به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان شهرضا، هنر چراغی است روشن فراروی بشر که گنج سخن را ماندگار و آوازه آن را عالم‌گیر می‌کند، هنر خوبی‌ها را ترویج و زیبایی‌ها را ماندگار می‌کند، با بدی‌ها دشمن است و به دنبال تعالی روح بلند انسان در کارزار هستی است.
اما هنر به تنهایی ماندگار نیست، دستانی هنرپرور می‌خواهد که روح خدا را در کالبد اجسام بی جان بدمد و اینچنین می‌شود که هزار اوراق مصاحف از اشعار سعدی، هزاران شاه بیت تغز از حافظ، خط زیبای میرعماد، نقش ماندگار کمال الملک و موسیقی دلنواز استاد کسایی را به عالم وجود عرضه می‌کند.
محمدرضا شرف بیگی – کارشماس هنری و مدرس دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار ایمنا از شهرستان شهرضا، عنوان کرد: به فرموده رهبر معظم انقلاب، هر سخنی با بیان هنر ماندگار می‌شود، این تعبیر عالی از هنر بیان کننده همه عظمتهای هنر در عالم انسانی است.
وی اظهار کرد: هنر روح انسانی را از امروز به گذشته پیوند می‌زند زیرا نگاه به یک تابلوی زیبا یا شنیدن یک موسیقی دلنشین یا نگریستن به یک تابلوخط زیبا، به ناگاه احساسی را در فرد زنده می‌کند که او را به آرامش حقیقی می‌رساند و همه خاطرات خوب گدشته را در برابر او زنده می‌کند.
این مدرس دانشگاه به نکته‌ای بسیار جالب و درخور توجه اشاره کرد، به عقیده او بسیاری از شاخه‌های هنری و آثار آنها برای بسیاری از مردم دنیا قابل فهم و درک است؛ توضیح آنکه همه ما موسیقی‌های زیادی را از اقوام و ملل مختلف می‌شنویم یا آثار نقاشی زیادی را می‌بینیم یا صنایع دستی بسیاری را از مردم دیگر مناطق جهان دیده‌ایم اما بسیاری از آنها به نظر ما نامأنوس هستند چون تنها مخص همان مردم و عقاید همان قوم هستند اما هنر ایرانی یک ویژگی جهان شمول دارد یعنی تعداد زیادی از مردم جهان با فرهنگهای مختلف وقتی به مسجد شیخ لطف الله می‌آیند یا از خانه عامری‌های کاشان بازدید می‌کنند یا در بازار تاریخی شهرضا قدم می‌زنند به زیبایی و عظمت آن اذعان می‌کنند، هرکس فرش‌های بافته دست استاد خدادادی را ببیند ناخودآگاه به خالق آن احسنت می‌گوید، همین ویژگی هنر ایرانی را منحصربه فردتر کرده است.
هنر در شهرضا سابقه‌ای به درازای تاریخ آن دارد، روح و جان مردم آن با هنر آمیخته و فکرشان با آثار هنری عجین شده است. از آنجا که آموزش در هر زمینه‌ای از جمله در رشته‌های هنری از نقش و اهمیت قابل توجهی برخوردار است، امکان آن نیز در این شهرستان فراهم شده که مرکز آموزش فنی و حرفه‌ای شهرستان شهرضا در آن پیشگام بوده است.
فنی و حرفه‌ای، پیشگام در ارائه آموزش های مهارتی در شهرضا
حسن ضیایی – رییس آموزشگاه فنی و حرفه ای شهرستان شهرضا در گفت و گو با خبرنگار ایمنا از شهرستان شهرضا عنوان کرد: از ۷۰۰ مرکز آموزش فنی و حرفه ای دولتی موجود در کشور ۲ مرکز در شهرضا قرار دارد.
وی ادامه داد: ۸ کارگاه مردانه با ۲۴ پرسنل در مساحت ۲۴۰۰ مترمربع در شهرضا وجود دارد، یک مرکز هم در خیابان پاسداران است که ۱۸۰۰ متر مساحت و ۶۰۰ متر زیربنای آموزشی دارد با ۶ کارگاه و ۱۴ پرسنل اداری و آموزشی.
