آشنایی با "فیبروز ریوی ایدیوپاتیک"

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در حالت عادی هنگام نفس‌کشیدن، اکسیژن از طریق کیسه‌های هوایی کوچک وارد جریان خون شده و از آنجا به اندام‌های بدن منتقل می‌شود. محل التیام زخم در فیبروز ریوی ایدیوپاتیک، همانند جای زخم‌هایی که بعد از برش روی پوست ایجاد می‌شود، ضخیم است. این امر جریان اکسیژن را از ریه‌ها به خون آهسته کرده و در نتیجه عملکرد طبیعی بدن را تحت تأثیر قرار می‎‌دهد؛ سطوح پایین اکسیژن و ضخامت زیاد محل التیام زخم، نفس‌کشیدن را دشوار می‌کند. موضوع قابل توجه اینکه هیچ درمانی برای فیبروز ریوی ایدیوپاتیک وجود ندارد. این بیماری بر زندگی و خانواده افراد تأثیر می‌گذارد، اما درمان‌های جدیدی وجود دارد که سرعت آسیب به ریه‌ها را کاهش می‌دهد. احتمال پیشرفت بیماری در هر فرد متفاوت است؛ شرایط بعضی از افراد به سرعت وخیم خواهد شد، در حالی که بعضی دیگر می‌توانند پس از تشخیص بیماری برای مدت  ۱۰ سال یا بیشتر زندگی کنند. درمان‌هایی وجود دارد که به تنفس راحت‌تر و مدیریت علائم فیبروز ریوی ایدیوپاتیک کمک می‌کند. در ادامه شما را با بعضی از علل بیماری و راه‌های تشخیص آن آشنا می‌کنیم:

علل بیماری

برخی افراد با قرارگرفتن در معرض شرایط محیطی مانند آلودگی، مصرف داروهای خاص و یا ابتلا به عفونت، دچار بیماری فیبروز ریوی می‌شوند، اما اغلب اوقات پزشکان علت بیماری را نمی‌دانند. به همین دلیل، این عارضه، ایدیوپاتیک یا ناشناخته نامیده می‌شود. احتمال ابتلا به فیبروز ریوی ایدیوپاتیک در افراد سیگاری یا کسانی که در محل کار و منزل در تماس با گرد و غبار چوب یا فلزات هستند و همچنین مبتلایان به ریفلاکس اسیدی، بیشتر است. گاهی این بیماری به صورت فامیلی انتقال می‌یابد. پزشکان معتقد هستند که ژن‌های شکسته در بعضی افراد، می‌تواند باعث این بیماری باشد؛ هنوز هیچ کس نمی‌داند کدامیک از ژن‌های خاص در این امر نقش دارد.

علائم بیماری

گاهی افراد بدون متوجه‌شدن علائم به بیماری فیبروز ریوی ایدیوپاتیک مبتلا می‌شوند. پس از گذشت چندین سال، جای زخم در ریه‌ها بدتر می‌شود و علائمی مانند سرفه‌های خشک و کوتاه مزمن و تنگی نفس، به ویژه هنگام پیاده‌روی یا انجام سایر فعالیت‌ها، بروز می‌کند. همچنین این بیماری با احساس خستگی بیش از حد، درد در مفاصل، کاهش وزن بی‌دلیل و پهن شدن نوک انگشتان دست و پا همراه است.

تشخیص بیماری

تشخیص فیبروز ریوی ایدیوپاتیک از سایر بیماری‌های ریه، دشوار است زیرا بسیاری از علائم آن‌ها شبیه یکدیگر است. گاهی تشخیص صحیح بیماری، زمان‌بر و مستلزم مراجعات پی‌درپی به پزشک است. در صورت تداوم اختلالات تنفسی، افراد باید به یک متخصص ریه مراجعه کنند. پزشک برای گوش‌دادن به صدای ریه‌ها از استتوسکوپ (گوشی پزشکی) استفاده خواهد کرد. او احتمالاً سوالاتی را در مورد مدت زمان بیماری، مصرف سیگار، تماس با مواد شیمیایی در محل کار یا خانه و نوع آن، سابقه بیماری در خانواده و پیشینه ابتلا به آنفلونزا، هپاتیت C یا ایدز از بیماران خواهد پرسید.