در صورت نپیوستن به پالرمو باید آثار آن را هم بپذیریم

علیرضا محرابی در رابطه با بلاتکلیف ماندن وضعیت لایحه پالرمو به خبر نگار ایمنا گفت：ایران در حال حاضر با سه پرونده بین المللی روبرو است پذیرش و یا نپذیرفتن این معاهدات  ایران را در شرایط خاصی قرار داده است. این پرونده های جنجالی اف ای تی اف، سی اف تی و  پالرمو هستند. پرونده پالرمو به س اف تی ارتباط دارد؛ زیرا معاهده سی اف تی قانون مبارزه با کمک‌های مالی به گروه‌های تروریستی است.

وی در رابطه با تاریخچه شکل گیری این معاهده گفت: در سال ۲۰۰۰ با اصابت دو هواپیما به برج‌های دوقلو در آمریکا و مسائلی که بعد از ۱۱ سپتامبر در دوران بوش پسر برای آمریکا اتفاق افتاد، آمریکایی ها تلاش کردند تا به بهانه مبارزه با تروریسم و این که کشورشان از طریق تروریسم در تهدید است، این معاهده بین المللی را تصویب کنند تا سایر کشورها هم با این موضوع درگیر شوند.

محرابی افزود: هدف آمریکایی‌ها این است که با وارد کردن کشورهای مختلف به این کنوانسیون‌ها بتواند هزینه های اقدامات خودسرانه خود را که منجر به شکل گیری گروههای نظامی جنگ طلب همچون طالبان شده بر دوش سایر کشورها بیندازد.

تناقضات پالرمو با قانون اساسی ایران

این تحلیلگر مسائل بین المللی افزود: در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان در کنوانسیون پالرمو عضو هستند، دولت جمهوری اسلامی هم در سال ۱۳۹۲  معاهده پالرمو را  به مجلس ارائه داد، اما این معاهده مسکوت ماند تا اینکه  در سال جاری در مجلس تصویب شد با این وجود این معاهده در شورای نگهبان رد شد و به مجمع تشخیص مصلحت نظام  رفت.

محرابی خاطر نشان کرد: در طی روزهای اخیر انگلیسی‌ها شاخه سیاسی حزب الله را به لیست  تروریست ها وارد کرده اند که این امر نشان این است که ایران در صورت تصویب کنوانسیون پالرمو باید به حمایت حزب الله پایان دهد تا به حمایت از تروریسم متهم نشود. این در حالی است که بر اساس برخی از مفاد قانون اساسی ایران ملزم است تا به نهضت های آزادی بخش و ملت‌های مظلوم کمک کند؛ بنابراین باید خاطر نشان کرد که امضا و تصویب معاهده پالرمو با اهداف قانون اساسی به سختی در تعارض و تضاد است.

چالشهای تصویب و عدم پذیرش پالرمو

این کارشناس حوزه مسائل سیاسی افزود: البته این معاهده نکات مثبتی هم دارد؛ با امضا و تصویب معاهده پالرمو گلوگاه های مالی گروه‌های تروریستی بسته می شود. در بندهای یک و دو پالرمو به ممانعت و جلوگیری از تجارت و قاچاق انسان و کودکان اشاره شده، اما بند سه این معاهده در مورد انتقال کمکهای مالی و تسلیحات  نظامی به گروه‌های آزادیبخش است. بنابراین معاهده پالرمو این قدرت را دارد که بتواند ارتباطات ایران در سطح منطقه و یا در حوزه نظامی و موشکی تحت تاثیر قرار دهد و این موضوع می تواند برای ایران خطرآفرین باشد.

وی یاد آور شد: در طی ۱۵ سال گذشته آمریکایی‌ها به شدت تلاش کردند کشورهای دیگر را وادار به عضویت در معاهده پالرمو کنند و کشورهایی که از عضویت خودداری کنند از عرصه معادلات بین المللی حذف می شوند، این  موضوع باعث می شود ایران که در معادلات پیرامونی و منطقه ای خود را حلال بحرانهای منطقه ای می داند نتواند در مسائل منطقه شرکت کند و این از مسائل چالش برانگیز برای ایران است.

نپیوستن به پالرمو ایران را در کنار کشورهای بسیار کوچک و ضعیف قرار می دهد

محرابی تاکید کرد: برخی کنوانسیون های بین المللی در زمینه قاچاق و مبارزه با تروریسم وجود دارد که زیر نظر سازمان ملل است و ایران می تواند در سایه این لوایح با مسائلی چون قاچاق  انسان مقابله‌ کند، اما کنوانسیونهای بین المللی مثل FATF دستاویزی برای ایالت متحده آمریکا هستند و به عنوان اهرم فشار و تاثیر سیاسی بر دیگر کشورها استفاده می شوند.

این استاد روابط بین الملل دانشگاه شهید بهشتی افزود: در حال حاضر بسیاری از کارشناسان ما تحلیل درستی از اوضاع اقتصادی و سیاسی و اینکه باید بالاخره در این کنوانسیونها عضو شویم یا خیر ندارند. شرایط به گونه ای است که بیشتر کشورهای جهان معاهده پالرمو را پذیرفته اند و فقط چند کشور کوچک آفریقایی و کره شمالی و ایران هنوز به این کنوانسیون وارد نشده اند بنابراین با نپیوستن به این معاهده باید آثار بین المللی آن را هم پذیرفت.

وی خاطر نشان کرد: نپیوستن به این معاهده ایران را درکنار کشورهای بسیار کوچک و ضعیف قرار می دهد؛ حتی سوریه و سایر کشورهای عربی  به عنوان شرکای اقتصادی ایران هم به این معاهده پیوسته اند و سئوالی که پیش می آید این است که چرا ایران تا کنون عضو این معاهده نشده است؟ در سال ۹۲ که قرار بود ایران به این  کنوانسیون بپیوندد فشارها  کمتر بود، آن زمان باید مشخص می شد که پیوستن و یا نپیوستن به این کنوانسیونها چالش برانگیز است یا خیر؟

وی افزود: از طرفی پیوستن ایران به این معاهده تعارضاتی با قانون اساسی دارد؛ مثلا در بحث کمک به نهضتهای آزادی بخش و یا اینکه کشوری با مدل انقلابی و اقتصاد مقاومتی مسائل مالی اش به دست غربی‌ها  بیفتد؛ اینها تضاد هایی است که ایران برای پیوستن یا نپیوستن به پالرمو با آنها مواجه است. روزمره محوری در عرصه سیاست خارجی  و درس نگرفتن از وقایع گذشته همیشه درطول تاریخ ایران را دچار مشکل کرده است.