لیگ برتر فوتبال در فصل ۹۸-۹۷ از روز پنجشنبه -۴ مردادماه- با دیدار نساجی قائمشهر و ذوب آهن برای شاگردان امید نمازی زاده آغاز می شود. ذوب آهن که پس از نایب قهرمانی در فصل گذشته لیگ برتر، به عنوان یکی از تیم های مدعی و بزرگ در فصل جاری پا به میدان می گذارد، تاکنون در تمامی دوره های لیگ برتر ایران، جام خلیج فارس حضور داشته اند.
اولین حضور ذوب آهن در لیگ برتر، فصلی تقریبا متوسط برای این تیم صنعتی بود. آن ها که فصل ۸۱-۸۰ را در رده ششم به اتمام رساندند، در خارج از خانه بسیار خوب عمل می کردند اما این عملکرد آن ها، در خانه ضعیف تر بود و همین امر، باعث می شد که ذوب آهن در رده های بالاتر قرار نگیرد.
سبزپوشان اصفهانی در هر دو شهرآورد فصل ۸۱-۸۰ برابر سپاهان، با نتیجه ۲ بر صفر شکست خوردند اما این تیم، برابر آبی های تهرانی شکست ناپذیر بود و یک برد و یک مساوی را در مقابل این تیم به دست آورد. البته در همین موفق به شکست پرسپولیس هم نشدند و یک شکست و یک تساوی را در مقابل این تیم به دست آوردند و شکست ۳ بر صفر آن ها مقابل سرخپوشان، سنگین ترین شکستشان بود.
شاگردان بهرام عاطف بهترین برد خود در آن فصل را برابر ملوان با نتیجه ۴ بر ۱ در اصفهان به دست آورد و رضا صاحبی با ۷ گل بهترین گلزن آن ها شد.
در دومین دوره لیگ ایران، کار برای ذوب آهن خوب پیش نرفت. اصفهانی ها، ۱۲ باخت را در این فصل تجربه کردند که شکست های سنگین ۳ بر صفر و ۴ بر صفر برابر استقلال و سپاهان، به نوعی بدترین های آن بودند. البته آن ها در آن فصل موفق به دبل مقابل پرسپولیس شدند و باز هم رضا صاحبی بهترین گلزن آن ها شد.
البته شاگردان سامول داربینیانِ ارمنستانی در آن فصل موفق به کسب جام حذفی فوتبال کشور شدند تا در کنار سپاهان که قهرمان لیگ برتر شده بود، به جام باشگاه های آسیا صعود کنند.
با شروع حضور رسول کربکندی در ذوب آهن، این تیم سومین حضور خود در لیگ برتر را آغاز کرد. آن ها در این فصل، در دور رفت مسابقات، استقلال، پرسپولیس و سپاهان را شکست دادند اما در دور برگشت، ورق به طور کلی برگشت و این تیم، در مقابل هر سه تیم بزرگ لیگ ایران، شکست خورد.
بهترین گلزن اولین فصل حضور کربکندی در ذوب آهن، مهدی رجب زاده با ۹ گل بود که سهم زیادی در رسیدن ذوب آهن به مقام چهارم لیگ برتر داشت و نکته جالب حضور ذوبی ها در لیگ سوم، ثبت رکورد ۵ برد پیاپی در لیگ بود.
در چهارمین دوره لیگ خلیج فارس، تیم کربکندی، لیگ را خوب شروع نکرد و دو باخت در دو هفته اول، روند بدی را برای این تیم شکل آورد. آن ها البته به خود آمده و توانستند فصل خوبی را برای خود رقم بزنند. ذوبی ها، فولادِ قهرمان و استقلال تهران را دو بار و پرسپولیس و سپاهان را یک بار در طول فصل ۸۴-۸۳ شکست دادند.
اما شکست در مقابل برخی تیم های کوچک و البته شکست های ابتدای فصل، باعث شد ذوبی ها نتوانند به مقام قهرمانی برسند و پشت سر فولاد خوزستان، در رده دوم لیگ برتر، کار خود را به اتمام رساندند. ضمن اینکه مهدی رجب زاده، باز هم بهترین گلزن سبزپوشان اصفهانی در آن فصل بود.
