به گزارش ایمنا، به همین دلیل هم هست که شعرای اهل بیت و مدیحه سرایان و منقبت گویان ایشان که توانسته اند هنر اصیل شاعری را در خدمت بیان اندیشه های سترگ ایمانی قرار دهند، در میان یادها و یادگارها جاودانه مانده اند. مرحوم «محمدرضا آقاسی» هم از جمله همین شاعران است که بسیاری از ما با نام او آشناییم و دست کم بیتی از ابیات زیبای او را شنیده و زیر لب زمزمه کرده ایم.
خبر آمد خبری در راه است
سرخوش آن دل که از آن آگاه است
دل ما از خبرت سرخوش کن
هر که شد بی خبر او گمراه است
شاعر و مثنوی‌سرای اهل بیت(ع)
محمدرضا آقاسی، ۲۴ فروردین ماه سال ۱۳۳۸ در تهران در خانواده‌ای مذهبی و شاعر متولد شد. وی به علت اختلاف نظر با مسئولین هنرستان تجسمی ادامه تحصیل نداد و به مدرک سیکل اکتفا کرد. آقاسی قبل از انقلاب، در سالهای ۵۵ و ۵۶ به عضویت انجمنهای ادبی آن زمان درآمد و بعد از انقلاب نیز از محضر اساتیدی چون مهرداد اوستا و یوسف میرشکاک استفاده نمود. وی از سال ۵۱ شروع به سرودن شعر نمود اما عمده اشعار وی متعلق به سالهای ۶۸ به بعد است.
آقاسی مدتی نیز در جبهه‌های جنگ در مناطق شوش دانیال و جزیره مجنون و سه راه جفیر و شلمچه بود. از وی که با مثنوی بلند شیعه در جامعه شناخته شد، اشعار زیادی در خصوص جبهه و اهل بیت بر جای مانده است.
محمدرضا آقاسی، شاعر و مثنوی‌سرای اهل بیت عصمت و طهارت، در سن ۴۶ سالگی، بامداد سه شنبه سوم خرداد ماه ۸۴ به علت عارضه قلبی در مرکز تخصصی قلب تهران دار فانی را وداع گفت. پیکر وی ۵ خردادماه از مقابل معراج الشهدای تهران تشییع و در قطعه ۴۴ شهیدان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
در ادامه به مرور یکی از اشعار مرحوم آقاسی با نام «درویشی» می پردازیم.
چیست درویشی به جز خالی شدن
در دل گرداب طوفانی شدن
موج ورزیدن به بحر کائنات
تشنه ماندن بر لب آب فرات
گر تو درویشی دمی اندیشه کن
سیره ی آل علی را پیشه کن
شاهد اقبال در آغوش کیست
کیسه ی نان و رطب بر دوش کیست
کیست آن کس کز علی یادی کند
بر یتیمان من امدادی کند
دست گیرد کودکان درد را
گرم سازد خانه های سرد را
ای جوانمردن جوانمردی چه شد
شیوه ی رندی و شبگردی چه شد
شیعگی تنها نماز و روزه نیست
آب تنها در میان کوزه نیست
کوزه را پر کن زآب معرفت
تا در او جوشد شراب معرفت/
نظر شما