این هفته این برنامه گفت:«درخواست دادستانی دیوان عدالت اداری حکم به توقف اعمال درجه‌بندی سنی برای فیلم‌ها داده است.»
همین خبر موجب اعتراض توئیتری ابراهیم داروغه زاده شد که نوشت: « کارشناس برنامه هفت روی آنتن زنده خبر می‌دهد که دیوان عدالت اداری با شکایت دادستان کل کشور حکم به توقف انجام رده‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی داده است! کارشناس از کجا خبر داده است و آیا افرادی آدرس‌های غلط به آقای دادستان داده‌اند؟»
حاشیه‌های میز کارشناسی برنامه «هفت» اما خیلی زود به میز نقد آن هم رسید. جایی که مسعود فراستی پاسخ انتقاد ابراهیم داروغه‌زاده در اکانت شخصی‌اش را روی آنتن زنده تلویزیون داد.
بخشی از اهالی سینما از ماجرای درجه بندی سنی فیلم ترسیده بودند که مبادا این میز تازه ای برای ممیزی فیلم ها باشد. این بود که مهرزاد دانش، منتقد سینما و عضو هیات رده بندی سنی فیلم سازمان سینمایی در یادداشتی یادآور شده بود که درجه بندی سنی فیلم ها یک تمهید راهگشاست، نه ممیزی مضاعف است.
جعفر گودرزی منتقد سینما نیز در گفت و گو با خبرنگار ایمنا گفته بود: «در جامعه ما، اعمال درجه بندی سنی، خودش نوعی تبلیغ برای کشیده شدن کودک و نوجوانان در سالن سینماست. اگر ما فیلم متناسب با رده سنی کودک و نوجوان تولید کنیم، در واقع به کانون خانوده نزدیک شده ایم؛ زیرا کودکان و نوجوانان به همراه خانواده به سینما می‌روند و همین امر سبب نزدیکی خانواده ها با سینما می‌شود.»
مهدی تهرانی، عضو هیات رده بندی سنی فیلم سازمان سینمایی در یادداشتی راهکارهایی را برای این رفع تردیدها مطرح کرد و نوشت: «در حال حاضر به نظر می‌رسد، سینماگران شریف سینمای ایران برای حفظ کار فرهنگی خویش بحق، در مقابل تصمیمات هیات رده بندی سنی فیلم دچار تردید هستند. اما به دلایل اخلاقی و اداری برطرف کردن این بدبینی و تردید وظیفه ذاتی هیات رده بندی نیست.»
این منتقد سینما البته در یادداشت دیگری برای رفع نگرانی های سینماگران نوشت: «قواعدی کلی در تمام سیستم‌های رده بندی سنی فیلم در دنیا حاکم است که سینمای ما نیز می‌تواند بر اساس عرف و فرهنگ مختص خود از آنها نهایت استفاده را ببرد.»
جدای از تمام ترس ها از شهریورماه نظام درجه بندی ابلاغ شد و همزمان با این ابلاغیه نیز تمام فیلم‌هایی که پروانه نمایش دریافت می‌کردند ملزم به درج درجه‌بندی سنی مشخص‌شده از سوی شورای پروانه نمایش در تبلیغات، برای سالن‌های سینمایی پیش از شروع فیلم و همچنین کلیه مواد و اقلام تبلیغاتی خود شدند تا به گفته انتظامی این امر مشارکتی شکل جدی به خود بگیرد.
اما نکته اینجاست که با این ابلاغیه و درج اعدادی که در اقلام تبلیغاتی آثار سینمایی از شهریورماه تاکنون انجام شده است، بیش از هر چیز دو عدد ۱۵+ و ۱۲+ بیش از هر عدد دیگری دیده می‌شود و عملاً آثار سینمایی به سه دسته ۱۵+،۱۲ + و بدون رده‌بندی سنی تقسیم شده‌اند و به نظر می‌رسد همین عامل موجب شد بسیاری از آثار سینمایی در پاییز امسال در گیشه با موفقیت مواجه نشوند و سینماها روزهای خلوتی را پشت سر بگذارند.
درواقع از یک سو نبود شناخت و آگاهی درست نسبت به این مسئله موجب شده است مخاطبان با دیدن این اعداد و ارقام از خیر دیدن یک اثر سینمایی بگذرند و عطا را به لقایش ببخشند و از سوی دیگر خود سینماگران معتقد هستند بحث رده‌بندی سنی به شکل اصولی انجام نشده و این خود موجب یک نوع ممیزی سوم در آثار سینمایی و پس زدن از سوی مخاطبان شده است و به همین دلیل نیز اعتقاد دارند که شکست گیشه پاییزی یکی از دلایلش همین بحث رده‌بندی سنی است.
حالا پس از گذشت حدود دو ماه از اجرایی شدن این طرح خبر رسیده است که این دستورالعمل از سوی دیوان عدالت اداری ابطال شده است.
به گفته مسعود نجفی مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی دادستانی کل کشور درخواست ابطال دستورالعمل رده‌بندی سنی فیلم‌های سینمایی را به دیوان عدالت اداری داده است و دیوان هم دستور توقف اجرای آن را صادر کرده است.
حال باید دید آیا این طرح حذف خواهد شد و عمرش به همین یکی دو ماه خواهد رسید یا سازمان سینمایی و اعضای شورای رده‌بندی برای آن فکری خواهند کرد و در روش اجرایی آن تجدید نظر خواهند کرد.
نظر شما