● مورخان؛ سالروز درگذشت ابوالفضل احمد بن ابی طاهر طيفور بغدادی معروف به ابن طيفور؛ اديب و كاتب عرب و ايرانی‌الاصل (280 هجری قمری)، تگودار احمد؛ ايلخان مسلمان مغول (683 هجری قمری)، ميرزامحمدحسين نائينی؛ مرجع و زعيم حوزهی علميه و مجاهد دوران مشروطه (1355 هجری قمری) و آيتالله سيدرضا صدر؛ عالم و فقیه معاصر (1415 هجری قمری) را در تاریخ بیست و ششم جمادی‌الاولی ذکر نموده‌اند.
● 26 جمادی‌الاولی 280 هجری:
درگذشت ابن طيفور شاعر و نويسندهي ايراني‌الاصل در چنين روزي از سال 280 هجري قمري رخ داد.
ابوالفضل احمد بن ابي طاهر طيفور بغدادي معروف به ابن طيفور؛ اديب و كاتب عرب و ايراني‌الاصل و اهل خراسان، در سال 204 ق هم‌زمان با ورود مأمون عباسي به بغداد متولد شد و بعد از گذراندن دوره‌ي مکتب، در بازار کتاب‌فروشان بغداد به کتابت مشغول شد.
ابن طيفور در بازار کتاب‌فروشان با بسياري از مشاهير علم و ادب آشنا شد و از محضر آن‌ها دانش آموخت. از آن‌جا كه ابن طيفور، اهل ذوق و فهم بود، در سايهي دانش گسترده و طبع لطيف خود، شعر نيز ميسرود و از اين جهت، شهرت بسيار يافت.
ابن طيفور در آثار منظومش ميراث کهن ادبي را گرد آورد و آن را با ديدگاه انتقادي خود آراسته است. ابن طيفور بدون استفاده از هرگونه صفت ادبي و بسيار ساده و روان مينوشت و از الفاظ غريب بهکار نميبرد. همچنين در اشعارش وزنها سبک و کوتاهند و مضامين کهن بهندرت ديده ميشود.
ابن طيفور اشعاري واقعگرايانه و مطابق احوال عامه سروده و در هر دو مقولهي نويسندگي و شاعري آثاري ارزشمند ـ نزديک به 50 کتاب ـ از خود بهجاي گذاشته است. ابن طيفور سرانجام در 26 جماديالاولي سال 280 هجري قمري در سن 76 سالگي در بغداد وفات يافت و در مقبرهي بابالشام آن شهر مدفون گشت.
برخي از آثار ابن طيفور عبارتند از:
المنثور والمنظوم - المؤلفين - اخبار بشار بن برد و اختبار شعره - اخبار مروان و آل مروان - الجواهر - الهدايا - السرقات - القاب‌الشعرا - المعروفين من‌الانبياء - فضل‌العرب علي‌العجم - مرثية هرمز بن کسري بن انوشروان - المصلح والوزيرالمعين - تاريخ بغداد.
● 26 جمادی‌الاولی 683 هجری:
قتل تگودار احمد ايلخان مسلمان مغول در چنين روزي از سال 683 هجري قمري رخ داد.
تگودار پس از به سلطنت رسيدن در سال 681 ق، بر اثر معاشرت با مسلمانان به دين اسلام درآمد و خود را سلطان احمد خواند. تگودار چون متدين به دين اسلام بود، با پادشاه مصر صلح كرد، اما ارغون و ديگر شاهزادگان مغول، اين امر را بهانه ساخته، توطئهاي عليه تگودار به راه انداختند و سر به طغيان برداشتند.
اين توطئه با شكست ارغون پايان يافت ولي چون تگودار هنوز از ارغون بيم داشت وي را به خدمت خواست و نوازش كرده و به حكومت خراسان بازگردانيد. ارغون از پاي ننشست و به كمك امراي مغول، در شبي كه سلطان مست بود به اردوي او ريختند و قصد جان او كردند.
در اين ماجرا تگودار احمد از مهلكه جان سالم به در برد و به آذربايجان گريخت. او در حين فرار دستگير شد و به امر ارغونخان در 26 جماديالاولي سال 683 هجري قمري، ستون فقرات او را شكسته و بدينترتيب او را به قتل رساندند، زيرا طبق رسوم مغول، شاهزادگان را ميبايست بدون اينكه خونشان ريخته شود اعدام نمايند.
● 26 جمادی‌الاولی 1355 هجری:
رحلت محقق كبير و فقيه شهير آيتالله العظمي ميرزامحمدحسين نائيني مرجع و زعيم حوزهي علميه و مجاهد دوران مشروطه در چنين روزي از سال 1355 هجري قمري رخ داد.
آيتالله ميرزامحمدحسين نائيني در سال 1277 ق در شهر نائين به دنيا آمد. تحصيلات ابتدايى حوزوي خود را در زادگاه خويش گذراند و در هفده سالگي به شهر اصفهان هجرت كرد و سپس در سال 1303 ق به عراق رفت.