در دوره پنجم لیگ برتر ایران، شاگردان کربکندی، صلابت فصول پیش را نداشتند و نتایج این تیم، اکثرا سینوسی بود. ثبات در ذوب آهن، کمتر دیده می شد، نتایج خوبی مثل برد های پرگل برابر پرسپولیس و شهید قندی یزد به دست آمد اما شکست ها، اجازه صعود زیاد به این تیم نمی داد تا ذوب آهن در نهایت در رده ششم، کار خود را به اتمام برساند.
فصل ۸۶-۸۵ برای ذوب آهن فصل خوبی نبود. فصل با شکست به استقلال شروع شد و روند نتیجه با ثبات طی نشد تا در نهایت با ۳۹ امتیاز در رده هشتم قرار بگیرند و سایپا هم جام قهرمانی را بالای سر ببرد. آن ها در طول این فصل، کربکندی را اخراج و زوران جورجویچ را به جای وی به اصفهان آوردند. البته در این فصل، رجب زاده با ۱۷ گل توانست آقای گل لیگ شود.
در لیگ هفتم ذوب آهن کمی بهتر از فصل قبل بود و علیرغم شروع نه چندان خوب، با رفتن جورجویچ و پیوستن بیژن ذوالفقارنسب به این تیم، در لیگی که پرسپولیس در هفته آخر مقابل سپاهان پیروز شد و به قهرمانی رسید، با ۴۸ امتیاز در رده ششم قرار گرفتند.
فصل ۸۷-۸۸ به احتمال فراوان، بهترین حضور ذوب آهن در لیگ برتر در تاریخ این باشگاه است چرا که تیم خوب منصور ابراهیم زاده با بدشانسی و به خاطر تفاضل گل قهرمانی را از دست داد.
سبزپوشان اصفهانی در بازی های خود بسیار خوب ظاهر می شدند و با درخشش بازیکنانی مثل ایگور کاسترو، خلعتبری و اسماعیل فرهادی فصلی خاطره انگیز را رقم زدند. آن ها حتی تا هفته یکی مانده به آخر هم صدر نشین لیگ بودند اما در هفته آخر، شکست تعجب برانگیز آن ها برابر فولاد رده هفتمی، قهرمانی را به استقلال واگذار کرد.
البته آن ها این فصل را بدون جام تمام نکردند و موفق به کسب عنوان قهرمانی جام حذفی شدند.
ذوب آهن که کاملا شاکله خود را با ابراهیم زاده به دست آورده بود، فصل ۸۹-۹۰را هم بسیار خوب آغاز و پیگیری کرد. آن ها در سه جام مشغول بازی بودند و در هر سه جام نیز تقریبا موفق عمل کردند.
اما شاگردان ابراهیم زاده نتوانستند حریف سپاهان کهکشانی قلعه نویی شوند تا با اختلافی ۳ امتیازی، قهرمانی را به همشهری واگذار کنند. آن ها در جام حذفی هم تا نیمه نهایی پیش رفتند اما گسترش فولاد، که بعدا در فینال به پرسپولیس باخت، آن ها را از جام حذفی کنار زد.
اما شاهکار ذوب آهن در لیگ قهرمانان آسیا ادامه داشت. سبزپوشان اصفهانی، در آن فصل در دور گروهی از سد الوحده، الاتحاد و بنیادکار عبور کردند و سپس، به ترتیب مس کرمان، پوهانگ استیلرز و الهلال را حذف کردند تا راهی فینال مسابقات شوند. اما فینال آسیا برای ذوب آهن خوب پیش نرفت و ذوب آهن با نتیجه ۳ بر ۱ مغلوب سئونگنام ایلهوا شد. البته آن ها با همین نتیجه در کنار سپاهان، بهترین عملکرد تیم های ایرانی در فرمت جدید مسابقات آسیایی را دارا هستند.
فصل بعد هم ذوب آهن روند خوب خود را حفظ کرد. در فصلی که لیگ برتر، سه مدعی بسیار جدی داشت، ذوب آهن در پایان فصل و علیرغم تلاش هایش، باز هم پشت سر تیم قلعه نویی و البته این بار استقلال، به رده سوم رسید. رده سومی که فقط سه امتیاز با تیم قهرمان فاصله داشت.
پنجمین فصل ابراهیم زاده در ذوب آهن اما به خوبی قبلی ها نبود. در فصلی که باز هم سپاهان قهرمان شد، ذوبی ها با از دست دادن برخی ستاره هایشان، نتوانستند مثل فصول قبل در کورس قهرمانی حاضر باشند و پس از کسب ۳۸ امتیاز، به مقامی بهتر از رده ششم نرسیدند.
