فرزاد مومنی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: سن کودک باید در انتخاب نوع برنامه و فضای کالبدی برای آنان مدنظر قرار بگیرد زیرا نیازهای یک کودک در سنین مختلف متفاوت است، به طور مثال یک کودک هفت ساله بیشتر نیاز به فضاهای کالبدی برای انجام بازی‌های تفریحی و حرکتی دارد، اما کودک ۱۰ ساله بیشتر تمایل به کتابخوانی دارد.
وی افزود: روانشناسان متخصص در حوزه کودک نیازهای آنان را در سنین مختلف تشخیص می‌دهند، شناخت این نیازها کمک بسیاری به شهرسازان و برنامه‌ریزان برای طراحی دقیق فضاهای کالبدی و تهیه برنامه‌های متناسب برای کودکان می‌کند.
این کارشناس طراحی شهری تصریح کرد: تامین امنیت اجتماعی کودکان از دیگر مشخصه‌های شهر دوستدار کودک است درحالی که تامین امنیت اجتماعی کودکان نباید به محصوریت آنان منجر شود.
وی خاطرنشان کرد: در نظر داشتن کالبد یا فضایی مناسب برای کودکان از جمله فضای پارک یا مسیر دوچرخه سواری بسیار مهم است و کودک باید در این مکان‌ها احساس امنیت کند.
مومنی ادامه داد: یک کودک باید بتواند به تنهایی وارد مسیر دوچرخه یا هر فضایی مخصوص به خود شده و با آرامش و احساس امنیت در آنجا به انجام بازی‌های تفریحی یا کارهای مربوط به سن خود بپردازند.
وی عنوان کرد: میزان مشارکت و نقش کودکان در تصمیم‌گیری‌های خانواده و محله سکونت خود همچنین در سطح مدیریت شهر از مشخصه‌های دیگر شهر دوستدار کودک است.
این کارشناس طراحی شهری تاکید کرد: چنانچه شهر اصفهان این چند مشخصه را در طرح‌ها و برنامه‌های خود لحاظ کند، یک شهر دوستدار کودک خواهد بود.
نظر شما