حسین حق شناس در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهارکرد: همانگونه که امروزه در شهرهای پیشرفته دنیا حتی شهرهای امریکایی که گفته می شود، خودرو محور هستند، ایستگاههای دوچرخه راه‌اندازی و گسترش یافته است، در سال ۱۳۸۷ به واسطه تجربیات سایر شهرهای دنیا پیشنهادی به شهرداری اصفهان مبنی بر راه‌اندازی ایستگاههای دوچرخه در سطح شهر ارایه شد.
عضو هیئت علمی دانشکده حمل و نقل دانشگاه صنعتی اصفهان تصریح کرد: با توجه به اینکه آلایندگی خودروها تاثیر زیادی در افزایش آلودگی هوا دارد، جنبش‌های سبز و حمل و نقل پایدار به سمت استفاده هر چه بیشتر از دوچرخه رفته‌اند و سعی دارند آن را در بین شهروندان گسترش دهند، زیرا دوچرخه ایجاد ترافیک نمی‌کند، آلایندگی ندارد و به جای پارک کمتری نیاز دارد.
وی با اشاره به طرح جامع حمل و نقل که توسط دانشگاه‌های صنعتی، اصفهان و هنر تدوین شد، گفت: در آن طرح جامع ابعاد مختلفی همچون حمل و نقل همگانی مخصوص خطوط مترو، BRT همچنین گسترش مسیرهای دوچرخه مورد بررسی قرار گرفت و نتایج گویای آن بود که مشکل اصلی مردم در استفاده نکردن از ایستگاههای دوچرخه، نبودن مسیرهای ایمن دوچرخه و مباحث فرهنگی موجود در بین شهروندان است؛ از این رو قرار شد به مرور مسیرهای دوچرخه در سطح شهر اضافه شود و ایستگاه های دوچرخه، مسیرهای دوچرخه را به یکدیگر متصل کند و سپس به مرور ایستگاههای دوچرخه هم افزایش پیدا کند.
وی ادامه داد: قرار بود ۱۵۰ سیستم مکانیزه دوچرخه راه‌اندازی و مسیرهای دوچرخه از معابری عبور کند که ایمنی دوچرخه سواران در نظر گرفته شود، اما متاسفانه این طرح موفقیت‌آمیز نبود.
حق شناس با بیان اینکه طرح ایستگاههای دوچرخه امروزه در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا اجرا شده و در حال گسترش است، گفت: در شهر اصفهان نیز باید اشکالات موجود رفع و اصلاح شود و مسیرهای دوچرخه سواری برای استفاده علاقه‌مندان راه اندازی شود.
وی خاطرنشان کرد: استقبال در ایستگاههای مختلف دوچرخه بنا به موقعیت آن با یکدیگر متفاوت است، از این رو باید با جابه جایی ایستگاه‌ها و افزایش مسیرهای دوچرخه، رفع اشکال شود، اگر مشکلات به دلیل نوع دوچرخه‌هاست، نوع آن را تغییر داد یا برای کاهش هزینه‌ها، ایستگاههای دوچرخه را به بهره‌برداران بخش خصوصی واگذار کرد.
نظر شما