پس از رفتن ابراهیم زاده، ذوب آهن وارد دوران افول خود شد. فصل ۹۱-۹۲ فصل خوب برای ذوب آهن نبود. آن ها که کربکندی را در ابتدا به جای ابراهیم زاده آورده بودند، پس از کسب نتایج ضعیف، وی را برکنار کردند و فرهاد کاظمی را به جای او آوردند. البته او هم نتوانست کاری برای ذوبی ها بکند و تیم ناآماده ذوب، تنها خود را به موقعیت پلی آف رساند تا شانس ماندن در لیگ را داشته باشد.
ذوب آهن پس از پیروزی در پلی آف به کمک محمود یاوری، لوکا بوناچیچ را برای فصل بعد به اصفهان آورد. البته این مربی هم آنچنان ماندگار نبود و پس از مدتی از سمت خود کنار رفت و مجتبی تقوی جایگزین او شد.
البته مشکل سبزپوشان بسیار بیشتر بود و تقوی هم نتوانست این مشکلات را حل کند تا فیروز کریمی به اصفهان بیاید. کریمی توانست ذوب آهن را در رده سیزدهم لیگ نگهدارد تا ذوب آهن فقط خیالش از حضور در لیگ سیزدهم راحت باشد.
تیم صنعتی اصفهانی، قبل از شروع فصل ۹۳-۹۴، یحیی گل محمدی را جایگزین فیروز کریمی کرد. مربی سابق پرسپولیس، توانست روند خوب ذوب را تا حدی به این تیم بازگرداند. ذوب آهنِ گل محمدی در لیگ به رده چهارم رسید اما قهرمانی آن ها در جام حذفی، باعث شد که این تیم به لیگ قهرمانان آسیا راه یابد.
در فصل ۹۵-۹۴، باز هم گل محمدی روی نیمکت ذوب آهن نشست. این بازیکن سابق تیم ملی ایران، در آن فصل نتوانست رتبه فصل قبل خود را تکرار کند و در فصل جذاب لیگ ایران که با قهرمانی استقلال خوزستان همراه بود، ذوب با شکست برابر این تیم در هفته آخر، قهرمانی را برای تیم خوزستانی تثبیت کرد.
کسب ۳۵ امتیاز و رتبه ششم، حاصل کار گل محمدی در ذوب آهن بود ولی او توانست قهرمانی جام حذفی و سپس قهرمانی سوپرجام ایران را برای اصفهانی ها به همراه بیاورد.
در فصل بعد، گل محمدی بعد از مدتی کشمکش، با ذوب آهن قطع همکاری کرد تا مجتبی حسینی، دستیار وی، سرمربی ذوب آهن در ادامه فصل ۹۶-۹۵ شود. او در ذوب آهن تقریبا خوب عمل کرد و توانست ذوب آهن را به رتبه چهارم لیگ برساند.
اما ذوبی ها بیشتر می خواستند تا برای لیگ هفدهم، امیر قلعه نویی به جمع سبزپوشان بپیوندد. ذوب آهن فصل پرفراز و نشیبی در لیگ ۹۷-۹۶ داشت، نیم فصل دوم برای ذوب آهن، بسیار خوب پیش رفت و این تیم توانست با امتیازاتی که در نیمه دوم فصل جمع کرد، پس از پرسپولیس به مقام نایب قهرمانی دست یابد.
با بررسی عملکرد تیم فوتبال ذوب آهن طی سال های اخیر می توان نتیجه گرفت که این تیم دارای ساختار مختص به خود شده و هر بازیکن یا مربی که به آن وارد می شود در چهارچوبی مشخص کار می کند. از همین رو ذوب آهن در چندسال اخیر توانسته همیشه جزو بالانشینان لیگ باشد و امسال می خواهد با نمازی زاده در پایان فصل در بالاترین رده لیگ برتر بایستد.
حالا ذوب آهن آماده شروع هجدهمین فصل حضور خود در بالاترین سطح فوتبال ایران می شود و باید دید که آیا می تواند روزهای خوب خود را در این فصل تکرار کند؟ ذوبی ها که به نظر، تیم خوبی با مربیگری امید نمازی زاده تشکیل داده اند، امیدوار به موفقیت های آینده هستند.
نظر شما