افت سلیقه مخاطب تئاتر اصفهان

به گزارش خبرنگار ایمنا، اولین مشکلی که این جهان آرمانی را خدشه‌دار می‌کند و به‌تبع آن، خالق آن، هنرمند را نیز در یاس و تنهایی هر چه بیشتر فرومی‌برد، تقابل این زندگی ایده آل با زندگی واقعی هر انسان است.

دغدغه‌هایی که هنرمند در زندگی شخصی خود دارد، مثل اختلاف با همسر خویش یا حتی مسائلی به‌سادگی تعمیرات قسمتی از خانه، هرچند سطحی و پیش‌پاافتاده، توانایی هنرمند را از نیل به جهان ایده آلش و بیان آن برای دیگران، سلب می‌کند.

همین ناتوانی از ابراز درونیات، به‌طور اعم در زندگی تمام انسان‌ها به چشم می‌خورد. ارتباطاتی که به‌ظاهر وجود دارد، در حیطه‌ خانواده، محل کار و جامعه، اما نگاهی تیزبینانه‌تر، ناتوانی این ارتباطات از بیان درونیات انسان و به‌تبع آن، تنهایی هر انسان در جهان ذهن خویش را هر چه بیشتر نمایان می‌کند.

تئاتر «زندگی یک هنرمند»، بر اساس اثری از ژان آنوی، به کارگردانی علی صادقی و نقش‌آفرینی هنرمندانی چون فرشید ایل‌بیگ، شادی شیرمردی، شکوفه حیدریان و بهزاد حاجی‌حسنی، سعی در نمایاندن مطالب فوق‌الذکر با بیانی هنرمندانه دارد. این نمایش که از تاریخ ۳ فروردین ماه در تالار فرشچیان اصفهان روی صحنه بوده، تا امروز -۱۲ فروردین- به اجرا ادامه خواهد داد.

اجرای این نمایش و بازخورد مثبت تماشاچیان از روزهای نخست اجرا، فرصتی ایجاد کرد تا با کارگردان این اثر به بحث و گفت‌وگو بپردازیم.

پیش از هر چیز لازم به ذکر است که علی صادقی، پیش از فعالیت در حوزه‌ کارگردانی، بازیگری را در گروه هنری مرحوم ابراهیم کریمی از سال ۱۳۷۴، آغاز و پس از مرگ این هنرمند ارجمند، فعالیت خود را درزمینه کارگردانی شروع کرد. گفتگوی خبرنگار ایمنا با این کارگردان را می خوانید.

پیش از آغاز فعالیت در زمینه کارگردانی تئاتر، زمانی که در گروه مرحوم ابراهیم کریمی فعالیت می کردم، بازیگری را در عرصه‌های تئاتر صحنه‌ای، خیابانی و تله‌تئاتر آزمودم و در عناوین بسیاری از این‌ دست فعالیت کردم.

پس از مرگ ابراهیم کریمی، فعالیت خود را درزمینه کارگردانی تئاتر شروع کردم. در چندین جشنواره ازجمله جشنواره‌ بین‌المللی تئاتر کودک و جشنواره‌ تئاتر خراسان شرکت کردم. سال ۱۳۹۲ هم به علت مشکلاتی که در راستای اخذ مجوز برای نمایشی با عنوان «آنا» در اصفهان برایم ایجاد شد، عازم تهران شدم و آنجا به کارگردانی چند اثر ازجمله «خرقه» و «اول اوست، آخر اوست» که هر دو نوشته‌های ابراهیم کریمی بودند و همچنین «پیک‌نیک در میدان جنگ» نوشته‌ ابراهیم اکبرلو درزمینه تئاتر کودک و «جایی میان خوک‌ها» پرداختم.

این نمایش بر اساس متنی از ژان آنوی ساخته شد که البته تغییراتی را نیز مناسب با برخی صلاحدیدها و سلیقه مخاطب در متن ایجاد کردم و قسمت‌هایی را خودم به آن افزودم. این نمایش، سعی در بازنمایی معضل عدم ارتباط در زندگی یک هنرمند و به‌طور اعم، دغدغه‌ تنهایی ذهنی انسان امروزی در جامعه‌ مدرن دارد. دغدغه‌هایی که با بازنمایی یک روز از زندگی یک هنرمند در اثر و اشاره به ناتوانی وی از بیان قصد نهایی خود و آنچه در مخیله‌اش می‌گذرد، مطرح می شود و نمایش، سعی می کند تنهایی انسان را به مخاطب بنمایاند.

- از بازخورد مردمی بسیار راضی بودم. به‌رغم اجرای اثر در ایام عید و روی صحنه رفتن چندین عنوان نمایش به‌صورت هم‌زمان در این روزها، باز اظهار توجه و لطف تماشاگران، جو مثبتی را برای این نمایش ایجاد کرد.

قصد دارم تئاتر «آنا» را مجددا روی صحنه ببرم و امیدوارم این بار با اخذ مجوز در اصفهان، «آنا» در مقابل چشمان تماشاگران اصفهان بر روی صحنه برود. در صورت عدم موفقیت در اخذ مجوز لازم برای کارگردانی این اثر، مجددا عازم تهران خواهم شد.

روی انتقاد من، به‌عنوان عضوی از خانواده‌ تئاتر کشور، با دو گروه مسئولان و هنرمندان است. یکی از مسائلی که جو تئاتر اصفهان را با مشکل روبه‌رو کرده، عدم هماهنگی در میان مسئولان ذی‌ربط و به‌تبع آن دوقطبی شدن آن‌ها است. این ایراد ازلحاظ فنی، مشکلات بسیار را فراروی هنرمندان عرصه‌ تئاتر قرار داده که منجر به ضررهای مادی و معنوی بسیار برای آن‌ها شده است. انتقاد دیگری نیز که در نظر دارم و شایسته‌ انعکاس می دانم، نتیجه‌ بررسی‌ها و تجربیات هنری‌ام در 23 سال اخیر است و از آغاز فعالیتم در تئاتر سرچشمه می‌گیرد. برآورد من، آن است که سلیقه‌ مخاطب تئاتر، به ویژه در اصفهان در دهه‌ اخیر به‌شدت رو به ضعف گراییده و این معضل، حاصل تکرار، عادت و تغذیه‌ هنری نامناسب توسط بعضی از هنرمندان است. پیشنهاد من به هنرمندان فعال در این عرصه، بالا بردن ذوق و سطح انتظار مخاطبان، با تمرکز بر سوژه‌های جدید و دست کشیدن از سوژه‌های کلیشه و سطحی است.