ميرزاي نائيني در آغاز ورود به عتبات، پس از زيارت بارگاه ملكوتي امام علي (ع) راهي سامرا شد و در محضر درس مرجع كبير و فقيه جليل، ميرزامحمدحسن شيرازي حاضر گرديد. او همچنين در درس آيات عظام سيدمحمد طباطبايى فشاركي و سيداسماعيل صدر حضور يافت و در نجف به حلقهي درس ملاحسينقلي همداني پيوست.
پس از مدتي، ميرزاي نائيني در كنار تدريس، در جلسهي علمي آخوند خراساني حاضر شد و از محرمان اسرار وي گرديد. ميرزا با مقام والاي علمي، سياسي و معنوي خود، شاگردان فاضل و آگاهي را به عالم اسلام عرضه كرد كه از آن جمله حضرات آيات: سيدمحسن طباطبايى حكيم، سيدجمالالدين گلپايگاني، سيدمحمدحجت كوهكمرهاي، سيدمحمدهادي ميلاني، شيخ محمدتقي آملي، سيدابوالقاسم خويى، علامهي طباطبايى، ميرزاهاشم آملي و دهها تن ديگر، از پرورشيافتگان درس مكتب اين عالم برجسته ميباشند.
ايشان همچنين با حضور خود، نهضت مردمي مشروطه در ايران را تأييد كرد. آيتالله نائيني كتاب "تنبيه الامه" را در بحران انقلاب مشروطه در سال 1327 ق به زبان فارسي نوشت که از سوي آيتالله مازندراني و آيتالله آخوند خراساني مورد تأييد قرار گرفت. اين كتاب دربارهي انواع استبداد و حكومتهاي خودكامهي شاهان مستبد و همچنين وظايف علما و فقها در قبال دين و اوضاع ايران در دوران قاجاريه نگاشته شده است.
سرانجام آيتالله ميرزامحمدحسين نائيني پس از عمري تلاش و خدمت، در 26 جمادي الاولي سال 1355 هجري قمري در سن 78 سالگي به جوار رحمت ايزدي پيوست و پس از تشييعي باشكوه و اقامهي نماز توسط آيتالله سيدابوالحسن اصفهاني در كنار حرم مطهر حضرت علي (ع) به خاك سپرده شد.
● 26 جمادی‌الاولی 1415 هجری:
رحلت آيتالله سيدرضا صدر در چنين روزي از سال 1415 هجري قمري رخ داد.
آيتالله سيدرضا صدر در سال 1339 هجري قمري در بيت علم و تقوا و مرجعيت در مشهد مقدس به دنيا آمد. پدر ايشان، آيتالله العظمي سيدصدرالدين صدر، از علما و مراجع بزرگ زمان بود و پس از رحلت حاج شيخعبدالکريم حائري يزدي، ادارهي حوزهي علميهي قم را بههمراه دو تن از مراجع عصر بر عهده گرفت.
ايشان همچنين برادر بزرگ امام موسي صدر، مرجع و رهبر بزرگ لبنان است. سيدرضا مقدمات و سطح را در مشهد فراگرفت و در 25 سالگي بههمراه پدر بزرگوارش به حوزهي قم عزيمت کرد. آيتالله صدر در قم از محضر آيات عظام سيدشهابالدين مرعشي نجفي، سيدمحمد محقق داماد، سيدحسن صدر، سيدمحمدحجت کوهکمرهاي، سيدحسين بروجردي و حضرت امام خميني (ره) استفاده برد و از چهل سالگي به تدريس دروس خارج پرداخت.
اين عالم بزرگوار بر علوم معقول و منقول مانند تفسير، حديث، فقه، اصول، کلام، تاريخ، ادبيات عرب و عجم، حکمت، فلسفه، اخلاق و عرفان مسلط بود و با زبانهاي فرانسه و انگليسي نيز آشنايي داشت.
قدرت ضبط و حافظهاش شگرف و از ويژگيهايش، زهد، تعبد، تهجد، تواضع، صراحت لهجه، قلم زيبا و جذاب بود. همچنين "اجتهاد و تقليد"، "تفسير سورهي حجرات"، "قرآنشناسي"، "بانوي کربلا" و دهها کتاب ديگر از آثار ارزشمند آن عالم رباني ميباشد.
آيتالله سيدرضا صدر سرانجام در 26 جماديالاولي سال 1415 هجري قمري در سن 73 سالگي در تهران بدرود حيات گفت و پس از تشييعي باشکوه، در صحن مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.
خبرگزاری ایمنا: آيتالله العظمی ميرزامحمدحسين نائينی در چنین روزی از سال 1355 هجری قمری دار فانی را وداع گفت. ايشان با حضور خود، نهضت مردمی مشروطه را تأييد كرد و كتاب "تنبيه الامه" را در بحران انقلاب مشروطه به زبان فارسی نوشت که دربارهی انواع استبداد و حكومتهای خودكامهی شاهان مستبد و همچنين وظايف علما و فقها در قبال دين و اوضاع ايران در دوران قاجاريه است.
کد خبر 28532
نظر شما