به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طی سال‌های اخیر، تدابیر مسئولان شهری، فرهنگ‌سازی مناسب و البته ارائه آموزش‌های لازم و مفید به معلولان، بهبود کیفیت زندگی افراد توان‌خواه را به دنبال داشته است. مناسب‌سازی محیط‌های شهری برای استفاده هر چه راحت‌تر ویلچرنشینان، از جمله مهم‌ترین اقدامات جوامع در حمایت از معلولان بوده است. امروزه بسیاری از کشورهای جهان با تصویب بعضی قوانین در جهت رفاه حال توان‌خواهان، تسهیلات ویژه‌ای برای راحتی زندگی این افراد فراهم کرده‌اند. در ادامه به بررسی اجمالی برخی از این موارد می‌پردازیم.
ایالات متحده آمریکا
در آمریکا، مسئولیت رسیدگی به توان‌خواهان برعهده دولت است اما برخورداری از امکانات درمانی و بیمه شدن به نحوه معلول شدن فرد بستگی دارد و البته اینکه معلولیت از بدو تولد به این صورت بوده و یا از طریق حادثه به وجود آمده، خود در نوع بیمه و برخورداری از تسهیلات درمانی تأثیرگذار است. از طرفی قوانینی وجود دارد که در صورت وجود علاقه و نیز توان جسمانی برای اتخاذ شغل و کسب درآمد، صاحبان مشاغل را ملزم به استخدام توان‌خواهان در حیطه توانایی‌های جسمی فرد (بدون آسیب به شرایط جسمی‌اش) می‌کند و چنانچه شرکتی تنها به علت معلولیت از استخدام فرد سر باز زند با وی برخورد قانونی خواهد شد.
البته خود فرد توان‌خواه نیز ملزم به ادامه روند درمان خود بوده و باید برای ارتقای وضعیت و شرایط جسمانی خود تلاش کند. همچنین حضور توان‌خواهان در اجتماع و شرکت آن‌ها در فعالیت‌های اجتماعی برای دولت از اهمیت بالایی برخوردار است. در سطح شهر نیز تمام وسایل نقلیه عمومی برای استفاده توان‌خواهان مناسب‌سازی شده و در ایالات آلاسکا، پنسیلوانیا و وایومینگ استفاده از اتوبوس و مترو برای معلولین رایگان است.
کشورهای اتحادیه اروپا
در اروپا نیز قوانینی وجود دارد که بر طبق آن در تمامی درمانگاه‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و آسایشگاه‌ها، باید بخش ویژه معلولین وجود داشته باشد تا توان‌خواهان برای ادامه روند درمان، مجبور به مراجعه به شهرهای بزرگ‌تر نداشته باشند. در اروپا بر خلاف آمریکا، نحوه معلول شدن فرد اهمیتی ندارد، بلکه سلامت جسمی و روانی معلولان بیشتر مدنظر قرار دارد و اصراری بر فعالیت اقتصادی نیست چرا که دولت ماهیانه مقرری برای آن‌ها در نظر گرفته که برای چرخاندن زندگی کفایت می‌کند. همچنین دانشجویان برای کمک به این افراد هر ساله اقدام به جمع‌آوری پول از طریق اجرای نمایش و کنسرت و یا فروش محصولات دست‌ساز خود می‌کنند که این برنامه‌ها با هدف ایجاد همبستگی و نزدیکی میان مردم و افراد توان‌خواه و نیز آموزش نحوه صحیح برخورد با توان‌خواهان در میان نسل‌های آینده، بیشتر توسط سازمان‌های غیردولتی و مردمی هماهنگ می‌شوند؛ بدین منظور حتی برنامه‌هایی وجود دارند که مردم با ثبت نام در آن‌ها می‌توانند یک یا چند روز را در آسایشگاه‌ها سپری کرده و به مسائل مربوط به معلولین رسیدگی کنند.
بنابراین افراد توان‌خواه اروپایی بیشتر به فعالیت‌های دلخواه خود در هر زمینه‌ای که تمایل دارند، می‌پردازند. از طرفی شهرهای اتحادیه اروپا در زمره بهترین شهرهای دنیا برای زندگی توان‌خواهان است چرا که علاوه بر فرهنگ سازی موفقی که در این زمینه شده است، این شهرها امکانات مناسبی برای حضور آن‌ها در اجتماع فراهم کرده‌اند. برای مثال می‌توان از ایجاد مسیر مخصوص عبور و مرور معلولان در همه ساختمان‌های عمومی، مکان‌های تفریحی و سیاحتی، اتاق‌هایی مخصوص معلولین در هتل‌ها، تجهیز تمام وسایل نقیله عمومی به سیستم حمل‌ونقل مخصوص افراد معلول و ایجاد فضایی مناسب برای حضور این افراد در جامعه اشاره کرد.
استرالیا
در استرالیا، سازمان ملی حقوق معلولیت وجود دارد که نقش مهمی در توسعه کنوانسیون حقوق افراد معلول در سازمان ملل متحد داشته است و به افراد توان‌خواه کمک‌های فردی و گروهی کوتاه‌مدت، اطلاعات مربوط به حقوق اجتماعی، مشاوره و همچنین کمک‌های مالی دولتی ارائه می‌دهند. همچنین در استرالیا حمل‌ونقل عمومی برای معلولان در بهترین وضعیت قرار دارد و برای این افراد جایگاه‌های ویژه‌ای در اتوبوس و مترو قرار دارد. همچنین فرد توان‌خواه استرالیایی برای شهرداری و جامعه از اهمیت بالایی برخوردار بوده و برای عبور از پیاده‌روها و استفاده از پارکینگ و سرویس‌های بهداشتی جایگاه مشخص و مخصوصی در تمامی نقاط در اختیار دارد.
گزارش از: مریم زمانی، خبرنگار ایمنا
نظر شما