به گزارش ایمنا، ازمیان ۱۱۲ برنده نوبل فیزیک، سه زن این جایزه را دریافت کرده‌اند؛ ماری کوری، نخستین زن دریافت کننده جایزه نوبل بود. در ادامه شما را با زندگی زنان دریافت کننده جایزه نوبل که علم فیزیک را تغییر دادند، آشنا می‌کنیم:
ماری کوری
جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۰۳ برای تحقیقات مؤثر مرتبط با پدیده رادیواکتیویته به ماری کوری تعلق گرفت. کشف رادیواکتیویته در سال ۱۸۹۶ توسط هنری بکرل، موجب الهام ماری و پیر کوری برای تحقیق بیشتر در مورد این پدیده شد. آن‌ها پس از بررسی بسیاری از مواد معدنی برای یافتن علائم رادیواکتیویته، دریافتند که ماده معدنی اورانینیت، رادیواکتیو تر از اورانیوم است و در نتیجه باید حاوی مواد رادیواکتیو دیگری باشد. ماری کوری و همسرش از این طریق موفق به استخراج دو عنصر ناشناخته پولونیوم و رادیوم شدند که هر دو خاصیت رادیواکتیو بیشتری نسبت به اورانیوم دارند. در حال حاضر از اورانینیت برای تولید کیک زرد و اورانیوم غنی شده استفاده می‌شود.
پس از این جایزه، ماری همچنان به بررسی خواص این مواد رادیواکتیو ادامه داد و در سال ۱۹۱۱ توانست جایزه نوبل شیمی را نیز دریافت کند. او در سال ۱۹۱۰ توانست رادیوم را به عنوان یک فلز خالص تولید و خواص عناصر رادیواکتیو و ترکیبات آن‌ها را ثبت کند. ترکیبات رادیواکتیو به عنوان منبع تابش در آزمایش‌های علمی و در زمینه پزشکی برای تشخیص بیماری و درمان تومورها دارای اهمیت است. بدین ترتیب ماری کوری تنها زنی است که تا کنون توانسته است برنده دو جایزه نوبل شود.
ماریا ژئوپرت مایر
ماریا ژئوپرت مایر، فیزیکدان آلمانی، دومین زنی بود که موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شد. او در سال ۱۹۶۳ برای تحقیق بر روی ساختار پوسته‌ای هسته اتم این جایزه را دریافت کرد. طبق مطالعات فیزیک مدرن، یک اتم از یک هسته شامل پروتون و نوترون تشکیل شده است که توسط الکترون‌های توزیع شده در لایه‌های اطراف آن احاطه شده است. در سال ۱۹۴۹ ماریا ژئوپرت مایر و هانس جنسن، مدلی را تهیه کردند که در آن ذرات تشکیل دهنده هسته در پوسته‌هایی با سطح انرژی مختلف توزیع می‌شد. این مدل جهت‌هایی را نشان می‌دهد که در آن پروتون و نوترون، حول محورهای خود و اطراف مرکز هسته می‌چرخند.
دونا استریکلند
سومین زن برنده جایزه نوبل فیزیک، دونا استریکلند است که در سال ۲۰۱۸ به همراه ژرار مورو و آرتور اشکین موفق به دریافت این جایزه شد. دونا استریکلند مدرک مهندسی فیزیک از دانشگاه "مک‌مستر" کانادا داشت و در سال ۱۹۸۹ دکتری خود را در رشته "نورشناسی" از دانشگاه "راچستر" آمریکا دریافت کرد. تحقیقات این دو پژوهشگر درحوزه "لیزرهای پالس" و روش‌های تولید "پالس‌های نوری به شدت بالا و بسیار کوتاه" است. پرتوهای شدید نور لیزر در مطالعات فیزیک و نجوم، فرصت‌های جدیدی را برای گسترش دانش در مورد شناخت جهان و شکل دادن آن به ما داده است. این محققان موفق به ایجاد "پالس‌های لیزر با شدت بسیار زیاد" شدند. برای این کار ابتدا پالس‌های لیزر را کشیدند تا قدرت اوج را کاهش دهند، سپس آن‌ها را تقویت کرده و در آخر فشرده کردند به طوری‌که در نهایت شدت پالس به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. تقویت پالس دارای کاربردهای زیادی از جمله در جراحی‌های اصلاح دید چشم است.
نظر شما