به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در کشور انگلستان دستگاهی به نام Mosquito وجود دارد که یک صدای آزاردهنده با فرکانس بسیار بالا منتشر می‌کند، به طوری که تنها افراد کم سن و سال می‌توانند این صدا را بشنوند. هدف از به کارگیری این دستگاه، منصرف کردن کودکان از پرسه زدن در خیابان‌ها و دیگر مکان‌های عمومی است. اما منع کردن کودکان از رفتن به مکان‌های عمومی، آن هم در شرایطی که حدود یک میلیارد نفر از کودکان در مناطق شهری زندگی می‌کنند، چه نتایجی را در بر خواهد داشت؟
طراحی شهر کودکان به نفع همگان
چنانچه طراحی شهرها با در نظر گرفتن نیازهای کودکان انجام شود، نه تنها به رشد آن‌ها کمک می‌کند و باعث می‌شود این کودکان به بزرگسالانی سالم‌تر و موفق‌تر تبدیل شوند، بلکه به نفع گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه مانند افراد معلول وسالخورده نیز خواهد بود. طراحی شهری برای کودکان تنها به معنای افزایش تعداد و وسعت زمین‌های بازی برای این گروه سنی نیست، بلکه در طراحی شهرها باید دو اصل مهم آزادی‌های روزمره و زیرساخت‌های مورد نیاز برای کودکان نیز در نظر گرفته شود. آزادی‌های روزمره به رفت‌وآمد بی‌خطر کودکان با دوچرخه یا پیاده در محله‌های اطراف خود نظیر مدرسه، مکان‌های تفریحی بدون وجود بزرگ‌ترها گفته می‌شود. زیرساخت‌های کودکان نیز به معنای اختصاص مجموعه‌ای از فضاها و خیابان‌های مورد پسند برای خردسالان است که آزادی‌های روزمره آن‌ها را تأمین کند. اقداماتی که زیرساخت‌های کودکان را توسعه می‌دهد شامل افزایش پیاده‌روهای وسیع، مسیرهای دوچرخه سواری، ایجاد پل‌های عابر پیاده و افزایش پارک‌های شهری است.
امکانات رفاهی کودکان در شهرهای جهان
در یکی از پارک‌های شهر روتردام هلند، فضای جنگل‌مانندی وجود دارد که کودکان در آن می‌توانند آتش بازی یا قایق‌سواری کنند و یا تمام طول شب را در آن‌جا سپری کنند. سانیتاگو، پایتخت شیلی نیز دارای پارکی مخصوص کودکان است که تقریباً تمام شهر را احاطه کرده است. به کارگیری خلاقیت در ایستگاه‌های اتوبوس و تراموا نیز به آزادی‌های روزمره کودکان و زیرساخت‌های آن‌ها کمک می‌کند. برای مثال در یکی از ایستگاه‌های اتوبوس شهر سنگاپور، یک تاب ویژه کودکان و یک قفسه کتاب وجود دارد، به گونه ای که مسافران خردسال می‌توانند در حین انتظار برای رسیدن اتوبوس با کودکان تاب‌بازی کنند، و بزرگسالان نیز می‌توانند به مطالعه مشغول شوند.
موزه‌های که برای کودکان ساخته می‌شود
یکی دیگر از مؤثرترین استراتژی‌ها در این خصوص، اختصاص فضاهایی در مقابل خانه‌ها است که امکان برخورداری از آزادی‌های روزمره و تعامل اجتماعی را برای کودکان فراهم می‌کند. موضوع قابل توجه دیگر اینکه اگر مقامات شهری به ایجاد پارک‌ها و موزه‌های بزرگ در مرکز شهر اقدام کنند، تنها کودکان خاصی از این امکانات بهره می‌برند، اما ساخت پارک‌های کوچک‌تر در محله‌ها باعث می‌شود تمام افراد آن منطقه به پارک‌های اطراف خود دسترسی داشته باشند. شهرهای مختلفی نظیر بوفالو، شهری در ایالت نیویورک، و آل پاسو در تگزاس به طور روز افزونی در حال ساخت موزه‌هایی برای کودکان هستند که این موزه‌ها می‌تواند گردشگران زیادی را به سوی خود جذب کند. بیشتر افراد ثروتمند می‌توانند از این مکان‌ها بازدید کنند اما کودکان بی بضاعت همچنان بی‌بهره می‌مانند، زیرا توان مالی پرداخت هزینه برای استفاده از این موزه‌ها را ندارند.
نظر شما