مهدی غبرایی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: وقتی کتابی به دستم می‌رسد ابتدا آن را می‌خوانم، اگر به لحاظ حسی بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم تصمیم به ترجمه آن می‌گیرم.
این مترجم ادامه داد: مترجم باید در ترجمه رمان، تسلط و دانش زبانی نسبت به موضوع، ادبیات، تاریخ و زبان مبدأ ومقصد داشته باشد؛ من با رمان‌هایی که ترجمه می‌کنم زندگی می‌کنم و یکی از دلایل اصلی انتخاب رمان برای ترجمه همین موضوع است.
وی با بیان اینکه مترجم نقش مهمی در ساختار زبان و ترکیب واژگان و وارد کردن واژگان تازه دارد، گفت: از زمان مشروطه تا امروز این امر بسیار مشهود بوده و نه تنها در زمینه نثر فخیم، بلکه در زمینه زبان عامیانه هم مترجم می‌تواند نقش فعالی داشته باشد. اما متاسفانه سانسور بلای جان ما شده. اگر متولیان امر به هوش نیایند، یا آنهایی که در کار این آقایان مانع تراشی می‌کنند، دست از این کارهایشان برندارند، ظرف ۳۰-۴۰ سال زبان پارسی صدمات جبران‌ناپذیزی خواهد دید. چنانکه حالا برای فرهنگ این اتفاق افتاده است.
غبرایی اضافه کرد: متاسفانه در ترجمه کتاب‌ها ما با سانسور قسمت‌هایی از آن مواجه می‌شویم که گاهی به بدنه اصلی داستان لطمه وارد می‌کند من تا به حال سعی کردم و سعی می‌کنم اگر کتابی را دیدم و حجم سانسوری که قرار است برای آن اعمال شود زیاد است و به داستان و ساختار آن لطمه میزند، اصلاً ترجمه نکنم.
نظر شما