به گزارش ایمنا، در این نشست «زینت‌السادات بهشتی»، تنها یادگار باقی مانده از خانواده پدری شهید بهشتی به سخنرانی پرداخت. او سخنش را با مقدمه‌ای درباره کوتاهی عمر آدمی، اهمیت تقوا و برگرفتن زاد و توشه برای سفر آخرت آغاز کرد و گفت: انسان باید همواره از خود بپرسد که برای خود و آنچه برای توشه آخرت خود از این دنیای فانی برمی‌گیرد، چه کرده است؟
او کیفیت فعالیت های روزانه انسان را بهترین معیار برای میزان آرامش او دانست و اظهار کرد: هنگام شب که سر بر بالین می گذاریم، اگر در روز به رسالت خود به عنوان یک انسان و جانشین خداوند بر زمین عمل کرده باشیم، آرامشی مثال زدنی در وجودمان ایجاد می شود، اما اگر چنین نباشد، مرور آنچه کرده ایم برایمان عذابی بیش نخواهد بود.
خواهر شهید بهشتی، عبادت و به ویژه ادای نماز شب را رکن مهمی در پرورش فکری و روحی انسان دانست و گفت: در و دیوار این خانه گواه عبادت های پرسوز و گداز برادرم است که در وقت عبادت سجاده خود را رو به قبله می گشود و چنان غرق در راز و نیاز با پروردگار می شد که چهره اش برافروخته می گشت.
او زیارت حرم ائمه معصومین(ع) را از دیگر ارکان مهم تهذیب نفس دانست و با اشاره به آداب صحیح زیارت گفت: شهید بهشتی هنگام زیارت هرگز وارد حرم نمی شد. در سفری که همراه ایشان به کربلای معلا داشتیم، مشاهده می کردیم که ایشان در گوشه ای از فضای مطهر حرم می ایستاد و با خلوص به گریه و راز و نیاز می پرداخت.
او ادامه داد: وقتی از ایشان خواستیم که وارد حرم شوند، گفتند من زیارتم را انجام دادم و نمی خواهم با ورود به حرم باعث آزار و اذیت زائران شوم.
زینت السادات بهشتی با تاکید بر اینکه آداب صحیح زیارت در مبانی دینی با آنچه ازسوی غالب مردم انجام می شود، متفاوت است، گفت: شهید بهشتی می گفتند مگر امام در پشت مشتی آهن حضور دارند که برای زیارت ایشان اصرار بر رسیدن به کنار ضریح دارید؟
او افزود: ایشان معتقد بودند آداب زیارت با شناخت و آگاهی نسبت به مقام و جایگاه امام آغاز شده و در ادامه با راز و نیاز و نجوا و توسل درونی به ایشان انجام می شود.
خواهر شهید بهشتی، خوش رویی و خُلق گشاده در برخورد با رفتارها و افکار متفاوت افراد را دیگر ویژگی برادرش دانست و اظهار کرد: امر به معروف و نهی از منکر از منظر ایشان بسیار زیبا و لطیف تعبیر می شد. به یاد دارم که یک بار خانمی که پوشش ظاهری چندان مناسبی نداشت برای پرسیدن چند سوال به دفتر ایشان مراجعه کرده و پیش از ملاقات با برادرم توسط ماموران دفتر از آنجا رانده شده بود.
او ادامه داد: شهید بهشتی وقتی از جریان مطلعه شدند بسیار ناراحت شده و از ماموران خواستند تا آن خانم را پیدا کرده و نزد ایشان دعوت کنند. آن خانم به ملاقات برادرم آمد و شهید بهشتی با خوشرویی بسیار زیاد و مهربانی با ایشان برخورد کردند. شهید بهشتی پس از پاسخ دادن به سوالات او در پایان ملاقات هدیه ای را که معمولا برای برخی میهمانان در منزل آماده داشتند، به آن خانم تقدیم کردند و گفتند بسیار خوشحال می شوم اگر بنا بر میل خودتان از این هدیه استفاده کنید.
او افزود: آن خانم از فرط شوق و خوشحالی هدیه اش را همانجا باز کرد و وقتی با یک چادر مشکی بسیار زیبا، تمیز و اتو شده مواجه شد، در مقابل شهید بهشتی آن را بر سر کرد و با همان حالت از منزل خارج شد.
او در ادامه دوری از کینه ورزی و انتقام جویی را از ویژگی های بارز شهید مظلوم دکتر بهشتی دانست و عنوان کرد: در سالهای آخر حیات برادرم عده ای حرف های ناروایی را به ایشان نسبت می دادند.
او ادامه داد: از یکی از شاهدان واقعه هفتم تیرماه سال ۶۰ شنیدم که برادرم روز آخر حیاتشان در پاسخ به یکی از حاضران که گفته بود از سوی عده ای از جوانان شهر کرمان که به دلیل نسبت دادن سخنان ناروا به شهید بهشتی از ایشان طلب حلالیت و بخشش داشتند، گفته بودند به این جوانان عزیز بگویید که من پیش از آنکه شما از من طلب بخشش کنید، شما را حلال کردم و بخشیدم.
خواهر شهید بهشتی تاکید کرد: امید آنکه همه ما بتوانیم با الگو گرفتن از شهید بهشتی و امثال ایشان نسبت به همدیگر مهربان تر و رئوف تر باشیم و تلاش ما بر این باشد که باری هرچند کوچک از دوش یکدیگر برداریم.
نظر شما