به گزارش خبرنگار ایمنا، روستای زرده در منتهای منطقه ریجاب و در دامنه ارتفاعات دالاهو قرار دارد؛ مردم این روستا و چند روستای اطراف که بر اساس برخی روایات تاریخی برای حفظ آئین زرتشتی از اورامان به این شبه پناهگاه های کوه دالاهو کوچ کرده اند در سی و یکم تیر ماه صبحی آرام پس از جنگ را آغاز می‌کردند اما سرنوشت طوفانی سخت را برای ان ها رقم زد.
در ساعات اولیه صبحگاه سی و یکم تیرماه سال ۱۳۶۷ آن هنگام که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، می رفت که آخرین حلقه های آتش بس خود را تکمیل کند، چند فروند جنگنده عراقی از آسمان این روستا، بمب های شیمیایی را به روی مردم فرو ریختند.
در این حمله ۲۷۵ نفر از مردم که برای برگزاری جشن مذهبی در محل بارگاه حضرت داوود و بارگاه حضرت بابایادگار گردآمده بودند، جان خود را از دست دادند و ۱۱۴۶ نفر زخمی شده یا به عوارض ناشی از استنشاق گازهای سمی دچار شدند. با توجه به اینکه روز مزبور، روز برگزاری جشن مذهبی بوده‌است، علاوه بر مردم روستا، از روستاهای دیگر نیز جمعیتی برای انجام نیایش به روستا آمده بوده‌است.
جمعیت زرده در آن زمان ۱۷۰۰ نفر بوده‌است. تعدادی از بمب‌ها با فاصله اندکی در انتهای روستا فرود آمدند، اما یکی از بمب‌ها بر روی چشمه آب این روستا فرود آمد و افرادی که از آب آن استفاده کردند دچار عوارض وخیمی شدند. در همین روز، همزمان با زرده، روستاهای نساردیره، نساردیره سفلی و شاهمار دیره از توابع شهرستان گیلانغرب، شیخ صله از توابع شهرستان ثلاث باباجانی، دودان از توابع شهرستان پاوه و روستای باباجانی از توابع شهرستان دالاهو نیز مورد حمله شیمیایی مشابهی قرار گرفتند.
این بمباران در تاریخ جنگ یک روز فراموش نشدنی است.
نظر شما