به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، در حال حاضر یکی از روش های بسیار مقرون به صرفه برای ذخیره اطلاعات در فضای کوچک، استفاده از نوارهای مغناطیسی است که ظرفیت بالایی دارند و قادرند داده‌ها را به مدت 30 سال نگهداری کنند.
اما با توجه به این که اطلاعات تولید شده در دوسال گذشته بیش از تمام اطلاعاتی است که بشر در تاریخ خود تولید کرده است، به‌نظر می رسد نوارهای مغناطیسی نیز طرف دو دهه آینده کارآیی خود را از دست می‌دهند.  
ممکن است استفاده از یک ماده زیستی مانند دی ان ای برای پشتیبان‌گیری از حجم عظیم اطلاعات دیجیتالی، انتخاب عجیبی به‌نظر برسد اما بیش از 70 سال است که قابلیت فوق‌العاده دی‌ان ای در فشرده‌سازی داده‌ها در یک فضای بسیار کوچک شناسایی شده است.  
اولین استفاده عملی از دی ان ای برای ذخیره اطلاعات به پنج سال قبل باز می‌گردد. در آن زمان محققان دانشگاه هاروارد یک کتاب حاوی تصاویر دیجیتالی با قالب jpg را درون 55 هزار رشته دی ان ای ذخیره کردند. از آن هنگام این فناوری به گونه‌ای متحول شده است که متخصصان توانسته‌اند 215 پتابایت معادل 215 میلیون گیگابایت اطلاعات را درون یک گرم دی ان ای ذخیره کنند.
البته این فرآیند به هیچ عنوان سریع و ارزان نیست. سال گذشته مایکروسافت 200 مگابایت اطلاعات مربوط به 10 اثر کلاسیک را درون دی ان ای ذخیره کرد. انجام این کار با استفاده از مواد اولیه موجود دربازار 800 هزا دلار هزینه دربر داشت و البته ثبت اطلاعات روی دی ان ای با سرعت 400 بایت در ثانیه انجام شد.  
بر اساس برآورد مایکروسافت برای این که ذخیره اطلاعات روی دی ان ای مقرون به صرفه باشد، باید سرعت انتقال اطلاعات به 100 مگابایت در ثانیه برسد. متخصصان مایکروسافت اعتقاد دارند با توجه به گسترش دانش ژنتیک و کاهش هزینه‌های دستکاری توالی ژنتیکی تا پایان دهه حاضر میلادی استفاده از این شیوه ذخیره‌سازی کاملا مقرون به صرفه خواهد بود.