به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، روز جهانی بینایی بر اساس نیازی که به دلیل وجود کاستی در مراقبت‌های مرتبط با بینایی و سلامتی چشم در سطح جهان وجود دارد، شکل گرفته است. این رویداد که از آن با عنوان "روز جهانی بینایی" یاد می‌شود برای نخستین بار به عنوان بخشی از مبارزات بین‌المللی بینایی در سال ۲۰۰۰ و توسط بنیاد بین‌المللی Lions Club پایه‌گذاری شد و در حال حاضر توسط آژانس بین‌المللی پیشگیری از نابینایی (IAPB) با همکاری سازمان جهانی بهداشت و چند سازمان غیردولتی بین‌المللی که مسئول از بین‌بردن نابینایی قابل پیشگیری است، برگزار می‌شود.
هدف این آژانس پیاده‌سازی ابتکار عمل جهانی VISION ۲۰۲۰ به منظور ایجاد دنیایی است که در آن هیچ‌کس از اختلالات بینایی در رنج نباشد؛ آژانس بین‌المللی پیشگیری از نابینایی برای نیل بدین هدف اقدام به افزایش آگاهی عمومی با موضوعات مربوط به نابینایی و بینایی، آموزش‌های لازم برای پیشگیری از نابینایی، تأثیرگذاری بر دولت‌ها و وزیران بهداشت، جمع‌آوری کمک‌های مالی برای برنامه‌های پیشگیری از نابینایی و حمایت از برنامه‌ها و اقدامات VISION ۲۰۲۰ کرده است.
اختلالات بینایی به تنهایی یک مشکل سلامت محسوب نمی‌شود، اما در کیفیت زندگی افراد، جوامع و حتی توسعه ملی نقش مهمی دارد. چشم‌ها، تنها عضو فراهم‌کننده نور در بدن محسوب می‌شود که تصویر باشکوهی از عظمت خلقت را فراهم می‌کند و نبود آن زندگانی را با مشکل مواجه می‌سازد. در عملکرد این عضو، بخش‌های گوناگونی، در نظمی سازمان‌یافته و اعجاب‌انگیز فعالیت می‌کنند تا بتوانند انعکاسی از اجسام اطراف را در مغز فراهم آورند.
به وجود آمدن اختلال در هر یک از این بخش‌ها، منجر به بروز مشکلات بینایی می‌شود که مهم‌ترین آن‌ها عیوب انکساری چشم است؛ شایع‌ترین عیوب انکساری چشم شامل دوربینی، نزدیک‌بینی، پیرچشمی و آستیگماتیسم بوده که همگی در صورت تغییر شکل کره چشم و از بین‌رفتن امکان تمرکز مستقیم پرتوهای نور در قسمت شبکیه آن بروز می‌کند. برای مثال تمرکز نور در مقابل شبکیه چشم، منجر به اختلال نزدیک‌بینی و در پشت آن منجر به دوربینی می‌شود. بدین ترتیب در مواقع نزدیک بینی فرد نمی‌تواند اشیا دور را واضح ببیند و در دوربینی، توانایی دیدن اشیا نزدیک در بیماران از بین می‌رود.
در آستیگماتیسم نیز به دلیل نبود تمرکز نوری بر شبکیه، تصاویر به صورت ناواضح به مغز ارسال شده و مبتلایان به پیرچشمی به دلیل سفت‌شدن عدسی چشم و کاهش قدرت انطباق آن در اثر کهولت سن، توانایی دید واضح خود را از دست می‌دهند. اما خبر خوش اینکه تمامی این اختلالات به کمک عینک، لنز و عمل جراحی قابل تصحیح ودرمان است.
از دیگر مشکلات چشمی می‌توان به آب مروارید، آب سیاه، خشکی چشم، کاهش دید، دژنراسیون ماکولا و بیماری چشمی دیابتی اشاره کرد که ممکن است حتی منجر به فقدان شدید بینایی شود. امید است با افزایش آگاهی عمومی نسبت به بینایی و اختلالات آن و همچنین آشنایی با طیف وسیعی از موضوعات پیرامون نابینایی و نقص‌های بینایی، تا سال ۲۰۲۰ شاهد جهانی بدون نابینایی باشیم.
نظر شما