به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، آنها با استفاده از نمونههای موشها دریافتند که از بین بردن "میتوکندری" آسیب دیده، مانع التهاب حاد در بیماریهایی مانند نقرس و همچنین التهاب مزمن خاص بیماری ژنتیکی سندرم "ماکل ولس" میشود. ماکل ولس نوعی سندرم ارثی خودالتهابی است که میتواند در دوران کودکی یا بزرگسالی رخ دهد.
التهاب یک فرایند محافظتی است که بدن افراد برای از بین بردن مکانیسمهای مضر یا تحریک کننده از آن استفاده میکند اما التهاب بیش از حد میتواند به سلولهای سالم آسیب برساند و باعث بیماری های مزمن شود.
برای کمک به حفظ التهاب متعادل سلولهای سیستم ایمنی بدن یک نوعی پلیمر چند پروتئینی به نام اینفلامازوم NLRP3 را بکار میگیرند. این ساختار مولکولی هنگامی که سلولها سالم هستند غیرفعال است و یا خاموش میشود اما هنگامی که میتوکندری توسط تنش و سموم باکتریایی آسیب میبیند فعال می شود.
با این وجود گاهی اوقات پلیمر NLRP3 روشن میماند که همین موضع باعث التهاب بیش از حد در بیماریهای التهابی مزمن نظیر استئو آرتریت، نقرس و آلزایمر می شود. محققان دانشگاه کالفرنیا قبل از فعال شدن NLRP3 با حذف میتوکندریهای آسیب دیده راهی را برای کاهش این التهاب یافتهاند. در تحقیق جدید محققان کشف کردند که NLRP3 هنگام حذف میتوکندریهای آسیب دیده توسط فرایند بازیافت سلولی به نام "میتوفاژی" غیر فعال میشود.
السا سانچز لپس یکی از افراد گروه تحقیق حین مطالعه در مورد نحوه کنترل مصرف مواد مغذی حیاتی ماکروفاژها به نام "کولین" کشف کرد که یک مهارکننده آنزیمی به نام کولین کیناز (ChoK) میتواند باعث ایجاد میتوفاژی شود. در واقع مهار کولین کیناز باعث توقف مداخله کولین در غشاهای میتوکندری میشود و بنابراین اندامکها دیگر به عنوان آسیب دیده و یا نیازمند پاکسازی از طریق میتوفاژی شناخته نمیشوند.
محققان آمریکایی برای بررسی امکان کنترل NLRP3 در یک سیستم زنده، تصمیم به آزمایش این رویکرد در موشها گرفتند. طبق گزارش مجله "Cell Metabolism" استفاده از مهار کنندههای کولین کیناز مانع از التهاب ناشی از اسید اوریک (مادهای که به دلیل تشکیل کریستالها در مفاصل در ایجاد نقرس نقش دارد) میشود.
یافتههای جدید نشان داد درمان با مهارکنندههای کولین کیناز، التهاب مزمن را در موشهای مبتلا به سندرم ماکل ولس از بین میبرد. این بهبود از روی عادی شدن اندازه طحال حیوانات اندازه گیری شد.
NLRP3اثرات التهابی خود را با تحریک آزادسازی دو سیتوکین قوی به نامهای اینترلوکین (IL) -1β و IL-18 نشان میدهد. طبق مطالعه فعلی بازدارندههای کولین کیناز میتوانند هر دو سیتوکین را مهار کنند. بیماری های متعددی وجود دارد از جمله لوپوس و استئوآرتریت که درمان آنها احتمالا مستلزم بازدارندگی مضاعف سیتوکین های IL-1β و IL-18 است. بنابراین تحقیق جدید میتواند پیامدهای مهمی برای بیماران مبتلا به لوپوس و استئوآرتریت داشته باشد.
نظر شما