به گزارش ایمنا، شیخ طوسی در کتاب مصباح المتهجد نوشته است که در چنین روزی یعنی روز سوم ماه شعبان، میلاد امام حسین(ع) واقع شده و سپس دعای زیر را برای این روز نقل می نماید. دقیقاً همین روایت را از جانب قاسم بن علاء همدانی وکیل امام حسن عسکری (ع) در کتاب اقبال الاعمال جناب سید بن طاوس می توان مشاهده کرد. همچنین علامه محمد باقر مجلسی در بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، ج۵۳، ص: ۹۴ به هر دو نقل اشاره می‌کند.
در متن توقیع خارج شده به سوی قاسم بن علاء همدانی آمده است که «مولای ما حسین (ع) متولد شد روز پنجشنبه سوم شعبان، پس روزه بگیر آن روز را و این دعا را در آن روز بخوان»
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِی هَذَا الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلاَلِهِ وَ وِلاَدَتِهِ
ای خدا از تو درخواست می‌کنم به حق مولود در این روز (حضرت حسین (ع) ) که پیش از آنکه متولد شود به شهادتش وعده داده شده است.
بَکَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِیهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَیْهَا وَ لَمَّا یَطَأْ (یُطَأْ) لاَبَتَیْهَا
و هنوز قدم به سنگلاخ دنیا نگذارده، آسمان و زمین و هر چه در اوست به مظلومیش گریست.
قَتِیلِ الْعَبْرَهِ وَ سَیِّدِ الْأُسْرَهِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَهِ یَوْمَ الْکَرَّهِ
کشته شد تا خلق بر او بگریند آنکس که سید قبیله و بزرگ عالم بود آنکه به انتقام خون پاکش در رجعت ظفر و نصرت پایدار خواهد یافت.
الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّهَ مِنْ نَسْلِهِ وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِی أَوْبَتِهِ
در برابر قتلش، امامان و پیشوایان دین از نسل پاک اوست و شفای هر مرض در تربت او
وَ الْأَوْصِیَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ غَیْبَتِهِ حَتَّی یُدْرِکُوا الْأَوْتَارَ وَ یَثْأَرُوا الثَّارَ وَ یُرْضُوا الْجَبَّارَ
و هر که را محبت اوست در رجعتش پس از قائم آل محمد (ع) و طول غیبت فیروز خواهد بود تا آنکه به خونخواهی او برخیزند و خدا را خوشنود سازند.
وَ یَکُونُوا خَیْرَ أَنْصَارٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَعَ اخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ
و بهترین یاران دین خدا باشند درود خدا بر آنان تا زمانیکه آمد و شد روز و شب در جهان برقرار است.
اللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَیْکَ أَتَوَسَّلُ وَ أَسْأَلُ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِی‌ءٍ إِلَی نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِی یَوْمِهِ وَ أَمْسِهِ
بارالها به حق آنها به درگاه تو توسل می‌جویم و درخواست می‌کنم مانند گناهکاری که معترف به گناه خود است و از افراط کاری روز و شب بر خویش ستم کرده.
یَسْأَلُکَ الْعِصْمَهَ إِلَی مَحَلِّ رَمْسِهِ
از تو درخواست می‌کند که ایمانش را تا وقت مرگ محفوظ داری.
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَتِهِ وَ بَوِّئْنَا مَعَهُ دَارَ الْکَرَامَهِ وَ مَحَلَّ الْإِقَامَهِ
بارالها درود فرست بر محمد (ص)و عترت پاکش و ما را در زمره آن بزرگوار محشور گردان و در دار کرامتت بهشت‌و محل اقامت ابد با او قرین ساز.
اللَّهُمَّ وَ کَمَا أَکْرَمْتَنَا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَکْرِمْنَا بِزُلْفَتِهِ وَ ارْزُقْنَا مُرَافَقَتَهُ وَ سَابِقَتَهُ
خدایا چنانکه به ما معرفتش را عطا فرمودی تقرب و رفاقت با سبقت حضرتش را نیز عطا فرما.
وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ وَ یُکْثِرُ الصَّلاَهَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ
و ما را از آنان قرار ده که تسلیم فرمان اویند و درود بر او چون نامش یاد شود بسیار فرستند.
وَ عَلَی جَمِیعِ أَوْصِیَائِهِ وَ أَهْلِ أَصْفِیَائِهِ الْمَمْدُودِینَ مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاِثْنَیْ عَشَرَ النُّجُومِ الزُّهَرِ وَ الْحُجَجِ عَلَی جَمِیعِ الْبَشَرِ
و هم درود بر جمیع اوصیاء و جانشینانش و اهل برگزیده‌اش که تو آنان را دوازده نفر در شمار آوردی که آنها ستارگان روشن و حجتهای تو بر جمیع بشرند.
