کنترل ترس کودکان در شرایط شیوع بیماری‌ها

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، افراد کم سن و سال می‌توانند همانند سایرین، شرایط حاکم بر محیط را که در اثر بروز اتفاقات مختلف همچون شیوع یک بیماری همه‌گیر به‌وجود می‌آید، حس کنند و نسبت به آن واکنش نشان دهند. این واکنش‌ها نسبت به واکنش بزرگسالان متفاوت و نیازمند راه‌های مقابله متفاوتی است.

برای مثال برخی کودکان در برخورد با احساس ترس و یا استرس خود سریع و برخی دیر واکنش نشان می‌دهند، برخی کم‌اشتها و عده‌ای پراشتها می‌شوند و غیره. درصورتی‌که تغییر در رفتار کودکان پس از وقوع یک بحران بیش از دو تا چهار هفته ادامه پیدا کرد احتمال این‌که وی با مشکلی مواجه باشد بسیار زیاد است به همین دلیل لازم است والدین، معلمان و پرستاران کودک کاملاً با شیوه صحیح پاسخگویی به آن‌ها و چگونگی تشخیص زمان نیازشان به حمایت آشنا باشند.

در شرایطی هم‌چون وضعیت فعلی که ترس از ابتلا به بیماریکووید ۱۹ فراگیر شده و نیاز به قرنطینه خانگی را افزایش داده است، قشر کم سن و سال ممکن است واکنش خود را با بروز کم‌حوصلگی، کلافه بودن، خواب بیش از حد، لجبازی، پرخاشگری، ناسازگاری، نافرمانی، تعریف کردن داستان‌های اغراق‌آمیز و قطع ارتباط با دیگران بروز دهند. به منظور پرهیز از مشکل‌ساز شدن این واکنش‌ها در آینده، در مرحله اول لازم است بزرگترها به کودکان اجازه دهند که تمامی سوالات خود را مطرح، هر چه درباره بیماری شنیده و یا در تلویزیون دیده‌اند را بازگو و درباره تمامی نظرات و ترس‌هایشان صحبت کنند. لازم‌ ذکر است که به‌هیچ‌وجه نباید کودک را مجبور به صحبت کرد.

پس از آن باید مسائل مربوط به بیماری را به زبانی کودکانه و در سطح فهم کودک برای وی بیان و فکر او را آرام کرد. همچنین لازم است دسترسی کودکان به اخبار بیماری و هر آنچه که منجر به یادآوری شرایط شیوع آن می‌شود را محدود کرد. نباید در مقابل بچه‌ها بحث‌های طولانی‌مدت درباره بیماری به راه انداخت و زمینه‌های ایجاد، افزایش و یا بازگشت استرس را در آن‌ها ایجاد کرد. علاوه بر این باید توصیه‌های بهداشتی و سلامتی لازم برای مقابله با ابتلا به بیماری را به کودک آموزش داد و به‌صورت بازی و سرگرمی از او خواست که آن را تکرار کند. همچنین لازم است که با اصلاح الگوهای غلط رفتاری خود، شیوه‌های خودمراقبتی همچون خواب کافی، تغذیه مرتب و مناسب، ورزش کردن و غیره را به کودک یاد داد.

از سوی دیگر بزرگترها باید با ایجاد واکنش‌های مثبت، مزایای شرایط خوب در کنار بودن که به دلیل شیوع بیماری و قرنطینه شدن ایجاد شده است را به کودکان و حتی نوجوانان نشان دهند. کودکان افرادی بسیار مهربان و نازک‌ دل هستند که همیشه سعی دارند شرایط را بهتر کنند. به همین دلیل می‌توان با تشویق آن‌ها به نوشتن نامه به کادر درمان، کشیدن نقاشی برای بیماران، درست کردن کارت پستال برای خانواده‌های داغ‌دار و غیره در آن‌ها حس مهم بودن و برداشتن گامی برای آرام‌سازی جو حاضر ایجاد کرد. تشویق کودکان به شرکت در فعالیت‌های هنری و ورزشی، همچنین حفظ روال عادی امور هم‌چون انجام تکالیف مدرسه، بازی کردن، کمک به بزرگترها در کارهایی منزل و حتی وقت‌گذرانی آن‌ها با همسالانشان به شرط رعایت تمامی اصول بهداشتی توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی و مراکز بهداشت و درمان نقش مؤثری در کنترل استرس ناشی از بیماری در آن‌ها دارد.