به گزارش ایمنا "بلاستوسیستیس هومینیس" انگلی تک‌یاخته، بی‌هوازی و زئونوز (مشترک بین انسان و حیوان) است که در روده بزرگ انسان و بسیاری از مهره‌داران دیگر یافت میشود. عده‌ای این ارگانیسم را قارچ و عده‌ای آن را تک‌یاخته معرفی کردند.
با وجود اینکه برخی از خصوصیات تک‌یاخته را ندارد به دلیل وجود دو فرم ترفوزوئیت (فرم فعال) و کیستی، هنوز آن را تک‌یاخته می‌دانند. به دلیل ناشناخته بودن جایگاه و بیماری‌زایی، تشخیص و درمان آن با مشکل همراه است. حدود یک قرن از تشخیص آن در مدفوع انسان می گذرد ولی تا مدت ها آن را غیر بیماری زا می‌دانستند تا اینکه در سالهای اخیر با مطالعات وسیع و معلوم شدن بسیاری از مجهولات، اهمیت بیماری زایی آن برای انگل‌شناسان معلوم شد. برای آشنایی بیشتر در این زمینه گفتگویی با غزل برهان کارشناس بهداشت داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
از روش انتقال و بیماری‌زایی انگل بلاستوسیستیس هومینیس بگویید؟
این انگل انتشار جهانی دارد و انتقال در میزبانهای مختلف به صورت مستقیم و از طریق کیست به همراه آب و مواد غذایی آلوده صورت می‌گیرد. عواملی مانند فرهنگ بهداشتی، فصول سال، ارتباط با حیوانات و سن و جنس در شیوع آن موثرند. در بزرگسالان شایعتر است و ۳.۲ موارد آلودگی در مردان دیده شده است. شیوع این بیماری در افراد با نقص سیستم ایمنی بیشتر است. فرم ترفوزوئیت این انگل در لابه‌لای کریپت های مخاط روده جایگزین و در آنجا مستقر می¬شود و به مرور به فرم کیستی درآمده، به کانال روده ریخته می شود و سپس کیست ها با مدفوع دفع می‌شوند.
اگر شخصی دچار انتقال بیماری از این انگل شد، با چه علایمی می‌توان پی برد؟
در بسیاری از مطالعات، این انگل را بیماری‌زا به حساب آورده‌اند و علایمی مانند اسهال های حاد و مزمن، درد و نفخ شکم، یبوست، تهوع، سندرم تحریک پذیری و التهاب روده ای، درد مفاصل، راش های پوستی و خارش مقعد را به آن نسبت می دهند. کاهش اشتها، کاهش وزن، خستگی، بی‌حالی، تب و افسردگی از جمله سایر علایم بیماری به ویژه در بین کودکان است. از آنجا که مانند برخی دیگر از انگل های گوارشی، این انگل در افراد فاقد علامت هم دیده میشود، بیماری زایی آن بحث برانگیز شده است.
روش‌های تشخیصی آن از چه طریق است؟
مشاهده فرم ترفوزوئیتی و کیستی این انگل، به روش مطالعه میکروسکوپی از طریق لام مستقیم مدفوع تازه با سرم فیزیولوژی و محلول لوگول در مرحله اول تشخیص قرار گرفته است. از روش های رنگ‌آمیزی تری کروم و زیل نلسون نیز می‌توان جهت مشاهده فرم‌های انگل استفاده کرد. ضمنا روش‌های استاندارد تغلیظ سازی مدفوع با فرمالین اتر و کشت در محیط سرم منعقده s + HSrدر مرحله بعدی تشخیص قرار می‌گیرند. در مراحل پیشرفته تشخیصی و در موارد تحقیقاتی نیز می‌توان با استفاده از روش¬های تخصصی PCRتشخیص میکروسکوپی را تایید کرد.
در حال حاضر شیوع آن در جوامع چه میزان است؟
شیوع آلودگی به این ارگانیسم در کشورهای توسعه یافته بین ۵.۱ تا ۱۰ درصد و در کشورهای در حال توسعه تا ۵۰ درصد، گزارش شده است. با توجه به روش‌های انتقال این انگل، میزان شیوع بسته به منبع آب مصرفی و میزان تماس افراد با دام در منطقه‌های مورد بررسی شده، متفاوت خواهد بود.
برای پیشگیری چه روش‌هایی وجود دارد؟
رعایت بهداشت فردی با شستشوی مرتب دست و اندام ها، استفاده از آب آشامیدنی سالم، رعایت اصول بهداشتی در تهیه، توزیع و بسته‌بندی مواد غذایی می‌توان از این بیماری پیشگیری کرد؟
و برای درمان چه راه‌هایی هست؟
مصرف مترونیدازول در عفونت بلاستوسيستيس هومينيس علامت‌دار، با تجویز دوز۷۵۰ ميلي‌گرم خوراکي سه بار در روز براي ۱۰ روز در بزرگسالان، در اولین خط درمان قرار دارد. مطالعات نشان داده است که میزان ۵/۳۴ در صد بیماران پس از درمان نیز دارای عفونت بوده اند که این امر نشان دهنده وجود ایزوله مقاوم به درمان در این تک‌یاخته است. در مرحله دوم درمان نیز از درمان ترکیبی مترونیدازول و متوپریم سولفامتوکسازول می‌توان استفاده کرد.
