به گزارش خبرنگار ایمنا، اواخر سال گذشته بود که جمیل علیزاده شایق، دبیر انجمن برنج از تائید نشدن طرح ممنوعیت کشت برنج در استانهای غیرشمالی خبر داد و گفت که "وزارت جهاد کشاورزی ابتدا بحث ممنوعیت کشت را اعلام کرد که بعد با توجه به حاشیههایی که ایجاد شد گفتند بحث ممنوعیت نبوده و محدودیت کشت مدنظر بوده است."
وزارت نیرو با هماهنگی وزارت جهاد کشاورزی این طرح را به مجلس برد تا به قانون تبدیل شود که این اتفاق نیفتاد و مجلس با آن موافقت نکرد. در نتیجه کشاورزان کار خود را ادامه دادند و پس از انتشار این خبر و شروع بارشهای پیدر پی و تداوم آن، نگرانی کشاورزان نسبت به ممنوعیت کشت برنج تا حدود زیادی رفع شد.
این در حالی است که چندی پیش محسن کریمیان، رییس وقت جهاد کشاورزی استان اصفهان گفت که "با توجه به جوسازی علیه کاشت برنج در این استان با دستور استاندار تصمیم گرفته شد این میزان کاشت برنج نیز به صفر برسد. در این راستا ۱۱ فرودین ماه ۹۸ جلسهای برگزار و تصمیم گرفته شد میزان کاشت برنج در استان اصفهان به صفر برسد و بر همین اساس انتظار میرود تمامی دستگاهها در تحقق این امر مهم همراهی لازم را داشته باشند تا دیگر مسئلهای در خصوص محکوم کردن استان اصفهان در مورد مصرف آب در کشاورزی مطرح نشود و بتوانیم مسائل کلان زایندهرود را مرتفع کنیم."
کشاورزان در برابر این صحبت ها که کشت برنج در اصفهان را همچنان ممنوع اعلام می کند، گلایهها و انتقادات بسیار دارند. هرچند عدهای نیز بر تغییر الگوی کشت تاکید دارند و معتقدند با انجام کشتهای غیر آببر میتوان تا حدود زیاد مشکل کمآبی استان را جبران کرد.
در نشست اخیری که در این رابطه برگزار شد کارشناسان از محصولات کنجد، ارزن دمروباهی، کینوا، لوبیا چشمبلبلی، چای ترش، کدو آجیلی، تنباکو و گلرنگ بهعنوان کشت جایگزین نام بردند.
از طرفی گفته میشود با فرض عملیاتی شدن طرح کشت جایگزین، چندان تفاوتی بین مصرف آب برنج و سایر محصولات نیست، ضمن آنکه اراضی کشاورزی برخی از مناطق فقط برای کاشت برنج مناسب است و کشتهای جایگزین در آنها، ثمرهای مناسب ندارد.
بنا به گفته کارشناسان کشاورزی نیز سطح آب در زمینهای بستر رودخانه زایندهرود به ویژه در شهرستان مبارکه اجازه کشت هیچ بذری جز برنج را نمیدهد. در این زمینها گندم و ارزن هم کاشته شده، اما به دلیل قرار گرفتن آب روی سطح زمین زراعی ریشه این محصولات خفه و محصول آنها به بار ننشسته است.
محسن کوهکن، نماینده مردم لنجان در مجلس شورای اسلامی در این رابطه به خبرنگار ایمنا میگوید: تابهحال دلیلی منطقی از سوی مسئولان در رابطه با ممنوعیت کشت برنج در منطقه لنجان ارائه نشده فقط از سالهای گذشته موضوعی مبنی بر اینکه مصرف آببری کشت برنج نسبت به محصولات دیگر بیشتر است مطرح شد که با تحقیقات مشخص شد بیشترین مصرف آب در این بخش شش درصد است.
وی می افزاید: علاوه بر آنکه در زمینهای کشاورزی لنجان به غیر از برنج، محصول دیگری قابلیت به ثمر نشستن ندارد و این نکتهای است که کارشناسان خبره جهاد کشاورزی هم اعلام کردهاند.
کوهکن تصریح میکند: این در حالی است که جهاد کشاورزی استان و شهرستان در پی تغییر الگوی کشت در این منطقه هستند، اما لازم است چند نقطه انتخاب شود و با کشاورزان آن اراضی نیز بر سر چنین امری توافق کرد و پس از آن مراحل تغییر الگوی کشت در این زمینها انجام تا نتیجه مشخص شود.
نمیتوان با جوسازی مانع کشت برنج شد
خدامراد صالحی، سرپرست فرمانداری شهرستان لنجان در گفتوگو با ایمنا می گوید: شهرستان لنجان همواره در کشاورزی و دامداری معروف و زبانزد بوده است به اینترتیب در هیچ زمانی درصدد حذف کشت برنج در این منطقه نبودهایم، بلکه همواره به دنبال حقآبه کشاورزان به نسبت ذخیره آب موجود در پشت سد زایندهرود هستیم.
وی خاطرنشان میکند: اگرچه ضرورت دارد با توجه به بحران خشکسالی در شهرستان لنجان برای سازگاری با کم آبی آمادگیهای لازم ایجاد شود و باوجود این شرایط ناچار به اصلاح الگوی کشت هستیم اما این به معنای کشت نشدن برنج نبوده و در مصوبه هیئت دولت نیز به آن اشاره شده است.
صالحی میگوید: براساس تبصرهای که در مصوبه هیئت دولت وجود دارد اگر خشکهکاری برنج مشروط به آبیاری تحتفشار و نصب کنتور توسط فرد متقاضی و یا تحویل حجمی و استفاده از حداکثر هفت هزار مترمکعب آب در هکتار در یک دوره کشت باشد کشاورزان بدون در نظر گرفتن ممنوعیت، میتوانند اقدام به کشت برنج کنند.
وی تأکید میکند: با توجه به این مصوبه انتظار میرود در رابطه با سازگاری با خشکسالی و اصلاح الگوی کشت مسائل بدون کاستی به مردم انتقال داده شود درحالیکه عدهای بدون توجه به این مصوبه از ممنوعیت کشت برنج سخن میگویند و برنجکاری را فقط محدود به دو استان گیلان و مازندران اعلام میکنند اما باید توجه داشت که نمیتوان به دلیل یک بخشنامه و با جوسازی علیه کشاورزان لنجان، مانع کشت برنج شد.
سرپرست فرمانداری شهرستان لنجان اظهار میکند: سعی ما با در نظر گرفتن الزامات، به ثمر رساندن کشت برنج است تا علاوه بر اشتغالزایی و درآمدزایی از این مقوله، آسیبی هم به برنجکاری که در فرهنگ چند صدساله مردم این منطقه قرار دارد وارد نشود.
نظر شما