عشق، به درمان سرطان کمک می کند

زندگی فراز و نشیب های فراوانی دارد. غم و شادی، خوشی و ناخوشی بخشی از زندگی انسان ها را تشکیل می دهد.
نام سرطان بر تن خیلی ها رعشه و بر دل آن ها هراس می اندازد اما آنچه مسلم است پذیرفتن بیماری با تمام درد و رنج اش و فراموش کردن تمام دلایلی است که این بیماری را برای بیمار به ارمغان آورده است.
پزشکان، محققان و روانشناسان معتقدند در تمامی زمان ها با آرامش و صبوری زندگی کنید و شاید فکر و روح آرام بهترین گزینه برای پیشگیری، درمان و آرامش در زمان بیماری است.
در همین رابطه با شیرین تبعه امامی، روانشناس و استاد دانشگاه به گفت و گو می پردازم. او که هشتاد درصد از بیماری سرطان را در خود خاموش کرده است از تجربه ها و روش های درمان خود می گوید.
شیرین تبعه امامی با بیان اینکه بیماری سرطان آغاز یک، من جدید است، می افزاید: یک بیمار سرطانی باید با سرطان دوست باشد و به امید روزی که سرطان از تنش بیرون می رود به خوبی با آن زندگی کند.
این روانشناس با اشاره به تکنیک های پذیرش واقعیت، توکل، توقف گفت و گوهای درونی، پایان دادن به رفتارهای خود ویرانگر و ممنوعیت بهانه و غرور می گوید: درد و رنج در زندگی تمام انسان ها وجود دارد؛ درد و رنج سرطان باعث تعالی روح و خود ساختگی بیمار می شود.
وی ادامه می دهد: بیمار سرطانی باید به خود عشق بورزد، با سرطان دوست باشد و در هر لحظه تصمیم بگیرد چگونه زندگی کند.
بیمار خودساخته به جای خود باخته باشد. درد و رنج را بخشی از بیماری بداند. صبور باشد و با رفتارهای حق به جانب خود باعث آزار دیگران نشود.
تبعه امامی، بیمار سرطانی را موظف به فراموشی احساس و رفتارهای حق به جانب می داند و تصریح می کند: هر اتفاق غیرمترقبه در زندگی باعث ترس می شود و افراد مختلف برخورد مختلفی با ترس دارند.
این بیمار سرطانی موفق، خاطر نشان می کند: بیمار سرطانی باید خود را باور کند و فراموش نکند که انسان تنها یک بار حق زندگی دارد، پس باید خودش باشد و از زندگی لذت ببرد.
به دنبال مقصر نباشید
تبعه امامی با بیان اینکه فکر منفی، احساس منفی ایجاد می کند، اضافه می کند: خشم، اندوه و اضطراب، وضعیت روحی و جسمی بیمار سرطانی را تحت تاثیر قرار می دهد.
زمانی که بیمار سرطانی به دنبال علت بیماری خود باشد، ناخودآگاه یک گفت و گوی منفی در روح خود ایجاد می کند که نتیجه ای جزدرد و نارحتی برایش ندارد.
این بیمار سرطانی موفق با انتقاد از بعضی بیماران می گوید: تا کی می خواهید به دنبال مقصر ورود سرطان به زندگی خود باشید؟ فرض کنید، مقصر خشم، ژنتیک، روابط و موقعیت های مختلف اجتماعی یا فردی باشد، می خواهید چه کار کنید؟
وی با اشاره به اینکه اگر در زندگی گذشته خود بحران آزار دهنده ای داشته اید آن را فراموش کنید، اذعان می کند: خطاهای خود و دیگران را ببخشید. خود را به خاطر عمل یا احساسی که در گذشته با فکر، اندیشه آن زمان انجام داده اید، مواخذه نکنید.
تبعه امامی در ادامه سخنانش تاکید می کند: باور داشته باشید در لحظه، لحظه زندگی گذشته خود هر عملی انجام داده اید درست بوده چرا که آن زمان عقل، احساس و شعور شما به همان اندازه بوده است.
وی، بیماری که به دنبال مقصر بیماری خود می گردد را محکوم به زندگی در گذشته و محروم از زندگی آینده می داند و اذعان می کند: بیمار سرطانی تلاش کند تا زندگی در حال و آینده را تجربه کند. بداند انسانی که خود و دیگران را نبخشد با خشم خود نابود می شود.
عشق، به درمان سرطان کمک می کند
این بیمار سرطانی موفق با بیان اینکه عشق به درمان سرطان کمک می کند، می افزاید: انسان در شکل گیری احساس نقشی ندارد اما با کنترل آن از خشم، نفرت، اضطراب و احساس منفی دور می شود.
تبعه امامی خاطر نشان می کند: به هر دلیل مبتلا به سرطان شده اید، مهم نیست؛ هم اکنون کاری برای خود انجام دهید و ایمان داشته باشید که درد و سختی، موقت و گذرا است.
وی، انسانیت را هدف نهفته دردها و رنج های سرطان می داند و می گوید: دوستی و زندگی با سرطان در درمان و آرامش بیمار بسیار موثر است.
بیمار سرطانی باور داشته باشد برای هر سختی و فقدانی دلایل ارزشمندی وجود دارد. گاهی تغییر شیوه، نگرش به زندگی انسان را متحول و پیشرفت او را به همراه دارد.
سرطان را بپذیرید
تبعه امامی با بیان اینکه وقتی چیزی در جان من خانه کرده است یعنی به من نزدیک است، ادامه می دهد: بیمار سرطانی با بیماری خود صحبت کند و به آن بگوید، می خواهم زندگی کنم و خانه بدی را انتخاب کرده است.
این بیمار موفق ادامه می دهد: بدون تاسف از آنچه در گذشته انجام داده اید و بر سرتان آمده است با اعتماد در زمان حال زندگی کنید و بدون ترس برای آینده آماده شوید.
وی در پایان گفته های خود تاکید می کند: سرطان یک بیماری روحی است که در جسم ما تجلی پیدا کرده است و اگر روح درمان شود بیماری از تن بیرون می رود.
\نازیلا انصاری پور