به گزارش گروه پایداری خبرگزاری ایمنا، شهر هویزه جنوبی ترین شهر دشت آزادگان و مرکز بخش هویزه یا هوزگان است و در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی سوسنگرد قرار دارد. هویزه کلمه ای عربی است و از «هیازت» به معنی آباد کردن مشتق شده است. این شهر و حومه ی آن در دوره ی خلفای اسلامی ، آباد و سرسبز بود و کوشک هویزه و کوشک بصره دو قلعه ی محکم و دژ دفاعی این سرزمین به شمار می آمد. بخش هویزه با رودخانه ی کرخه نور آبیاری می شود و آب و هوای آن گرم و خشک است.
نژاد مردم هویزه آریایی و سامی است و به زبان فارسی و عربی سخن می گویند و اغلب شیعه ی دوازده امامی هستند. از اوایل سال ۱۳۵۸ حکومت بعث عراق علاوه بر ایجاد تحرکات در مرزهای مشترک دو کشور اقدامات گسترده ای نیز در داخل ایران آغاز کرد. در این میان منطقه ی عرب نشین هویزه از اهمیت ویژه ای برخوردار بود.
با آغاز جنگ، هویزه آخرین شهر در بخش آزادگان بود که به اشغال ارتش عراق در آمد. نیروهای عراقی پس از پیش روی در منطقه ی سوسنگرد و کرخه نور، عملا هویزه را در محاصره داشتند لیکن برای اشغال آن تعجیل نمی کردند تا این که عملیات نصر در ۱۵/۱۰/۱۳۵۹ آغاز و در اولین مرحله ی آن یک تیپ عراقی منهدم شد. اما در مراحل بعدی عملیات با ناکامی رو به رو شد و با کاهش تدریجی توان مدافعان، دشمن در روز ۱۸/۱۰/۱۳۵۹ خود را به کرخه نور رساند و نیروهای خودی برای جلوگیری از نفوذ دشمن به شمال کرخه نور، ناچار شدند حین عقب نشینی پل واقع در روستای حمودی فردوس را تخریب کنند.
دشمن با تجاربی که از جریان مقاومت سوسنگرد و خرمشهر کسب کرده بود، قصد داشت با پیش روی گام به گام و محتاطانه، محاصره ی شهر را از چهار طرف کامل کند و هنگامی که شهر کاملاً تخلیه شده و دیگر مقاومتی در آن نباشد وارد هویزه شود. لذا در روز ۲۱/۱۰/۱۳۵۹ حدود پنجاه تانک دشمن در نزدیکی روستای ساریه موضع گرفتند و در جنوب شرقی هویزه نیز نیروهای دشمن تا ۲ کیلومتری شهر پیش روی نموده و شهر را زیر آتش خود قرار دادند.
در روز ۲۳/۱۰/۱۳۵۹ یک گردان تانک و یک گردان پیاده از ارتش عراق نیز در یک کیلومتری شرق هویزه محاصره را کامل کردند. نیروهایی هم که از دو روز قبل در نزدیکی روستای ساریه مستقر بودند، پیش روی کرده و جاده را در اختیار گرفتند.
در روز ۲۵/۱۰/۱۳۵۹ در حالی که هویزه زیر آتش قوای دشمن بود، یک گردان پیاده عراق نیز خود را به روستای ساریه رساند و در آنجا مستقر شد.
به این ترتیب هویزه علاوه بر شرق و جنوب، از سمت شمال و غرب نیز محاصره شد و دشمن در تاریخ ۲۷/۱۰/۱۳۵۹ وارد شهر شد و با استقرار چند تانک برای تأمین در داخل شهر، افراد پیاده با اطمینان از نبودن نیروهای مقاومت، به غارت منازل مردم مشغول شدند.
این شهر در طی دوران محاصره به کلی تخریب شد به نحوی که قدم گاه حضرت عباس(ع) و ساختمان مقابل آن تنها آثار باقی مانده از شهر قدیم هویزه است. از آن زمان هویزه در اشغال دشمن بود تا آن که در تاریخ ۱۹/۲/۱۳۶۱ با عقب نشینی دشمن، در مرحله دوم عملیات بیت المقدس آزاد شد.
در این عملیات، قوای قرارگاه قدس به پنج گروه تقسیم شد و قدس ۱ در غرب هویزه و قدس های ۲، ۳، ۴، ۵ در شرق هویزه وارد عمل شدند. در نتیجه تلاش هایی که باعث عقب نشینی دشمن از این منطقه شد، حدود ۴۱۰۰ کیلومترمربع از منطقه اشغالی شامل جفیر، پادگان حمید و به خصوص هویزه آزاد شد.
بلافاصله پس از آزادی هویزه، آستان قدس رضوی به فرمان حضرت امام خمینی(ره) کار ساخت شهر جدید هویزه را که سه برابر شهر ویران شده ی قبل بود را آغاز نمود که تا سال ۱۳۶۴ همچنان ادامه داشت.
یادمان شهدای هویزه که در سال ۱۳۶۲ احداث شد در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهر هویزه و جنوب رودخانه کرخه نور قرار دارد. در این یادمان، مزار شهید سید حسین علم الهدی و یارانش که پیکرهای مطهرشان پس از آزادسازی این منطقه، شناسایی و به خاک سپرده شد، قرار دارد.
نظر شما