امیرحسین شبانی در گفت وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مسئله مهاجرت از دو بعد عام و خاص قابل بررسی است، مهاجرت در مفهوم عام خود یک فرآیند طبیعی از تغییرات روندهای جمعیتی است بدین معنا که شهرهای بزرگ، شهرهای کوچک و متوسط در مجموعه سکونتگاه‌های انسانی و در یک پهنه جغرافیایی جاذب یا دافع جمعیت می‌شوند.
وی افزود: به دلیل شرایطی خاص، در زمانی مشخص و به واسطه تحلیل‌های جمعیتی بعضی از شهرها جمعیت فرست یا جمعیت پذیر می‌شوند، بخشی از روندهای جمعیتی با مهاجرت تغییر می‌کند و شهر با گذشت زمان جمعیت ثابتی نخواهد داشت.
این دکترای شهرسازی با اشاره به ویژگی مهاجرپذیری شهر اصفهان، خاطرنشان کرد: نبود ساختار کلی آمایش سرزمینی از جمله دلایل مهاجر پذیری کلانشهر اصفهان است، چنانچه طرح آمایش سرزمین برای شهرها و روستاهای اقماری شهر مادر تعریف شود و نقشی متفاوت از نظر اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به آنها داده شود مشکل مهاجر پذیری شهر مادر و مهاجر فرستی شهرها و روستاهای اطراف رفع می‌شود.
شبانی با بیان اینکه باید به طرح آمایش سرزمین در قالب یک ساختار ملی توجه کرد، تصریح کرد: طرح آمایش سرزمین موجب می‌شود تا در یک پهنه جغرافیایی با قطب‌های قوی جمعیت‌فرستی و جمعیت‌پذیری مواجه نباشیم.
وی با اشاره به اینکه مسئله مهاجرت دارای مزایا و معایبی است، ادامه داد: مسئله مهاجرپذیری شهر اصفهان جنبه‌های منفی و مثبتی دارد، به طور مثال ساختار و بافت اجتماعی شهر به دلیل مهاجرت نسبت به چند دهه گذشته دستخوش تغییر شده است اما افراد نخبه‌ای نیز در خلال این مهاجرت به شهر اصفهان وارد شده‌اند.
این دکترای شهرسازی گفت: برخورداری نسبی شهر اصفهان نسبت به شهرها و استان‌های همجوار و محرومیت‌های اجتماعی و اقتصادی استان‌های همجوار اصفهان موجب شده است این کلانشهر یک جاذب قوی جمعیت در پهنه جغرافیایی اطراف خود و حتی در کشور باشد.
شبانی عنوان کرد: مهاجرپذیری کلانشهر اصفهان باید با جزئیات و سرفصل‌های روشن‌تر بررسی شود تا یک نتیجه علمی و کارآمد به دست بیاید، اما در مجموع ساختار اجتماعی اصفهان نسبت به پنج دهه گذشته تغییرات زیادی کرده و انسجام اجتماعی این شهر را با چالش‌های مختلف روبه رو کرده است.
وی گفت: تبعات مثبت و منفی مهاجرپذیری شهر اصفهان باید در قالب یک کار پژوهشی سازمان‌دهی شده بررسی شود تا نتایج اصولی و راهبردی به دست بیاید.
نظر شما