به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهر دوستدار کودک به شهر، جامعه یا هر گونه سیستم حکومتی اشاره دارد که از طریق شناخت نیازها و حقوق کودکان، متعهد به بهبود شرایط زندگی کودکان در قلمرو خود است. در واقع، به شهری که در آن صداها، نیازها، حقوق و اولویت‌های کودکان به عنوان بخشی ضروری در طراحی، سیاست‌های عمومی، برنامه‌ها و تصمیم‌گیری‌های شهری در نظر گرفته می‌شود، شهر دوستدار کودک می‌گویند. در ادامه به برخی از مهم‌ترین ویژگی‌ها و شاخص‌های شهرهای دوستدار کودک پرداخته می‌شود.
شاخص‌های شهر دوستدار کودک
در شهرهایی که افراد خردسال یک اولویت به شمار می‌روند، کودکان؛
· از هرگونه تجاوز، خشونت و جرم‌وجنایت در امان هستند.
· از همان بدو تولد از مراقبت سلامت حرفه‌ای برخوردار هستند و تمام امکانات پزشکی و دارویی به میزان لازم در اختیار آن‌ها قرار داده می‌شود.
· به طور برابر به خدمات اجتماعی، آموزش و مهارت‌های مورد نیاز سن خود دسترسی دارند و هیچ تمایزی بین فقرا و کودکان ثروتمند در این خصوص وجود ندارد.
· به راحتی عقاید خود را بیان می‌کنند و در تصمیم‌گیری‌هایی که سرنوشت آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، دخالت می‌کنند.
· در رویدادهای خانوادگی، فرهنگی، شهری و اجتماعی شرکت می‌کنند.
· در مکانی امن و محیطی پاکیزه، با بیشترین دسترسی به فضاهای سبز زندگی می‌کنند.
· آزادانه و در امنیت کامل دوستان خود را ملاقات می‌کنند و از امکانات کافی برای بازی برخوردار هستند.
· صرفنظر از ریشه قومی، مذهبی، درآمد، جنسیت و توانایی دارای حقوق برابر هستند.
اگرچه مسئولیت برآورده کردن تمام نیازهای رفاهی کودکان برعهده دولت است، بااین حال سرمایه‌گذارانی نظیر نهادهای جامعه مدنی، بخش‌های خصوصی، دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و خود کودکان نیز نقش مهمی در ایجاد شهر دوستدار کودک ایفا می‌کنند. اما پرسشی که در این‌جا ممکن است ذهن هر خواننده‌ای را به خود مشغول کند این است که ضرورت ایجاد شهر دوستدار کودک چیست و چرا باید طراحان در برنامه‌ریزی‌های خود کودکان را به عنوان یک اولویت درنظر بگیرند.
بدون شک مهم‌ترین دلیل برای ایجاد شهر دوستدار کودک به "تعهد قانونی" مربوط می‌شود، زیرا دولت‌هایی که "پیمان نامه حقوق کودک" را امضا کرده‌اند موظف به اجرای آن هستند و شکایت‌های راجع به آن به کمیته حقوق کودک ملل متحد تسلیم می‌شود.
"پیمان نامه حقوق کودک" کنوانسیونی بین‌المللی است که حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کودکان را بیان می‌کند. صرفنظر از تعهد قانونی، دلایل دیگری نیز وجود دارد که بر اساس آن کودکان باید به عنوان یک اولویت مهم در طراحی شهری در نظر گرفته شوند. در ادامه به مهم‌ترین این دلایل پرداخته می‌شود.
هویت مستقل کودکان
کودکان از هویت مستقل برخوردار هستند و جز اموال والدین خود یا دولت به حساب نمی‌آیند. این گروه سنی تنها افراد در حال رشد و پرورش نیستند؛ آن‌ها از جایگاه و حقوقی برابر با حقوق والدین و دیگر اعضای جامعه برخوردار هستند. بنابراین طراحان هنگام برنامه‌ریزی خود برای ایجاد شهرها باید نیازهای این گروه سنی را به طور مستقل در نظر بگیرند تا کودکان در مطلوب‌ترین شرایط ممکن پرورش یابند.
وابستگی کودکان
کودکان زندگی خود را به عنوان موجوادتی وابسته آغاز می‌کنند. آن‌ها باید برای تغذیه و رشد خود به والدینشان تکیه کنند تا به سمت استقلال هدایت شوند. پرورش کودکان در ابتدا به عهده خانواده است اما در سنین بالاتر به دولت و جامعه تعمیم داده می‌شود چرا که از سن خاصی به بعد والدین به تنهایی نمی‌توانند تمام نیازهای فرزندان خود را برآورده کنند و در نتیجه جامعه باید برخی از خلاهای موجود را پرکند.
تاثیر اقدامات دولت بر کودکان
فعالیت‌های دولت در جهت ایجاد شهرهای دوستدار کودکان بیش از هر گروه دیگری از جامعه، حتی والدین، می‌تواند زندگی کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. در واقع، کودکان در هر سنی در حوزه‌های مختلف نظیر آموزش، بهداشت عمومی، زیرساخت و غیره، تحت تاثیر سیاست‌های دولت قرار می‌گیرند. هرگونه کم‌کاری و بی‌کفایتی دولت در ایجاد شرایط مطلوب برای پرورش این گروه سنی آسیب‌پذیر می‌تواند بر آینده تمام اعضای جامعه تاثیر منفی بگذارد.
توجه به دیدگاه‌های کودکان
اگرچه همیشه کودکان دیدگاه‌های خود را به طور مستقیم یا غیر مستقیم بیان می‌کنند، اما متاسفانه در بسیاری از جوامع این دیدگاه‌ها شنیده نمی‌شود یا به ندرت در جریانات سیاسی در نظر گرفته می‌شود. کودکان معمولا تا یک سن خاصی نمی‌توانند در انتخابات یا جریانات سیاسی شرکت کنند اگر به نظرات آن‌ها، که عموما در مدارس یا دیگر مکان‌های اجتماعی مطرح می‌شود، توجه نشود ممکن است بر زندگی آن‌ها در حال حاضر یا آینده تاثیر منفی بگذارد.
اهمیت رشد سالم کودکان
رشد سالم کودکان امری بسیار مهم و حیاتی برای ایجاد رفاه جامعه در آینده به شمار می‌رود. کودکان به دلیل این‌که در حال رشد هستند، نسبت به دیگر گروه‌های سنی در شرایط نامطلوب زندگی نظیر فقر، مراقبت سلامت ناکافی، تغذیه نامناسب، آب آشامیدنی، مسکن و آلودگی زیست‌محیطی آسیب‌پذیرترند. بنابراین هرگونه شرایط نامساعدی که کودک در دوران خردسالی خود تجربه می‌کند می‌تواند به طور جدی آینده او و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند را تحت تاثیر قرار دهد.
ترجمه از: زهرا عباسپور، خبرنگار ایمنا
نظر شما