چند کلامی با جناب آقای روحانی...

سیدسعید ابطحی دبیر گروه سیاسی خبرگزاری ایمنا: با توجه به اینکه خبرگزاری ایمنا وابسته به شهرداری اصفهان بوده و بر اساس دولتی بودن و تأمین بودجه از محل بیت المال منع شده است که در انتخابات از هرگونه جانبداری له یا علیه نامزدهای انتخاباتی ریاست جمهوری اظهار نظر کند بنا را بر این گذاشته ایم تا با فراهم آوردن فضایی شفاف مردم را در راستای انتخاب اصلح یاری کنیم.

اما در این میان شب گذشته جناب آقای روحانی در برنامه ای که با عنوان «با دوربین» از شبکه یک سیما پخش شد تهمتی به نظام نسبت دادند که برای دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران، سکوت را جایز ندیده و لازم است تا در این مورد به این تهمت پاسخ داده شود چراکه این خبرگزاری در چارچوب نظام اسلامی فعالیت کرده و خود را ملزم می داند تا از میراث ماندگار خمینی کبیر(ره) حراست کند.

جناب آقای رئیس جمهور در این برنامه عنوان کردید: «مگر می‌شود مردمی به دولت منتخب‌شان امید نداشته باشند، به نظام امید داشته باشند؟ مگر شدنی است؟ اگر ما مردم را از دولت منتخب‌ مردم مأیوس می‌کنیم، معنی‌اش این است که از نظام هم مأیوس می‌کنیم».

جناب آقای روحانی؛ متأسفانه یکی از ایرادهایی که همواره به مسئولان بوده است این است که چون شما کم کاری ها و انتقادات را به پای نظام می نویسند؛ این مسئله هم تنها به امروز محدود نبوده و در گذشته نیز این مسئله جریان داشته است، بداخلاقی ای که میراث دهه 70 بوده و با شعار «مخالف ...؛ مخالف رهبری است؛ مخالف رهبری دشمن پیغمبر است!» جان گرفت و همین بداخلاقی در دهه 80 با جمله «اطاعت از رئیس جمهور اطاعت از خداست!» رنگ دیگری می گیرد.

و بر اساس همین بداخلاقی موروثی است که شما هر گونه انتقاد و ناامیدی از دولتتان را به انتقاد و ناامیدی از نظام تعبیر می کنید؛ در حالی که مردم به نظامشان امیدوارند؛ حضور مردم در انتخابات ها به خوبی نشان می دهد که مردم به تغییر و اصلاح در مسئولان در راستای اهداف نظامشان امیدوار بوده معتقدند که رأی و نظرشان در این نظام محترم شمرده می شود.

لازم است بدانید که این ملت نه از نظامشان بلکه از ناکارآمدی برخی مسئولانشان نا امید شده اند، از مسئولانی نا امید شده اند که نتوانسته با وجود وعده های بسیار، مشکل اشتغال، تولید، ازدواج و مشکلات اقتصادی و معیشتی آنان را برطرف کرده و بر همین اساس امیدشان را از این عده مسئولان از دست داده اند و امید به تغییر دارند. چراکه شاهدند نسخه ای -کم نقص و یا شاید بی نقص- برای اقتصادشان با عنوان «اقتصاد مقاومتی» پیچیده شده است اما به آن عمل نمی شود.

جناب آقای روحانی از سوی دیگر لازم است بدانید که این مردم بارها از منتخبانشان نا امید شده اند؛ از دولت سازندگی نا امید شدند و به دولت اصلاحات پناه آوردند؛ باز پس از 8 سال از دولت اصلاحات نا امید شدند و به دولت نهم پناه آوردند؛ و باز پس از 8 سال از مسئولانشان نا امید شدند و به دولت شما که شعار امید می داد امیدوار شدند؛ اما این به این معنا نیست که در پایان هر دولت مردم از نظامشان نا امید شده باشند که اگر اینگونه بود این نظام بسیار پیش تر از این ماهیت خود را از دست داده بود.

همچنین امید به شما در سال 92 متضمن این نیست که اگر یکبار مردم به شما امید داشتند این امید همواره برای شما باقی بماند؛ بلکه این عملکرد شماست که سبب می شود مردم به شما امیدوار باشند یا نا امید شوند؛ بنابر این از سخنان شما اینگونه برداشت می شود که اگر مردم از شما نا امید شوند یعنی عمر این نظام به سر رسیده و یا به انحراف رفته است!

در پایان متذکر می شوم جناب آقای روحانی برای ثبات امید مردم به شما 4 سال فرصت داشتید؛ هرچند هنوز هم این فرصت به صورت کامل از دست نرفته است؛ پس برای احیای امید مردم به خودتان تلاش کنید و با صداقت با مردم رفتار کنید و چنانچه مردم از شما نا امید شدند و در انتخابات پیش رو شما را انتخاب نکردند به رأی و نظر مردم تمکین کنید و احترام بگذارید و این را بدانید که این مردم همواره در کنار این انقلاب و نظام از 8 سال جنگ تحمیلی گرفته تا امروز همواره به این نظام امیدوار بوده و هستند.