غریبانه دو خواهر

به گزارش خبرنگار ایمنا، خواهران غریب با بازی خسرو شکیبایی، افسانه بایگان و پروین دخت یزدانیان، داستان دو خواهر دو قلو  به نام های نرگس و نسرین  است که به دلیل جدایی پدر و مادرشان، از وجود یکدیگر بی اطلاع بودند تا اینکه به طور اتفاقی یکدیگر در یک جشن مدرسه ملاقات میکنند و متوجه میشوند که والدینشان، آن ها را از هم پنهان کرده اند.

نرگس و نسرین که هرکدام پیش یکی از والدینشان زندگی میکنند، تصمیم میگرند جای خود را عوض کنند و بعد به کمک مادربزرگشان، نقشه ای می کشند تا پدر و مادرشان مجبور شوند یکدیگر را ملاقات کنند و باز باهم آشتی کنند.

دلایل ماندگار شدن و محبوب ماندن خواهران غریب فراوان است: از اجرای خوب کیومرث پوراحمد  تا طراحی صحنه و لباس بسیار ایرانی فیلم، که برای تماشاگرش به شدت آشنا و ملموس است و بازی درجه‌یک بازیگران فیلم و در رأس همه آن‌ها، حضور درخشان خسرو شکیبایی که پوراحمد به خوبی طنازی، ملاحت و شیرینی او را کشف و در این فیلم مورد استفاده قرار داد. مسأله کشف بازیگران مناسب حضور در فیلم‌های ساده سینمای کودک که از جمله دلایل موفقیت خواهران غریب بود.

خواهران غریب فیلم بسیار روان و ساده‌ای بود. حرف می‌زد، بدون این که حرف‌ها و پیام‌ها از دل فیلم بیرون بزند. بیش از این که دیالوگ‌ها بار انتقال مفاهیم فیلم را بر دوش بکشند، داستان و البته ترانه‌های فیلم این کار را بر عهده گرفته بودند. ترانه‌هایی که البته به واسطه شغل منصور خسروی، به داستان فیلم هم ربط پیدا کرده بودند. ترانه‌هایی که مدام به نزدیکی و دوستی و مهربانی می‌پرداختند. ترانه‌هایی که در عین حال غالباً برای چند نسل از تماشاگران حالت نوستالژیک داشتند و همین امر، ایجاد ارتباط بین فیلم و تماشاگر را تسریع می‌کرد.

خواهران غریب یک فیلم کودکانه بود. با این وجود ساده، صمیمی و کودکانه بودن فیلم باعث نشده بود که پوراحمد مخاطبش را دست کم بگیرد. خواهران غریب به عنوان یک فیلم کودک فیلمنامه چفت و بست داری دارد. پوراحمد سعی کرده تا حرف‌ها و مضامین فیلمش را تا حد ممکن به طور غیر مستقیم منتقل کند و خوشبختانه در این مسیر هرگز به این فکر نکرده که حرفی که می‌خواهد بیان کند، ساده یا پیچیده است. او کار خودش را انجام داده و یکی از علل اصلی خاطره‌ساز شدن خواهران غریب همین است.

با اینکه خواهران غریب در ظاهر خود فیلمی بزرگسالانه به‌ چشم می‌آید، اما تأکید فیلمساز بر عناصر و مایه‌هایی استوار شده‌ تا بر نگرش و فضایی حاصل شده از سر کنجکاوی ها و رفتارهایی‌ کودکانه صحه گذاشته شود.