مصطفی هادوی، صائب‌شناس اصفهانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به دهم تیرماه روز بزرگداشت صائب، اظهار کرد: در طول تاریخ، صائب به‌قدری مظلوم واقع شد که هیچ‌کس نمی‌داند صائب، تبریزی بود یا اصفهانی. زمانی صائب به خواب صغیر اصفهانی می‌آید و در عالم خواب به صغیر اصفهانی می‌گوید "من نه اصفهانی هستم و نه تبریزی...من جهانیم".
وی با بیان اینکه پدر صائب، در شهر تبریز تاجر بوده است، افزود: صائب چند صباحی در جوار پدر به تجارت پرداخت، اما به‌دلیل وجود ذوق ادبی در روحش دست از تجارت می‌کشد و همراه پدر و چند تن از دوستان و تبریزی‌ها به اصفهان می‌آیند و در اصفهان در باغ صائب کنونی ساکن می‌شوند.
شهیر اصفهانی با اشاره به محل تولد و وفات صائب در اصفهان، تصریح کرد: صائب قسمت اعظمی از زندگی خود را به دلیل بی‌توجهی پادشاهان صفوی نسبت به شعر و ادب پارسی در هندوستان گذراند و دوهزار بیت درباره وصف اصفهان سرود.
هادوی افزود: پس از ۱۲ سال تلاش برای شناخت مولانا صائب، کتابی به عنوان "در مکتب صائب" نگاشتم که پس از نگارش این کتاب، دستوری برای ساخت و ترمیم باغ صائبیه توسط شهرداری صادر شد.
وی با بیان اینکه صائب شاعری جهانی است، گفت: نباید اختلاف به وجود آید که صائب از تبریز است یا از اصفهان، بلکه صائب، جهانی است و از همین رو وی را مولانا صائب می‌خوانیم.
شهیر اصفهانی با بیان اینکه آرامگاه صائب می‌تواند مکانی برای حضور گردشگران باشد، گفت: باید صائب را بیش از پیش به دنیا معرفی کنیم تا آرامگاه وی یعنی "صائبیه" به یک مکان گردشگری تبدیل شود.
برای هر کسی که او را می‌خوانَد، می‌فهمد و با بیت بیت اشعارش زندگی می‌کند ... اشعاری که به گفته خودش از دلها پاک نمی‌شوند: "محو کی از صفحه دلها شود آثار من/ من همان ذوقم که می‌یابند از گفتار من
نظر شما