به گزارش ایمنا، حمام‌ها از آغاز در بین فضاهای معماری شهری از اهمیت زیادی برخوردار بوده‌اند و تقریباً یکی از مهمترین بناهای شهری پس از مسجد و مدرسه محسوب می‌شدند. عوامل متعددی در شکل گیری فضاها و بخشهای حمام نقش داشتند که مهمترین آن را می‌توان تنظیم دما، رطوبت، مسیر دسترسی و قرارگیری در داخل یک بافت شهری و آب‌های روان و ایجاد راه‌های خروجی برای فاضلاب دانست.
در اغلب حمام ها هر فضا بوسیله راهرو و هشتی(در بعضی از حمام‌ها دیده شده) از فضای دیگر متمایز می‌شده تا دما و رطوبت نسبت به فضای مجاور تنظیم گردد. با این طریق می‌توانستند از بیماری و ناراحتی افراد به دلیل ورود به فضای و خروج ناگهانی به فضای سرد تا حد زیادی بکاهند. ترتیب قرارگیری فضای یاد شده از نظمی خاص برخوردار بوده است. نخست ورودی در ارتباط مستقیم با فضای خارج قرار می‌گرفت، سپس راهروی باریک و پیچ‌دار که به دهلیز و از دهلیز به بینه حمام می‌رسید. فضای سربینه از نظر مساحت و تزئینات از سایر فضاها مشخص‌تر و عموماً به شکل هشت گوش و چهارگوش ساخته می‌شده در اطراف آن سکوهای نشیمن و رختکن و در زیر سکوها حفره‌های جای کفش تعبیه شده بود در بالای سقف گنبدی شکل حمام‌ها، انواع نورگیرها قرار داشت، ارتباط بینه به گرمخانه از طریق میان در انجام می‌شد که معمولاً سرویس بهداشتی نیز در این محل قرار می‌گرفت. گرمخانه شامل خزینه آب گرم و فضای شستشو است و در جنب خزینه مخزن آب سرد وجود داشت که علاوه بر تأمین آب در خزینه در بعضی از حمام‌ها از آن برای آب یاری نیز استفاده می‌کردند.
حمام گرده میمه همانند دیگر حمام های قدیمی از سه بخش سربینه(رختکن)، میاندری(فضای بین سربینه و گرمینه) و گرمینه(گرمخانه) شده است، اما این حمام میمه برخلاف دیگر حمام های تاریخی شهرستان شاهین شهر و میمه حمام کوچک یا مردانه نداشته و به صورت زمان بندی مورد استفاده مردان قرار می گرفته است.
سربینه حمام میمه باشکل چهارضلعی و سقف گنبدی آن روی چهارستون قطور استوار شده است. میاندر، راهروی ارتباطی گرمخانه و سربینه است که برای حفظ حرارت داخل گرمخانه به بیرون درنظرگرفته شده است و گرمخانه یا صحن حمام دارای مقطع مربعی شکل با ستونهای قطور در امتداد ستونهای سربینه است. این حمام دارای سقف های گنبدی شکل است و از ستونهای نسبتا ًبلندی ساخته شده است. مصالح به کاررفته در حمام گرده میمه، آجر و آهک است.
کلمه «گُرد» در زبان میمه به معنای بزرگ است و حمام گرده حمام در خیابان فرهنگ روبروی مسجد جامع واقع شده است که سال ۱۳۸۶ با همکاری شهرداری میمه و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان به موزه تبدیل شده است. موزه میمه از لحاظ طبقه بندی موزه ها از نوع مردم شناسی می باشد. که هدف اصلی آن معرفی فرهنگ بومی وآداب ورسوم و سنن، حرفه و پیشه و شغل مردم منطقه در زمان قدیم بوده است.
این موزه از بخشهای مختلفی از جمله ورودی، اطلاعات و بلیت فروشی، اتاق معرفی و انجمن‌های مردم نهاد، تالار نمایش مشاغل، تالار نمایش اشیاء، اتاق کشاورزی طراحی شده است که تمامی آثار به نمایش در آمده توسط مردم سخت کوش وعاشق فرهنگ میمه اهداء شده است.
موزه مردم شناسی حمام میمه با هدف معرفی فرهنگ بومی و آداب و رسوم مردم منطقه در حمام عهد صفوی میمه، با پیشینه حدود۴۰۰ سال تأسیس و راه اندازی شد و حدود به ۶۰۰ شیء قدیمی و تاریخی در این موزه نگهداری می شود. ابزارهای قدیمی‌که در ساخت خانه‌ها مورد استفاده بود، ابزارهای قدیمی‌کشاورزی مردم میمه، کرسی، کلک، خمره، صندوق و یخدان‌های قدیمی، گاو آهن، وسایل پخت نان و کمچه و انواع وسایل زندگی دوران گذشته در منطقه میمه وشهرهای اطراف آن در همین موزه نگهداری می‌شوند.
حمام گرده میمه که فضایی بیش از ۵۰۰ متر مربع را در مجاورت مسجد جامع به خود اختصاص داده که با شماره ۱۴۱۹۵ در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است.
نظر شما