به گزارش خبرنگار ایمنا، ازاین‌رو جمعی از فعالان ادبیات اصفهان ازجمله کانون‌های ادبی بهانه روایت و خانه خورشید به برپایی سلسله برنامه‌هایی با عنوان «روایت اصفهان» پرداختند. اولین قسمت این برنامه که شامگاه سه‌شنبه ۴ اردیبهشت‌ماه برگزار شد، با وعده داستان‌خوانی نویسنده نسبتاً مطرح اصفهان، محمد کلباسی، مخاطبان را به باغ طوبی واقع در مجموعه تخت فولاد کشانده بود.
در دقایق اولیه برنامه، اعلام شد که محمد کلباسی، داستان‌نویس پیش‌کسوت، به علت کسالت قادر به حضور در جلسه نشده و به‌جای آن، قرار است چندی از هنرمندان دیگر که یا اصالتاً اصفهانی هستند و یا داستانشان به نحوی از انحاء مربوط به اصفهان است، مخاطبان را با خواندن قسمتی از هنرنمایی خود بر روی کاغذ، سرگرم کنند.
اسماعیل حاج علیان با خوانش قسمتی از رمان «سمفونی بابونه‌های سرخ»، اولین هنرمندی بود که به دعوت افسانه ایرانی، مجری برنامه به روی صحنه آمد و قسمت‌هایی از رمانش را به حضار تقدیم کرد. مطالب ارائه‌شده از این هنرمند، درمجموع بسیار با موضوع نشست یعنی فرهنگ و هنر اصفهان همخوانی داشت و شامل نکاتی جالب و ارزشمند در خصوص نقاشی و هنر دوره صفوی اصفهان بود. نکته‌ای که در خصوص اثر اسماعیل حاج علیان به چشم می‌خورد، استفاده از زبان و تلفظ‌های رایج دوره صفوی در اثر بود که در صورت شناخت نسبی مخاطب با ادبیات دوره صفوی، به‌راحتی قابل‌شناسایی بود.
هنرمند دیگری که پس از حاج علیان به روی صحنه رفت تا خوانندگان را با قرائت قسمتی از اثرش بهره مند کند، سعید محسنی بود که بیشتر به‌عنوان فعال در زمینه نمایشنامه‌نویسی شناخته‌شده است تا رمان و داستان کوتاه. وی به خواندن قسمت‌هایی از رمان «دختری که خودش را خورد» پرداخت که از طنزی زبانی در روند آن بهره گرفته شده بود و با توجه به به‌روز بودن موضوع محوری داستان و همان‌طور که اشاره شد بهره‌گیری از زبانی طنزگونه، توانست توجه مخاطبان را به خود جلب سازد.
از دیگر نویسندگانی که در این نشست به داستان‌خوانی پرداختند، می‌توان به مرضیه گلاب‌گیر با داستان «قبر بازی»، مریم مرشدی با اثر «چشمک»، مهناز طباطبایی با داستان «برف‌بازی» و سیما طاهرکرد با اثر «زن خیابان فرایبورگ» اشاره کرد.
جلسه برگزارشده در حدود ساعت ۶ عصر آغاز شد و در ادامه آن، هوا به سردی گرایید. نکته اینجاست که هنرمندان و جامعه، پیش از هر چیز در یک خط موازی از روند تأثیرگذاری قرار می‌گیرند. به این منظور که بر یکدیگر تأثیر متقابل دارند و از هم تأثیر می‌پذیرند. زمانی که این ارتباط شکل بگیرد، مخاطبان نیز به سمت نویسندگان کشیده خواهند شد، اما برای این منظور نویسنده نیز باید سعی کند آیینه تمام‌نمای جامعه خود و احساسات اقشار مختلف آن باشد.
نظر شما