به گزارش ایمنا، علی ابراهیمی در واکنش به تداوم رویکرد سازمان حفاظت محیط زیست برای صدور مجوز شکار گفت: پدیده همخونی در گله‌هایی که اتفاق می‌افتد دارای عوارض ژنتیکی است و راه چاره هم این است که در گله‌ها یک جابجایی انجام شود، نه اینکه برای رفع آنها به شکار این حیوانات بپردازند.
نماینده مردم شازند در مجلس شورای اسلامی، با یادآوری اینکه پیر بودن گونه‌های شکار شده از دیگر مواردی بوده که این سازمان به عنوان توجیهی برای دلیل صدور مجوز شکار آنها بیان کرده است افزود: فرض شود که تعدادی از مولدهای پیر هم در این مورد شکار شوند از کجا معلوم می‌شود که بقیه آنها که تولید مثل می‌کنند با این گونه‌ها نسبت فامیلی نداشته باشند، کما اینکه در گله‌های وحشی انتخاب به صورت طبیعی و در طبیعت صورت می‌گیرد، ضمن اینکه در دامداری‌ها و واحدهای پرورشی که به روش صنعتی تحت کنترل هستند، این امکان برای بهبود تولید به منظور اصلاح نژادی وجود دارد، اما در حیات وحش این موضوع به هیچ وجه امکان ندارد.
ابراهیمی اظهار کرد: ما اصلا سرشماری دقیق قابل اطمینانی از گله‌های وحوش نداریم، بنابراین بر چه اساس مشخص می‌شود که ۰/۵ درصد جمعیت گونه‌های قابل شکار چه تعداد می‌شود؟ از سوی دیگر این امر قابل قبولی نیست که شکارچیان از فاصله چند متری که برای شکار کمین می‌کنند بتوانند از روی شاخ یا یال این حیوانات سن آنها را تشخیص دهند که در پی آن حیواناتی با سن بالاتر را برای شکار انتخاب کنند.
شکارچیان خارجی تعصبی در حفظ گونه‌های کمیاب ایرانی ندارند
وی یادآور شد: البته حتی اگر برای صدور مجوز شکار، اصلاح نژادی هم مطرح باشد باید به این نکته توجه شود که گونه‌های حیوانی با سن بالا نشان می‌دهد که از ژن برتر هستند، ضمن اینکه افرادی که با هدف تفریح تصور می‌کنند با کشتن گونه‌های حیوانی کار مفرحی را انجام داده‌اند، بعید به نظر می‌رسد در قید این باشند که دقت کنند در حفظ گونه‌هایی که واقعا کمیاب هستند.
این نماینده مردم در مجلس دهم، تصریح کرد: آنچه مسلم است شکارچیانی که به این امر مبادرت ورزیده‌اند ایرانی هم نیستند، بنابراین تعصبی در حفظ گونه‌های ایرانی در حال انقراض ندارند و این استدلال‌ها قوی نیست، اما بهترین راه برای رفع این مشکل این است که هر چه زودتر این روند را متوقف سازند.
عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: بی‌تردید در این شرایط قانون صید و شکار مصوب سال ۱۳۶۴ باید مورد بازنگری قرار بگیرد، ضمن اینکه چهار سال قبل تعدادی از متخصصان و مسئولان حوزه محیط زیست به این نتیجه رسیدند که زیستگاه‌های کشور دست کم نیاز به ۵ سال آیش است و طی این مدت پروانه‌ای برای شکار چارپایان صادر نشد، و این در حالی است که لازم بود این رویه بعد از ۵ سال باز هم تداوم یابد، مسئولان محیط زیست یک سال زودتر از اتمام این فرصت ۵ ساله اقدام به صدور پروانه شکار کردند آن هم در زیستگاه‌هایی چون زون امن پناهگاه وحش حیدری!.
نظر شما