به گزارش خبرنگار ایمنا، "طلا" آخرین ساخته پرویز شهبازی که این روزها در فجر اکران می‌شود، شاید نشانی از بازگشت شهبازی به کارهای خوب پیشین باشد. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: راهی برای پول دارشدن، خسته از نگاه تحقیرآمیز دور و بری‌ها و احساس تباهی از کار کردن برای دیگران؛ این‌ها دلایلی است که سه نفر را به هم وصل کرده تا یک کار و کاسبی راه بیندازند.
در این اثر به نویسندگی و کارگردانی پرویز شهبازی، بازیگران سرشناسی چون نگار جواهریان، هومن سیدی و طناز طباطبایی در کنار مهرداد صدیقیان، احترام برومند و هدی زین‌العابدین ایفای نقش می‌کنند.
روایتی اجتماعی از مشکلات متعدد جوانان معاصر
چند دوست که قصد راه انداختن کسب و کاری کوچک اما خلاقانه را دارند، با یکدیگر قرار شراکت گذاشته و به دنبال فراهم کردن مکان و پول برای کار و کاسبی خود می‌روند. داستان در ابتدا به همه شخصیت‌های اصلی به اندازه کافی می‌پردازد و آن‌ها را به بیننده معرفی می‌کند. سپس یک قهرمان از دل قصه بیرون آمده و روایت فیلم، پیرامون او تا پایان پیش می‌رود.
هومن سیدی، نقش فردی به نام منصور را بازی می‌کند که با مادربزرگش زندگی کرده و با انواع و اقسام مشکلات مواجه است. او مشعوقه‌ای به نام دریا با نقش‌آفرینی نگار جواهریان دارد که از خانواده‌ای متمول سر بر آورده و امیدوار است بتواند به منصور کمک کند تا در راه انداختن یک رستوران ساده با رضا و لیلا، با بازی مهرداد صدیقیان و طناز طباطبایی، شریک شود.
"طلا" اگرچه روایتی از زندگی این جوانان در جامعه‌ای است که رسوخ سرمایه‌داری در ابعاد مختلف اقتصادی آن، مشکلات متعددی را بر سر شکوفایی خلاقیتشان قرار می‌دهد، اما محدود به این موضوع نمی‌شود و فیلمنامه گره‌های دیگری را نیز ایجاد می‌کند، که تا پایان داستان یکی یکی باز می‌شوند.
کشش و هیجان، رمز موفقیت "طلا"
ساخته جدید پرویز شهبازی، از ابتدایی‌ترین سکانس تنش موجود در داستان را به شکلی ملموس به تماشاگر ارائه می‌کند و زمانی که به پردازش شخصیت‌های اصلی مشغول می‌شود، با گریزی کوتاه به زندگی هر کدام از آن‌ها، اطلاعات کافی را برای درک داستان به مخاطب می‌دهد. شخصیت‌های منصور، دریا، لیلا و رضا به اندازه کافی به جوان‌های معاصر شباهت دارد و فیلم برای نمایش هر آنچه که در میان آن‌ها رخ می‌دهد، از عشق و محبت تا دروغ و خیانت، صادقانه و قدرتمند عمل می‌کند.
فیلمنامه علاوه بر شخصیت‌پردازی مناسب کاراکترهای اصلی، گره‌های متعددی دارد و شاید همین نقطه قوت آن باشد. گره‌هایی که تقریبا هیچ‌کدام کور نمی‌شوند، اما برای همراه کردن مخاطب و کشاندن او تا پایان قصه، مناسب هستند. همچنین پردازش کنش‌ها و احساسات شخصیت‌ها به همراه میزانسن‌های کم‌نقص، خصوصا در سکانس‌های پایانی، به قدری خوب هستند که ضعف دیالوگ‌های اضافی را پوشش دهند.
در مجموع می‌توان "طلا" را علی‌رغم معدود شکاف‌های موجود در روایت، فیلمی خوش ساخت با ریتم مناسب، بازی‌های خوب و کشش و هیجان کافی دانست که ممکن است از گزینه‌های محتمل برای نامزدی در چند رشته سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر، از جمله کارگردانی و بازیگر مرد نقش اول، نیز باشد.
تماشاگر را با خود همراه می‌کند
عمده دیدگاه‌های منتقدان نسبت به اثر جدید پرویز شهبازی مثبت بوده و تنها در چند مورد خاص، از جمله شخصیت‌پردازی کاراکترهای فرعی و چیدمان دوربین در برخی سکانس‌ها، مورد نقد واقع شده است. انتقادات نسبت به "طلا" را می‌توان در این جمله‌ها خلاصه کرد: "در فیلمنامه برخی حفرهها وجود دارد"، "یک‌جور روحیه آشوب و عصیان کم دارد که در متن قصه وجود دارد اما در فضای فیلم درنیامده است" و اینکه "شخصیت‌های فرعی که در طول فیلم با آن‌ها مواجه می‌شویم، در حد سریال‌های کمدی تلوزیونی‌اند"
البته منتقدانی هم وجود دارند که روند منطقی داستان را به طور کلی زیر سوال برده و کارگردان را به خانواده ستیزی متهم کرده‌اند، اما اکثر نظرات درباره فیلم به "حرکت‌های خوب دوربین" و "استادانه بودن تصویر و میزانسن" در کنار "واقعی و ملموس" بودن کاراکترهای اصلی داستان اشاره دارند. همچنین بیان این موضوع که "گره‌های متعدد داستان" تماشاگر را با "تعلیق و استرس همراه می‌کند" از دیگر ویژگی‌های مثبت فیلم برشمرده شده‌اند. حتی مسعود فراستی، "طلا" را با عبارت "بهترین کار پرویز شهبازی" توصیف کرده بود.
تشویق ممتد تماشاگران پس از پایان فیلم و آنچه که از گفت‌وگوهای آنان برمی‌آمد را نیز می‌توان به عنوان مهر تاییدی بر مورد پسند بودن "طلا" به حساب آورد، آن هم در شرایطی که اکثر فیلم‌های جشنواره سی و هفتم، با نقدهای تندی مواجه بوده‌اند.
نظر شما