اللَّهُمَّ وَ هَبْ لَنَا فِی هَذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَهٍ وَ أَنْجِحْ لَنَا فِیهِ کُلَّ طَلِبَهٍ کَمَا وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ
خدایا در این روز به ما بهترین موهبت را عطا فرما و کلیه حوایج ما را برآور چنانچه حسین (ع) را به جدش محمد (ص)عطا فرمودی.
وَ عَاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ فَنَحْنُ عَائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَ نَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
و آنچنانکه فطرس ملک به مهد او (امام حسین (ع)) پناه برد، پس ما پناه جسته به قبر مطهرش پس از شهادتش و بر تربت پاکش حضور یافته و رجعت آن بزرگوار را منتظریم این دعای ما را اجابت کن ای پروردگار عالم.
سپس در ادامه می‌افزایند:
پس می‌خوانی بعد از این به دعای حسین (ع): و این آخر دعای آن حضرت است در روزی که بسیار شده بود دشمنان او یعنی روز عاشوراء:
پس می‌خوانی بعد از این به دعای حسین (ع) و این آخر دعای آن حضرت است در روزی که بسیار شده بود دشمنان او یعنی روز عاشوراء:
اللَّهُمَّ أَنْتَ مُتَعَالِی الْمَکَانِ عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ شَدِیدُ الْمِحَالِ غَنِیٌّ عَنِ الْخَلاَئِقِ عَرِیضُ الْکِبْرِیَاءِ
خداوندا! تو بلند مقام با جلال و جبروت محکم تدبیر بی‌نیاز از خلقی که ملک کبریایی او پهناور.
قَادِرٌ عَلَی مَا تَشَاءُ قَرِیبُ الرَّحْمَهِ صَادِقُ الْوَعْدِ سَابِغُ النِّعْمَهِ حَسَنُ الْبَلاَءِ
و قدرتت به هر چیز شامل و رحمتت به همه نزدیک وعده‌ات صدق و حقیقت نعمتت فراوان و امتحانت نیکوست.
قَرِیبٌ إِذَا دُعِیتَ مُحِیطٌ بِمَا خَلَقْتَ قَابِلُ التَّوْبَهِ لِمَنْ تَابَ إِلَیْکَ
هر کس تو را بخواند به او نزدیک خواهی بود و هر که به درگاهت توبه کند می‌پذیری.
قَادِرٌ عَلَی مَا أَرَدْتَ وَ مُدْرِکٌ مَا طَلَبْتَ وَ شَکُورٌ إِذَا شُکِرْتَ وَ ذَکُورٌ إِذَا ذُکِرْتَ
هر چه بخواهی توانی کرد هر چه طلبی بیابی به شکرگزاران پاداش می‌دهی و هر که به یاد تو باشد از او یاد می‌کنی.
أَدْعُوکَ مُحْتَاجاً وَ أَرْغَبُ إِلَیْکَ فَقِیراً وَ أَفْزَعُ إِلَیْکَ خَائِفاً وَ أَبْکِی إِلَیْکَ مَکْرُوباً
من ای خدا با فقر و احتیاج تو را می‌خوانم و از بینوایی به درگاهت با شوق می‌آیم و با خوف و هراس به درگاهت می‌نالم و غمگین به پیشگاهت می‌گریم.
وَ أَسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کَافِیاً
و از تو در حالیکه ضعیفم، مدد می‌طلبم و برای کفایت امورم بر تو توکل می‌کنم.
احْکُمْ بَیْنَنَا وَ بَیْنَ قَوْمِنَا (بِالْحَقِّ) فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ خَدَعُونَا وَ خَذَلُونَا وَ غَدَرُوا بِنَا وَ قَتَلُونَا
پس خدایا تو میان ما و قوم ما به حق حکم فرما که این قوم ما را فریب داده و به ما خدعه زدند و ما را ترک گفته و یاری نکردند و به مکر و فریب ما را شهید کردند.
وَ نَحْنُ عِتْرَهُ نَبِیِّکَ وَ وَلَدُ (وُلْدُ) حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسَالَهِ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَی وَحْیِکَ
در صورتی که ما عترت پیغمبر تو بودیم و فرزندان حبیب تو محمد بن عبد الله که تو او را به رسالت برگزیدی و بر وحی خود امین قرار دادی.
فَاجْعَلْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
ای خدا پس در امور ما گشایش و آسایش عطا فرما به حق رحمت بی‌پایانت ای مهربانترین مهربانان عالم.
در روایت دیگری نیز آمده است که ابن عیاش گفت شنیدم از حسین بن علی بن سفیان بزوفری که می‌گفت حضرت صادق (ع) می‌خواند این دعا را در این روز و فرموده که این دعا از دعاهای روز سوم شعبان است و آن روز ولادت حسین (ع) است./
نظر شما