رییس آموزشگاه فنی و حرفه ای شهرستان شهرضا تصریح کرد: در ۵ ماه گذشته در مرکز ثابت براداران ۱۴۲ نفر را آموزش دیده‌اند، این در حالی است که در مرکز خواهران ۱۶۵ نفر، در روستاها ۱۰۹ نفر، در مرکز سیار شهری شامل سروستان و اسلام آباد ۱۴۵ نفر، در مرکز پادگان ۲۲ توپخانه ۵۲ نفر، در زندان شهرضا ۸۴ نفر، در صنایع و صنوف ۱۲۳ نفر و در جهاددانشگاهی نیز ۲۹ نفر آموزشهای مهارتی و فنی را گذرانده‌اند، این در حالی است که آموزشگاههای آزاد هنری شهرستان نیز ۹۸۰ نفر را آموزش دادند.
ضیایی همچنین با اشاره به اجرای طرح مهارتی آموزش در محیط واقعی کار در این شهرستان، بیان کرد: در ۲ ماه اخیر ۳۹ نفر در شهرستان برای این منظور معرفی شده‌اند و از این نظر تاکنون رتبه نخست استان را داریم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود، اظهار کرد: در شهرستان شهرضا در زمینه ایجاد عرصه‌های صنایع دستی، گردشگری و تولید مواد غذایی کارهای زیادی انجام نشده است.
رییس آموزشگاه فنی و حرفه ای شهرستان شهرضا با اشاره به تأسیس کارگاه آموزش فیروزه کوبی در این شهرستان، بیان کرد: در این کارگاه آموزش هنری هر خانمی که ۱۵ جلسه آموزش ببیند، لوازم کار در اختیار او قرار می‌گیرد و اگر آموزشها را خوب فرابگیرند و سرعت عمل داشته باشند، تولیدات هنری آنها را می‌خریم و برآورد شده که هر فرد می‌تواند حدوداً ماهیانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان درامد داشته باشد.
ضیایی همچنین نقص در بسته بندی را از جمله معضلات سفال این شهرستان برشمرد و افزود: این نقیصه زمینه رقابت مناسب را از هنرمندان شهرستان گرفته است اما تلاش‌ها برای رفع آن آغاز شده است.
بطوریکه گفته می شود قدمت هنر فیروزه کوبی به حدود شصت سال قبل می رسد، در آنزمان شخصی بنام یوسف حکمیان معروف به محمد رضا در مشهد کار فیروزه کوبی بر روی زینت آلاتی مانند دستبند، گل سینه، گوشواره و... و. را شروع کرد و حدود ۲۰ سال بعد این صنعت توسط صنعتگر دیگری بنام حاج داداش از مشهد به اصفهان برده شد.
محمدرضا ربیعیان – از هنرمندان صنایع دستی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: یک اثر فیروزه کوبی اعم از آنکه در زمره زیروآلات باشد و یا ظروف، شیئی است از جنس مسی برنجی، نقره‌ای، ورشویی و یا برنزی که ذرات و قطعات ریز سنگ فیروزه بر قسمتهایی از سطوح آن به فرم موزائیک در کنار هم نشانده شده و باین ترتیب جلوه‌ای خاص به آن بخشیده است.
وی درخصوص مراحل ساخت یک اثر فیروزه‌کوبی اینگونه توضیح داد: «قبل از هر چیز صنعتگر فیروزه کوب خرده سنگهای فیروزه ی غیر قابل استفاده را از کارگاههای فیروزه تراشی و یا معادن فیروزه ی مشهد، نیشابور و دامغان خریداری می‌کند؛ در ساخت هر محصول فیروزه کوب از قطعه فیروزه‌ای متناسب تر با سطح کار فیروزه کوبی استفاده می‌شود.
در مرحله ی بعد شیئی مورد نظر را گرم کرده و ضمن حرارت دادن روی قسمتهایی که باید فیروزه کوبی شود «لاک گردوئی» می‌پاشند به طوری که پودر لاک تقریباً ذوب شده و سطح قسمت مربوطه را بپوشاند.
در حالیکه هنوز لاک بر سطح شیئی نرم و مذاب بوده و حالت چسبندگی دارد مقداری از خرده سنگ های فیروزه که بر حسب اندازه لازم از قبل آماده شده روی کار قرار می دهند، البته سنگها باید طوری در کنار هم قرار گیرند که حتی الامکان فاصله‌ای بین آنها باقی نماند.
پس از سرد شدن شیء قسمتهای لاک بصورت سخت و سفت در می آیند. بعد از این مرحله قسمتهای پوشیده شده از لاک و سنگ فیروزه را به وسیله سنگ سمباده «آب ساب» می نمایند تا قسمتهای اضافی لاک و برجستگی های جزئی سنگها سائیده و صیقلی شود.
آخرین مرحله ی کار فیروزه کوبی پرداخت کاری است.»
نظر شما