/۷
با وجود اینکه برخی از خصوصیات تک‌یاخته را ندارد به دلیل وجود دو فرم ترفوزوئیت (فرم فعال) و کیستی، هنوز آن را تک‌یاخته می‌دانند. به دلیل ناشناخته بودن جایگاه و بیماری‌زایی، تشخیص و درمان آن با مشکل همراه است. حدود یک قرن از تشخیص آن در مدفوع انسان می گذرد ولی تا مدت ها آن را غیر بیماری زا می‌دانستند تا اینکه در سالهای اخیر با مطالعات وسیع و معلوم شدن بسیاری از مجهولات، اهمیت بیماری زایی آن برای انگل‌شناسان معلوم شد. برای آشنایی بیشتر در این زمینه گفتگویی با غزل برهان کارشناس بهداشت داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
از روش انتقال و بیماری‌زایی انگل بلاستوسیستیس هومینیس بگویید؟
این انگل انتشار جهانی دارد و انتقال در میزبانهای مختلف به صورت مستقیم و از طریق کیست به همراه آب و مواد غذایی آلوده صورت می‌گیرد. عواملی مانند فرهنگ بهداشتی، فصول سال، ارتباط با حیوانات و سن و جنس در شیوع آن موثرند. در بزرگسالان شایعتر است و ۳.۲ موارد آلودگی در مردان دیده شده است. شیوع این بیماری در افراد با نقص سیستم ایمنی بیشتر است. فرم ترفوزوئیت این انگل در لابه‌لای کریپت های مخاط روده جایگزین و در آنجا مستقر می¬شود و به مرور به فرم کیستی درآمده، به کانال روده ریخته می شود و سپس کیست ها با مدفوع دفع می‌شوند.
اگر شخصی دچار انتقال بیماری از این انگل شد، با چه علایمی می‌توان پی برد؟
در بسیاری از مطالعات، این انگل را بیماری‌زا به حساب آورده‌اند و علایمی مانند اسهال های حاد و مزمن، درد و نفخ شکم، یبوست، تهوع، سندرم تحریک پذیری و التهاب روده ای، درد مفاصل، راش های پوستی و خارش مقعد را به آن نسبت می دهند. کاهش اشتها، کاهش وزن، خستگی، بی‌حالی، تب و افسردگی از جمله سایر علایم بیماری به ویژه در بین کودکان است. از آنجا که مانند برخی دیگر از انگل های گوارشی، این انگل در افراد فاقد علامت هم دیده میشود، بیماری زایی آن بحث برانگیز شده است.
روش‌های تشخیصی آن از چه طریق است؟
مشاهده فرم ترفوزوئیتی و کیستی این انگل، به روش مطالعه میکروسکوپی از طریق لام مستقیم مدفوع تازه با سرم فیزیولوژی و محلول لوگول در مرحله اول تشخیص قرار گرفته است. از روش های رنگ‌آمیزی تری کروم و زیل نلسون نیز می‌توان جهت مشاهده فرم‌های انگل استفاده کرد. ضمنا روش‌های استاندارد تغلیظ سازی مدفوع با فرمالین اتر و کشت در محیط سرم منعقده s + HSrدر مرحله بعدی تشخیص قرار می‌گیرند. در مراحل پیشرفته تشخیصی و در موارد تحقیقاتی نیز می‌توان با استفاده از روش¬های تخصصی PCRتشخیص میکروسکوپی را تایید کرد.
در حال حاضر شیوع آن در جوامع چه میزان است؟
شیوع آلودگی به این ارگانیسم در کشورهای توسعه یافته بین ۵.۱ تا ۱۰ درصد و در کشورهای در حال توسعه تا ۵۰ درصد، گزارش شده است. با توجه به روش‌های انتقال این انگل، میزان شیوع بسته به منبع آب مصرفی و میزان تماس افراد با دام در منطقه‌های مورد بررسی شده، متفاوت خواهد بود.
برای پیشگیری چه روش‌هایی وجود دارد؟
رعایت بهداشت فردی با شستشوی مرتب دست و اندام ها، استفاده از آب آشامیدنی سالم، رعایت اصول بهداشتی در تهیه، توزیع و بسته‌بندی مواد غذایی می‌توان از این بیماری پیشگیری کرد؟
و برای درمان چه راه‌هایی هست؟
مصرف مترونیدازول در عفونت بلاستوسيستيس هومينيس علامت‌دار، با تجویز دوز۷۵۰ ميلي‌گرم خوراکي سه بار در روز براي ۱۰ روز در بزرگسالان، در اولین خط درمان قرار دارد. مطالعات نشان داده است که میزان ۵/۳۴ در صد بیماران پس از درمان نیز دارای عفونت بوده اند که این امر نشان دهنده وجود ایزوله مقاوم به درمان در این تک‌یاخته است. در مرحله دوم درمان نیز از درمان ترکیبی مترونیدازول و متوپریم سولفامتوکسازول می‌توان استفاده کرد.
/۷
نظر شما