علی دهباشی مدیرمسئول و سردبیر دو ماهنامه فرهنگی و هنری بخارا، عصر امروز _دوشنبه هشتم مردادماه_ با حضور در شهر کتاب اصفهان بخشی از تجربه‌ها و خاطرات خود را با مردم اصفهان در میان گذاشت.
او از سال آخر دبستان کار در چاپخانه را آغاز کرد و به‌عنوان مصحح نمونه‌های چاپیِ چندین انتشاراتی در چاپخانه مسعود سعد کار می‌کرد. آثار برجسته ای از نویسندگان نامی زیردستش رد می‌شد و آرزوی ملاقات با آنها را در سر خود می پروراند.
دهباشی می افزاید: سال‌هایی که توانایی خرید مجله را نداشتم، با پول مختصری مجله را قرض و به قول امروزی‌ها آن را می‌بلعیدم و اسکن می‌کردم؛ نسل ما در دهه ۳۰ این شانس را داشت که با کتاب های بزرگی آشنا شود. از دیگر کتاب هایی که برای آن پول جمع می کردم کتاب های جان کریستوف بود و از رمان هایی بود که در زمان خودش منحصر به فرد است.
او از علاقه‌مندی‌اش به کتاب و مجله می گوید: به یاد دارم که یک کارتن کتاب پلیسی کاهی جیبی گوشه خیابان پیدا کردم و یک تابستان تمام ترتیب آنها را دادم.
هیچ کس به اندازه جمال زاده عاشق ایران نبود
او از تجربه سفرهایش و ملاقات با بزرگان ادبی می گوید: بعدها به واسطه سفرهایی که داشتم با ابراهیم گلستان، جمال زاده، تقی مدرسی، بزرگ علوی و بسیاری از بزرگان ملاقات داشتم که در بین آنها هیچ کس را ندیدم که به اندازه "محمدعلی جمال زاده" پدر داستان نویسی ایران، عاشق ایران باشد و با اینکه ۷۰ سال از ایران دور بود، روزی نبود یک نامه برای ایران ننویسد. نامه‌های جمال زاده را در ۱۰ جلد آماده کرده ایم که به زودی منتشر می شود. طبق وصیت جمال زاده، سهمی از درآمد فروش کتاب هایش برای کمک هزینه دوره دکترای دانشجویان ادبیات فارسی قرار گرفته و بخشی از آن هم به یتیم خانه ای در اصفهان و فعالیت های دیگر اختصاص داده می شود.
دهباشی ادامه می دهد: از بزرگ علوی نیز به یاد دارم که در سن ۹۰ سالگی هم دوش آب سرد می گرفت که یکی از رازهای سلامتی ایشان همین عادت دوش آب سرد گرفتن از کودکی بود؛ حدود هشت هزار صفحه یادداشت های روزانه بزرگ علوی به یادگار مانده که توسط همسر آلمانی ایشان به دانشگاه هامبورگ در آلمان سپرده شده و همسرشان اجازه انتشار نداده اند.
مدیرمسئول و سردبیر دو ماهنامه فرهنگی و هنری بخارا می گوید: در مصاحبه ای که با ابراهیم گلستان داشتم از او علت تندتند حرف زدنش را پرسیدم و او گفت که "کلاس اول دبستان که بودم و پدرم که از کار برمی گشت، من پای بساط او می نشستم و روزنامه ها را می خواندم و به خاطر اینکه سریع به بازی خودم برگردم، تندتند و با عجله روزنامه هارا می خواندم و این شد که من تند تند هم حرف می زنم."
مجله بخارا، تنها و اولین ناشر نویسندگان افغان
او با اشاره به فعالیت و هدف اصلی خود در مجله "کلک" و "بخارا" می گوید: در بین نشریات فرهنگی و هنری بر این باور بودیم که فرهنگ ایران و زبان فارسی، کار اصلی نشریه بخار است؛ به مرزهای سیاسی که بین حوزه تمدنی ما کشیده شده اعتنا نکردیم و به جغرافیای تاریخی زبان فارسی تمرکز کردیم که اگر به شماره اول کلک نگاه کنید، تنها و اولین ناشر نویسندگان افغان ما هستیم.
دهباشی تصریح می کند: در حوزه فرهنگی و ایران شناسی بعد از مجله "آینده" و "نشر دانش"، تنها مرجع و منبع ایران شناسی شده ایم؛ مجله "بخارا" علاوه بر پرداختن به حوزه تمدنی، به ادبیات معاصر جهان نیز پرداخته است.
او راه نزدیک دستیابی مستقیم به نویسندگان را یاداشت های خودنوشت می داند و می گوید: ۹۰ درصد علاقه مطالعاتی من خواندن سفرنامه، زندگی خودنوشت، یادداشت روزانه و نامه ها است و بانی بیشتر یادداشت های ترجمه شده، من هستم؛ از سفرنامه های خارجی، سفرنامه شاردن خواندنی است.
سردبیر مجله بخارا "شاهرخ مسکوب" را عامل مهمی در تغییر نگاه به شاهنامه و اسطوره عنوان کرده و وی را فردی خطاب می کند که از شاهنامه‌شناسان معتبر و مهم زمانه است و "مسکوب" مشوق خود در این راه می داند.
دهباشی راز ماندگاری ایران را فرهنگ ایرانی می داند و معتقد است که کتاب فروشی وظیفه ملی ما است و چراغ آن زمانی روشن می ماند که جامعه مدنی هفته ای یک کتاب را بخرند و صمیمانه و مسئولانه برای پایداری فرهنگ همکاری کنند.
نظر شما