به گزارش ایمنا، مسئولان چین در جدیدترین سیاستگذاریهای خود، از ماه سپتامبر گذشته ورود ۲۴ نوع زباله جامد را به کشورشان ممنوع کردهاند. تصمیمگیری چینیها، کشورهایی همچون ایالات متحده، بریتانیا، استرالیا و ژاپن را با مشکلی بزرگ روبهرو کرد. تا سال گذشته میلادی، چین بهعنوان پذیرنده ۷۰ درصد از زبالههای الکترونیکی جهان شناخته میشد. این زبالهها مواردی همچون کامپیوتر، گوشی موبایل، پرینتر، تلویزیون، مایکرویو و بسیاری قطعات و تجهیزات الکترونیکی دیگر را تشکیل میداد. در سال ۲۰۱۶، جمعیت جهان ۴۹ میلیون تن زباله الکترونیکی تولید کرد و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۲۱، این مقدار به ۶۰ میلیون تن برسد.
دلیل افزایش تولید زباله الکترونیکی
اگر نگاهی به اطراف خود بیندازید، قطعاً دلیل افزایش زبالههای الکترونیکی را بهراحتی متوجه میشوید. فناوری، روزبهروز نفوذ خود را بر زندگی ما افزایش میدهد. نیمههادیها و انواع حسگرها امروزه به محصولاتی اضافه میشود که هیچگاه تصور طراحی اینچنینی را برای آنها نداشتیم. نمایشگرهای پوشیدنی، تجهیزات خانه هوشمند، تلویزیونهایی با قابلیت پخش برنامههای اینترنتی و بسیاری محصولات دیگر، امروزه بیش از همیشه شامل تجهیزات الکترونیکی است.
در دورانی که توسعه فناوری با سرعت بسیار زیاد رخ میدهد، عمر دستگاهها هم کوتاهتر میشود. بهعنوان مثال، بسیاری از دستگاهها بهمحض خرابشدن باتری دور انداخته و با دستگاههای جدید جایگزین میشود. شرکتها نیز بهصورت عمدی استفاده از محصولات قدیمی را بهسمت منسوخشدن پیش میبرند. آنها طراحی یا نرمافزار محصولات جدید را با بهترین امکانات بهروز میکنند و پشتیبانی محصولات قدیمی را نیز بهمرور کاهش میدهند.
امروزه در بسیاری از نقاط جهان، خرید محصولات جدید آسانتر و ارزانتر از تعمیر دستگاههای قدیمی خواهد بود؛ هرچند در برخی مناطق دیگر، تعمیر و خرید هر دو برای کاربران دشوار شده است. بههرحال، فروش پایدار شرکتهای فناوری با قدرت ادامه دارد.
زباله الکترونیکی چیست؟
دستگاههای الکترونیکی ترکیبی از مواد را شامل میشود که از طلا و نقره و مس تا پلاتینیوم، پالادیوم، لیتیوم، کبالت و دیگر مواد باارزش در آنها دیده میشود. آژانس حفاظت محیطزیست آمریکا آمار جالبی از زبالههای الکترونیکی ارائه میدهد. طبق آمار اعلامشده، یک تن مدار الکترونیکی ۴۰ تا ۸۰۰ برابر طلا و ۳۰ تا ۴۰ برابر مس نسبت به یک تن سنگ معدن در آمریکا دارد. با توجه به چنین آمارهایی، ارزش بازیافت زبالههای الکترونیکی نیز روشنتر میشود.
دستگاههای الکترونیکی علاوه بر مواد مذکور، فلزات سمی سنگین همچون سرب، جیوه، کادمیم و برلیم، پلاستیک آلاینده PVC و مواد شیمیایی خطرناک را هم در بر دارد که برای سلامتی انسان و محیطزیست بسیار خطرناک است.
در سال ۲۰۱۶، ارزش مواد موجود در زبالههای الکترونیکی کل جهان تقریباً ۶۴.۶ میلیارد دلار تخمین زده شد. البته، تنها ۲۰ درصد از مواد به نوعی بازیافت شد که بازیافت مواد باارزش موجود در زبالهها را ممکن کرد. درواقع، حجم عمدهای از مواد در مناطق دفن زباله جمعآوری میشود که امکان نفوذ مواد شیمیایی و آلودهکردن آبهای زیرزمینی را افزایش میدهد.
با افزایش خرید تجهیزات الکترونیکی، تولیدکنندگان نیز با کمبود مواد اولیه برای تولید محصولات روبهرو میشوند؛ درنتیجه، بازیافت مواد و استخراج آنها از محصولات کهنه و کارکرده صرفههای اقتصادی و زیستمحیطی فراوان دارد. چنین روندی به نام "معدنکاوی شهری" شناخته میشود. تحقیقات جدید چینیها نشان میدهد هزینه معدنکاوی مس و طلا و آلومینیم از سنگ آهن ۱۳ برابر بیشتر از بازیافت آنها ازطریق معدنکاوی شهری زبالههای الکترونیکی است.
بازیافت راحتتر
در مناطق گوناگون جهان، شرکتهای نوپا یا فعالان بزرگ دنیای فناوری برنامههایی را برای بازیافت بهتر محصولات الکترونیکی اجرا میکنند. در آمریکا، شرکتی بهنام EcoATM کیوسکهایی برای دریافت زبالههای الکترونیکی همچون گوشیهای هوشمند و پخشکنندههای موسیقی و محصولات مشابه در مناطق گوناگون نصب کرده است. آنها اکنون دو هزار و ۷۰۰ کیوسک در سرتاسر آمریکا دارند و برای توسعه در کشورهای دیگر هم برنامههایی اجرا خواهند کرد.
مدیران "بایدو"، بزرگترین شرکت اینترنتی چین، برای انجام وظایف اجتماعی خود در حوزه زبالههای الکترونیکی، برنامههایی کاربردی اجرا میکنند. آنها اپلیکیشنی بهنام Baidu Recycle دارند که با همکاری برنامه توسعه جهانی سازمان ملل فعالیت میکند. کاربران این اپلیکیشن، قطعات و تجهیزات خود را در فهرست مخصوص وارد میکنند و نیروی شرکت بایدو، در زمان مشخص برای دریافت آن مراجعه میکند. البته، کاربر مشخصات ابعادی و تاریخ مدنظر و تصویری از محصول را باید در اپلیکیشن وارد کند. در مدت دو ماه فعالیت سرویس مذکور، بیش از ۱۱ هزار دستگاه بازیافت شد.
منبع: زومیت
نظر شما